Μακάρι να ‘ναι το τελευταίο

("μνημόσυνο")

και να γίνει πραγματικό σύμβολο εθνικής συμφιλίωσης

Η παράνομη “γιορτή μίσους” που τελείται κάθε χρόνο στα τέλη Μαρτίου-αρχές Απριλίου στο Λιτόχωρο, ως μνημόσυνο και ευχέλαιο θα γίνει και φέτος, αλλά ήδη διαφαίνεται μια δραματική αλλαγή στις προθέσεις των οργανωτών.

Φέτος, για πρώτη φορά, καταβάλλεται προσπάθεια το “μνημόσυνο” να αποκτήσει και την έξωθεν καλή μαρτυρία και ήδη κυκλοφόρησε η συνηθισμένη αγγελία-αφίσα, όπως για όλα τα μνημόσυνα. Θα τελεστεί στον ΙΝ Αγίου Νικολάου και θα ακολουθήσει το καθιερωμένο ευχέλαιο στο Ηρώο της πόλης, τελετή που δίνει την ευκαιρία για μια εκδήλωση σαφώς άσχετη με ευχέλαιο. Και φέτος δεν ζητήθηκε η άδεια του Δήμου για την χρήση του Ηρώου του Λιτοχώρου και οι οργανωτές επικαλούνται την συμπερίληψη της επετείου σε ένα παλιό επιχειρησιακό πρόγραμμα του Δήμου για την τουριστική προβολή που περιέχει την συγκεκριμένη εκδήλωση αν και το Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα είχε διορθώσει το κείμενο. Οι οργανώσεις αποστράτων που διοργανώνουν κάθε χρόνο τις εκδηλώσεις αυτές καταβάλλουν φέτος ιδιαίτερη προσπάθεια να μην εκμεταλλευτεί κανείς, μεμονωμένος πολιτικός ή πολιτικός φορέας, την εκδήλωση-σύμβολο και ετήσιο ραντεβού αποστράτων που ελκύει και τους απανταχού ακροδεξιούς, όλων των διαβαθμίσεων και υποδιαιρέσεων, μηδέ εξαιρουμένης και της Χρυσής Αυγής”, ιδιαίτερα στην τριπλή προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Ήδη, γνωστό ακροδεξιό blog της Κατερίνης ανήγγειλε την έλευση στο Λιτόχωρο του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργου Καρατζαφέρη, του οποίου η σύζυγος κατάγεται από την πρωτεύουσα του Δήμου Δίου-Ολύμπου. Η έλευση όμως και η συμμετοχή του συγκεκριμένου αρχηγού δεν έχει επιβεβαιωθεί από το ρεπορτάζ της ΕτΟ, μέχρι αυτή τη στιγμή.

Οι διοργανωτές έχουν ήδη δηλώσει την πρόθεσή τους να δημιουργήσουν το δικό τους ξεχωριστό μνημείο για τους πεσόντες της νύχτας “της Μάχης του Λιτοχώρου” του 1946, μετά τα δημοσιεύματα της ΕτΟ που εντόπιζαν και τον χαρακτήρα “γιορτής μίσους”, αλλά -κυρίως- την “κατάληψη” του Ηρώου μας με προκλητικό για απόστρατους τρόπο. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕτΟ (και μετά τις επιθέσεις που δέχτηκε η εφημερίδα και ο γράφων από δημοσιολογούντες της Κατερίνης), οι διοργανωτές προσανατολίζονται τελικά να πρωτοστατήσουν στην δημιουργία κοινού μνημείου για τα θύματα της νύχτας της 30ης προς ητν 31η Μαρτίου του 1946, ως μνημείου και εκδήλωσης εθνικής συμφιλίωσης.

Η άποψη της ΕτΟ

Η εφημερίδα αυτή δεν έκρυψε ποτέ την άποψή της για το ετήσιο “μνημόσυνο” του Λιτοχώρου και από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της ασχολήθηκε με το θέμα. Για όλους τους λόγους. Κυρίως γιατί η εθνική συμφιλίωση έγινε νόμος το 1989 και πρώτο του αποτέλεσμα ήταν η συγκυβέρνηση ΝΔ-Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, αφού ο νόμος υπήρξε προαπαιτούμενο -ειδικά του ΚΚΕ- για να υπάρξει η σπάνια αυτή κυβέρνηση των δύο άκρων του πολιτικού μας ορίζοντα. Ο νόμος αυτός αναστέλλεται κάθε χρόνο στο Λιτόχωρο, ακόμα και τώρα που η Δημοκρατία αναζητά προστασία από νοσταλγούς άλλων, σκοτεινών στιγμών της Ιστορίας, της ελληνικής και της παγκόσμιας.

Δεν πρέπει να αμελήσει κανείς την συμμετοχή του στην επιδίωξη να καταλήξουν όλα αυτά τα διχαστικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: να καταγράφεται δηλαδή το Λιτόχωρο ως τόπος έκρηξης του Εμφυλίου μας από τα βιβλία της Ιστορίας, αλλά το Λιτόχωρο να γίνει πια -έστω και με καθυστέρηση πολλών, υπερβολικά πολλών- δεκαετιών, το πανεθνικό σύμβολο συμφιλίωσης. Όσοι δεν συμφωνούν και δεν θα προσπαθήσουν στην κατεύθυνση αυτή, ελπίζουν σε κέρδη άλλα, κέρδη ύποπτα που κανένα καλό δεν θα φέρουν στην πατρίδα μας.

Ο τόπος για την ανέγερση του μνημείου υπάρχει.

Και όλοι οι επισκέπτες μας σ’ αυτόν καταφθάνουν.

Αντί να φιλοξενεί ένα πολύπαθο σιντριβάνι-έρμαιο των δημαρχιακών διαθέσεων και ασήμαντο σημείο αμφιβόλου αισθητικής ενός πανέμορφου κατά τ’ άλλα τόπου, ας φιλοξενήσει το μνημείο της σημαντικότερης στιγμής της τοπικής Ιστορίας μας και μια από τις σημαντικότερες του πολύπαθου τούτου κράτους της Βαλκανικής και της Ευρώπης. Είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον πραγματικό τόπο των γεογονότων του 1946 και η δημιουργία ενός μνημείου αισθητικά και συμβολικά αντάξιου της συμφιλίωσης δεν μπορεί να είναι το μόνο που τιμά ικανοποιητικά όλους τους πεσόντες του χειρότερου πολέμου μας.

Καλό θα είναι άλλοι να μην εμπλακούν και οι αιρετοί μας, το Δημοτικό μας Συμβούλιο, να πρωτοστατήσει και να ολοκληρώσει αυτό που οφείλουμε όλοι στους προγόνους και τους απογόνους, αλλά κυρίως στον τόπο μας, πέρα και πάνω απο τα ανθρώπινα μέτρα.