Όταν ο ένας της αντιπολίτευσης δικαιώνεται και ο “ομόσταυλός” του επιχειρηματολογεί κατά της αποκατάστασής του, το μέτρο έχει χαθεί και κερδισμένος βγαίνει μόνο ο … ποιος -αλήθεια- βγαίνει κερδισμένος;;;
Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δίου-Ολύμπου της 11ης Σεπτεμβρίου 2015.
Ψηφίζετε ομόφωνα η ματαίωση του πολύπαθου διεθνούς διαγωνισμού για την ανάθεση της αποκομιδής σε ιδιώτη για τα 2/3 του Δήμου, αντί –σχεδόν- ενός εκατομμυρίου ευρώ.
Ο επικεφαλής του «Συνδυασμού Ευθύνης», Γιώργος Φαρμάκης, ζητεί από το δήμαρχο και τους ειδικούς του συμβούλους να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ζητήσουν συγνώμη από τον Βασίλη Βροχαρίδη, για την ταλαιπωρία που υπέστη –απειλήθηκε με αγωγές αποζημιώσεως, πέρα από τα όποια προσβλητικά σχόλια της επίσημης διοίκησης– μετά τις καταγγελίες του για «φωτογραφικό» όρο του διαγωνισμού που πριμοδοτούσε συγκεκριμένη εταιρεία. Οι καταγγελίες του προηγούμενου αντιδημάρχου Καθαριότητας δικαιώθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο εντόπισε πολλά περισσότερα από 8 κωλύματα στο διαγωνισμό. Καταγγελίες που έκαναν κι άλλοι από την αντιπολίτευση, με πρώτο –χρονικά- τον επικεφαλής της «Αλήθειας», Κώστα Δημητριάδη. Αλλά και η κα Κουρίτα πολλά εντόπισε και πολλά κατήγγειλε, προειδοποιώντας για σοβαρές ευθύνες όσων ψήφιζαν υπέρ. Ο κος Δημητριάδης, αν και διέκρινε και έψεγε τα τρωτά, ψήφιζε υπέρ. Ο μοναδικός σύμβουλος της παράταξής του αποχώρησε με την υπόλοιπη αντιπολίτευση απο συνεδρίαση και ο κος Δημητριάδης παρέμεινε και ψήφισε υπέρ.
Ο δήμαρχος απορρίπτει το αίτημα Φαρμάκη, επικαλούμενος τα περί «προσωπικών ωφελειών» στις καταγγελίες Βροχαρίδη.
Και τότε εμφανίζεται ο κος Δημητριάδης. Και βάλλει κατά Βροχαρίδη γιατί…. «σήκωσε» το θέμα για …ίδιον όφελος. Γιατί δεν προτίμησε την … εποικοδομητική αντιπολίτευση, τη σταθερή επιλογή του κου Δημητριάδη.
Ποιος λαϊκίζει τελικά; Ο αντιπολιτευόμενος που εντόπισε ένα μέγα σφάλμα και το κατήγγειλε δημόσια, στο Δημοτικό Συμβούλιο και στα Μέσα ή ο αντιπολιτευόμενος που διαφωνούσε μεν από την αρχή και εντόπισε πρώτος πολλά τρωτά, αλλά σ΄ όλη την πορεία του θέματος ψήφιζε «ΝΑΙ»; Ακόμη και διαφωνώντας με τον μοναδικό σύμβουλο της παράταξης της οποίας ηγείται;
Μήπως ο λαϊκισμός δεν ήταν επιλογή όσο το θέμα ήταν σε εξέλιξη κι όταν οι καταγγέλλοντες δικαιώθηκαν, η μοναξιά «έπεσε βαριά» στον καταγγέλλοντα που ψήφιζε «ΝΑΙ» και δεν το άντεξε; Και πλειοδότησε σε λαϊκισμό;
Αν με τόση ένταση και τόσο πάθος κρίνει και κατακρίνει κάποιος τον επίσης βρισκόμενο στην αντιπολίτευση όταν δικαιώνεται, νομιμοποιείται να το κάνει αυτό όποιος ήταν τόσο ελαστικός με τη διοίκηση που αποδεδειγμένα έσφαλε;
Κάτι σαν το …μνημόνιο, κε Δημητριάδη. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Πάντοτε. Όπως κι αν το «ντύσουμε»…
Και για να μην χάνουμε το μέτρο:
- άλλο να καταγγέλλεις δημόσια «φωτογραφικό» όρο σε διαγωνισμό κι άλλο να μιλάς γενικά για «δυνατότητα να μετέχουν στο διαγωνισμό περισσότεροι ενδιαφερόμενοι”
- τελικά, γιατί δεν έσυρε η διοίκηση τον Βροχαρίδη στα δικαστήρια;
- μήπως η στάση σας, κε Δημητριάδη, και η αυστηρότητα κατά Βροχαρίδη, ήταν σε ευθεία και παράξενη αντίθεση με τις προσπάθειές σας για συναίνεση και ομοφωνία υπέρ του κοινού καλού; Φαντάζομαι, δεν εννοείται “ομοφωνία μόνο με τη διοίκηση”…
Όσο για την αποκατάσταση… αφού δεν την διεκδίκησε ο κος Βροχαρίδης, κανέναν άλλο δεν ενδιαφέρει.
