Ομορφιά και κανόνες μας λείπουν

ΟΧΙ τα αντίθετα

από ασχήμια, αυθαιρεσία και υπερβολές έχουμε χορτάσει

Δέσποτα, το Λιτόχωρο χόρτασε και ασχήμια και αυθαιρεσία.
Καθυστερημένα και τυχαία ανακαλύπτει το αληθινά όμορφο (το απλό και απέριττο) που ‘χε εξορίσει η κακογουστιά του νεοπλουτισμού.
Η γενικότερη συγκυρία απαιτεί συνεννόηση και συνεργασία, υπακοή και προσήλωση στο κοινό συμφέρον και καλό, εφαρμογή των νόμων και των κανονισμών και οικονομία, δέσποτα. Οικονομία σε όλα. Σε χρήμα και κόπο, οικονομία σ’ αυτά που μας εξεγείρουν…

Δέσποτα, από μια απαράδεκτη αυθαιρεσία ενός άλλου άρχοντα αποκτήσαμε πρόσφατα ένα αταίριαστο σιντριβάνι, το οποίο θα διατηρήσουμε ανέγγιχτο ως μνημείο της αδικαιολόγητης παθητικότητάς μας. Δίπλα του, το κτίριο που θα μπορούσε να ‘ναι κόσμημα έχει “θαφτεί” κάτω από τόννους αχρείαστης και παράλογης επένδυσης, εξωτικούς φοίνικες, αυθαίρετη κακογουστιά. Η πίσω του πλευρά είναι η αληθινότερη και ομορφότερη. Η πλευρά που τιμά την οικονομία σε όλα. Η δε κακόγουστη αυθαιρεσία κοντεύει να καταστεί ΚΑΙ επικίνδυνη και μας πρέπει να πέσει και να μας πλακώσει με τα μυαλά που κουβαλάμε, δεκαετίες τώρα… Και θα πέσει. Και μακάρι να μην τραυματίσει παρά την ανθρώπινη έπαρση και περηφάνια.

Δέσποτα, στομάχι για κακογουστιά και αυθαιρεσία δεν μας περισσεύει.
Ο νόμος, ο ανθρώπινος και ο Υπέρτατος είναι νόμος δικαίου και δεν εξαιρεί κανέναν.
Μνημεία, προστατευόμενα από το 1995 στο σύνολό τους, απαιτούν όσα προκύπτουν από το νόμο που τα προστατεύει. Απορίες του τύπου “και τι θα κάνετε; θα μου στείλετε την Αστυνομία;”, δεν αρμόζουν σε κανέναν ιερωμένο. Ο αποκλεισμός του όποιου ναού με σιδεριές και του όποιου πονεμένου ή παραστρατημένου, η στοχοποίησή του, δεν αρμόζει σε καμία Εκκλησία.

Δέσποτα, ξήλωσε την ασχήμια που επιβλήθηκε αυθαίρετα.

Πέτρες ταιριαστές με το παρελθόν και τα παλιά μας κτίρια υπάρχουν άπειρες, σε όλα τα ρέματα γύρω απ’ το άσχημο χωριό μας. Είναι ώρα να επιστρέψουν κοντά μας γιατί “αγίασαν” από τον κόπο των φτωχών που τις λάξεψαν κι έχτισαν αυτά τα πανέμορφα στολίδια, τα τόσα σπάνια, τα πνιγμένα μέσα στην ασχήμια ημών των νεώτερων. Χώρος για πέτρες αταίριαστες κι άσχημες δεν υπάρχει. Ούτε η επιλογή ενός η αυθαίρετη μπορεί να ξεπεράσει την εξειδίκευση πολλών.

Δέσποτα, το καλό μας, μας αφορά.
Και μας λείπει τόσο το καλό που …κι ουρανοκατέβατο θα το αναγνωρίσουμε.

Οψόμεθα.-