Η Μακεδονία είναι…

ΧΩΜΑΤΕΡΗ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ (ποιος να την αγοράσει εξάλλου έτσι όπως την καταντούμε πολλά χρόνια τώρα, σε ΟΛΑ τα επίπεδα)…

Ως γνωστόν, η Μακεδονία είναι Ελλάδα.

Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό, κυρίως γιατί η Μακεδονία, ειδικά η περιοχή της νότιας εισόδου της, έχει σε μέγιστο βαθμό όλα τα ιστορικά επιβεβαιωμένα τεκμήρια ότι κατοικείται από Έλληνες Μακεδόνες, περήφανους όσο κανείς άλλος λαός για την ταυτότητα και τα επιτεύγματά του. Αποδείξεις υπάρχουν παντού γύρω μας…

 

Στην επιφάνεια και –όχι πολύ βαθιά- στα σπλάχνα της γης αυτής της ποτισμένης με το αίμα Κοροβάγκων και Μελάδων, όπου και να σκάψει κανείς θα βρει όλων των ειδών τα σκουπίδια και τα απορρίμματα, κάτω από ένα λεπτό στρώμα αγνού, θεϊκού, ολύμπιου χαλικιού ή και άλλων άγιων ορυκτών/πλουτοπαραγωγικών -για κάποιους- πηγών.

Δείτε τις φωτογραφίες και προσέξτε ότι ανήκουν σε δύο ημερομηνίες: την 27η Μαΐου και την 3η Ιουνίου 2018. Ότι υπήρχε στην πρώτη ημερομηνία, σε κεντρικά σημεία και εμμφανέστατο, υπάρχει και στη δεύτερη ημερομηνία.

 

Αντί οτιδήποτε άλλου, μεθαύριο οργανώνουμε συλλαλητήριο.

Για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Που είναι σίγουρα Ελλάδα.

Επειδή εμείς είμαστε σίγουρα Έλληνες.

Μακεδόνες.

Και δεν μπορεί να μας κοροϊδέψει κανείς και με καμία δύναμη.
Με κανέναν τρόπο.

 

Παλλόμενη από συντριπτικά αισθήματα πολιτικής ανάτασης και ιστορικής αγανάκτησης, η ΕτΟ αναφωνεί πρώτη:

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΜΑΤΕΡΗ.

 

 

Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε όταν –με το καλό- ανταμωθούμε στην πραγματικότητα.
Αν ποτέ αυτό συμβεί…

 

 

ΥΓ: οι φωτογραφίες είναι από τον ανατολικό παράδρομο της εθνικής στο ύψος των διοδίων, δίπλα στην παλιά –και καλυμμένη με του κόσμου τα διάφορα υλικά- παράνομη χωματερή της απέναντι όχθης και από την είσοδο του Πλαταμώνα, κατηφορίζοντας απ’ το Κάστρο. Είναι δύο ενδεικτικές περιπτώσεις, από τις δεκάσες που υπάρχουν στην περιοχή μας. Για όσους διαφωνήσουν για πατριωτικούς λόγους, προτείνουμε να αναμένουν επόμενο δημοσίευμα που θα τους αποζημιώσει πατριωτικά: για τα σκουπίδια, το νερό μας και το τμήμα του παριβάλλοντος που μας έλαχε να τυρρανάμε.