Από πανηγύρια και εννιάημερα,

πάμε μια χαρά

πότε κάνουμε κάτι σοβαρότερο, ειδικά στην περίοδο τούτη, την πνιγμένη στα προβλήματα; ή μήπως δεν έχουμε (προβλήματα)?

 

 

Πέρα από τα όσα προέκυψαν χθες για τα -ανύπαρκτα στον Δήμο μας- δωρεάν σχολικά γεύματα και τα προβλήματα στα σχολεία μας, υπάρχουν κι όσα αφορούν την αφορμή για τα όσα προέκυψαν.

Δηλαδή, το παραδοσιακό κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας των εκπαιδευτικών του Δήμου μας που ο αρμόδιος -τότε- “κοπή χόρτα” αντιδήμαρχος μετέτρεψε σε κοσμικό γεγονός, με είσοδο και …παράλληλες εκδηλώσεις. Και δείπνο που φέτος αναβαθμίστηκε σε …συμπόσιο!!! Προ της αναβάθμισης, η πίτα κοβόταν σε δημόσιο χώρο -τα τελευταία χρόνια είχε επιλεγεί η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου- και ήταν αυτό το κύριο γεγονός (event, που λέμε στα ορεινά) και κανένα αντίτιμο δεν καταβαλλόταν (πίτα και αναψυκτικά ήταν συνήθως προσφορές επιχειρήσεων). Και μετά, ήρθε η πρόοδος και η εξέλιξη, οι Ιππότες της Ανάπτυξης που αποχωρούν οσονούπω ως Τραγωδοί της Καταστροφής. Ή μήπως η άποψη αυτή είναι υπερβολική; Ας το δούμε κι αυτό, κε -νυν- πρόεδρε της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας και κα πρόεδρε της Πρωτοβάθμιας…

Το έθιμο που έδωσε τη θέση του στο πανηγυράκι ήταν η πρωτοχρονιάτικη κοπή πίτα (κατά το “κοπή χόρτα”). Κι αυτό έγινε χθες στο τέλος του συμποσίου, από κάποια σκηνοθετική επιλογή που μπορεί να κρατούσε το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος, αλλά κράτησε και τους περισσότερους μακριά από την εκδήλωση, αφού μέχρι το συμπόσιο να ολοκληρωθεί με το κόψιμο πίτα (κατά το “κοπή χόρτα”), οι προσελθόντες έπρεπε να διανύσουν το χρόνο ως την ολοκλήρωση. Να μετέχουν δηλαδή στο συμπόσιο. Αντί 10 ευρώ, έκαστος.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που αφορά αποκλειστικά τους εκπαιδευτικούς μας.

Γνωρίζουν πολύ καλά πότε και πως άλλαξε το έθιμο.

Και δεν εξέφρασαν -δημόσια- καμία άποψη ή αντίδραση, ως τώρα
Γνωρίζουν πολύ καλύτερα απ’ όλους τα προβλήματα των σχολείων μας, είτε τα προβλήματα είναι ελλείψεις, είτε είναι… υπερβολές και πληθωρισμοί.
Και δεν εξέφρασαν -δημόσια- καμία άποψη ή αντίδραση, ως τώρα.

Γνωρίζουν πολύ καλά πως κάποιοι κάνουν ό,τι κάνουν.
Και δεν εξέφρασαν -δημόσια- καμία άποψη ή αντίδραση, ως τώρα.

Γνωρίζουν αυτοί “από πρώτο χέρι” τι συμβαίνει καθημερινά στα σχολεία μας, πολλοί είναι και πάλι υποψήφιοι για τα τοπικά και το Δημοτικό, ίσως και το Περιφερειακό Συμβούλιο, αλλά… κουβέντα δεν λένε. Λέξη. Και -πέρα όλων των άλλων- το κενό αυτό αφήνει χώρο δράσης στους πονηρούς, συναδέλφους τους ή μη.

Και η μεγαλύτερη απώλεια απ’ όλα τα παραπάνω (τις απαράδεκτες επιλογές και τα έργα των αιρετών μας και την σιωπή των άμεσα εμπλεκόμενων), είναι αυτή που δεν αφορά τα εφήμερα και τα υλικά, αλλά κάτι απείρως αξιολογότερο και απαραίτητο όσο ποτέ:

με το ανάλογο της ρηχότητας των αρχόντων μας αγοραίο πανηγυράκι, χάθηκε πλέον η ευκαιρία για τη μια -έστω μία- συνάντηση εκπαιδευτικών και διοικούντων, αλλά και πολιτών και γονιών, για να συναναστραφούν, να ανταλλάξουν ανθρώπινες ευχές και ειλικρινή προβληματισμό, ιδέες και ανησυχίες, δυνάμεις, δεσμεύσεις -έστω και ευχές-, ανθρώπινες χειραψίες και χαμόγελα. Χωρίς την πίεση την οικονομική, του καλού ρούχου και της κυριλέ σκηνοθεσίας, χωρίς την φασαρία ενός καταστήματος και μιας ορχήστρας και της υποκριτικής ενασχόλησης με κάποια ζωτικά θέματα, υπό τη μορφή του ολιγόλεπτου λογίδριου από το μικρόφωνο. Το σκηνικό για το συμπόσιο και το γλεντάκι, δεν προσφέρεται για κανένα απ’ τα παραπάνω. Για κανέναν διάλογο, πραγματικό και χρήσιμο. Είναι απλώς μια ακόμη “βραδιά με μουσική”, σε οικονομική τιμή. Και τίποτα περισσότερο. Ε και τις “να ‘χουμε να θυμόμαστε-selfie”… Αλλά ουσία καμιά. Αποτέλεσμα κανένα. Κόβουμε πίτες για να κερδίζει ένας το φλουρί και όλοι οι υπόλοιποι τίποτα. Κι οι πονηροί να κάνουν δημόσιες σχέσεις, να χορταίνεται (όχι “χορταίνεται”) φωτογραφίες με χαμόγελα διαδικτυακά…

Έτσι, η φωνή των πλέον υπεύθυνων και καθημερινά κοπιώντων για το μέλλον μας (των εκπαιδευτικών) ξεπέφτει στο επίπεδο του όποιου τολμά την εκμετάλλευση της γενικότερης σιωπής, για να μοστράρει τις πονηριές του.

Και ο άρχων μπορεί να λέει …για να πει και να υποσχεθεί και τελικά -πλαγίως- να ισχυρίζεται ότι… μα δεν υπήρξε κανένα κρούσμα στο Δήμο μας, ούτε είπε κανείς ότι τα θέλει (τα σχολικά γεύματα)…

(το απόσπασμα είναι από συνεδρίαση του Δημοτικού μας Συμβουλίου, τον Οκτώβριο του 2018)

Καλό 2019 στον τυχερό που βρήκε το φλουρί.

Και του χρόνου.