Η ασφάλιση και η περίθαλψη των εργαζομένων της Ενημέρωσης δεν μπορεί να είναι θύμα της κωλυσιεργίας των εργοδοτών και των κυβερνητικών παλινωδιών.
Να δώσει νομοθετική λύση η κυβέρνηση στο ζήτημα του ΕΔΟΕΑΠ
Εδώ και καιρό, ο δημοσιογραφικός κόσμος έχει αποδυθεί σε έναν ακόμη αγώνα για να σώσει τα ταμεία του, από την συγχώνευση με το ενιαίο ταμείο των Ελλήνων ασφαλισμένων.
Η επιλογή αυτή των συνδικαλιστικών οργάνων των δημοσιογράφων (Ενώσεις Συντακτών και Πανελλήνια Ομοσπονδία τους) δεν αποτελεί κάποιο δείγμα ελιτισμού ή περιφρόνησης του όποιου άλλου κλάδου εργαζομένων. Κανείς επαγγελματίας δημοσιογράφος και κανένα συνδικαλιστικό του όργανο δεν αντιμετώπισε ποτέ και με κανένα τρόπο κανέναν εργαζόμενο, στην Ελλάδα και τον πλανήτη ολόκληρο. Η απόφαση αυτή υπαγορεύτηκε από την πραγματικότητα: τα ταμεία μας υπήρξαν πάντα υγιή και εύρωστα και χωρίς καμία επιδότηση ή άλλη ενίσχυση από το κράτος. Ακόμα κι όταν το κράτος απεμπόλησε παλιότερους νόμους και διατάξεις… Απόδειξη αυτού είναι -μεταξύ άλλων- και το γεγονός ότι τα ταμεία μας ήταν τα τελευταία που δεν συγχωνεύτηκαν στο ενιαίο ταμείο. Ο στόχος είναι εμφανής: τα θετικά λογιστικά μας να βελτιώσουν το συνολικό αρνητικό των υπολοίπων με αρκετά εκατομμύρια ευρώ.
Ο λαϊκισμός και η παραπλάνηση χρησιμοποιήθηκε την τελευταία δεκαετία πάμπολλες φορές για να κατηγορηθούν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι για τα μύρια όσα, για να μην βρούνε τα δίκαια αιτήματά τους θέση στην καθημερινή ειδησιογραφία. Είμαστε αυτοί που γεμίζουμε με τη δουλειά μας την καθημερινή ειδησιογραφία, αλλά τα αιτήματά μας δεν βρίσκουν θέση στα Μέσα που λειτουργούν καθημερινά με τον κόπο μας… Απόδειξη κι αυτό του ελιτισμού μας!!!
Μέρες τώρα, συνάδελφοι στην Αθήνα έφτασαν να υιοθετήσουν την έσχατη μορφή αγώνα: την απεργία πείνας. Ούτε αυτό βρήκε θέση κάτω από τον ήλιο των ΜΜΕ. Δείτε ποιοι και πόσοι του απέδωσαν τη σημασία που του πρέπει.
Η ΕτΟ απευθύνει έκκληση στους βουλευτές Πιερίας (αλλά και όποιον άλλο ενδιαφερθεί) να συμπαρασταθούν στον αγώνα των δημοσιογράφων. Και να το πράξουν δημόσια και με ξεκάθαρο λόγο, όπως το έχουν κάνει και θα το κάνουν για τόσες άλλες ομάδες εργαζομένων. Και γιατί η μόνη πραγματική διάκριση μεταξύ δημοσιογράφων και των όποιων άλλων εργαζομένων είναι ο υψηλότερος δείκτης θνησιμότητας μεταξύ όλων των επαγγελμάτων, σε όλο τον κόσμο. Τον κόσμο σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου. Ειδικά στην Πιερία, πολλοί δημοσιογράφοι και “δημοσιογράφοι” απεργούν και συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις των Ενώσεων Συντακτών και της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας τους, αλλά σχέση με τα ταμεία των Ενώσεων αυτών δεν έχουν. Ούτε αυτό δικαιολογεί τη σιωπή τους. Ούτε τη σιωπή των διάσημων συναδέλφων μας που -στην πλειοψηφία τους- δεν είναι μέλη των Ενώσεων μας. Όλα αυτά τα “ψιλά γράμματα” πρέπει επιτέλους να τα διαβάσουν οι Έλληνες. Και πρέπει τα ταμεία μας να παραμείνουν ανεξάρτητα και να μην συγχωνευθούν, γιατί κανένας λόγος δεν υπάρχει για το αντίθετο.-
