“Τα Γίτσια”

της Σταυροπροσκύνησης

έθιμο εντελώς λιτοχωρίτικο που μαράζωσε κι αυτό…

 

Τα γίτσια συνεχίζουν να γεμίζουν τις πλαγιές γύρω απ’ το Λιτόχωρο και -αν και κρυμμένα στους ίσκιους- σηματοδοτούν πάντα την έλευση της Άνοιξης, της αναγέννησης της Φύσης και των ανθρώπινων προσδοκιών κι ελπίδων.

Τα “Γίτσια”, τα λιτοχωρίτικα κάλαντα της Σταυροπροσκύνησης, εκλείπουν ως έθιμο κι όλο και λιγότερα παιδιά γνωρίζουν το έθιμο και τα ανοιξιάτικα λουλουδάκια, τα απαραίτητα για την επίσκεψη από σπίτι σε σπίτι για τα κάλαντα-δέηση στον Χριστό, τον Σταυρό και την επερχόμενη Ανάστασή του, ως προσδοκία προόδου και ευλογίας όλων των πιστών:

Το Σταυρό τον Τίμιο
Προσκυνούμε σοι Χριστέ
Την Αγία Ανάσταση
Χαιριπί (Χαίρετε), Χαιριπί
Καθαρών των Αποστόλων
Χίλι, Χίλι λέγοντα
Χίλι Χίλι Ψάλλοντα
Ψάλλοντας τους δώδεκα
Και τις Κατηκούμενοις
Αμήν, διαφορά.
Καλή Χρονιά.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος αναβιώνει το έθιμο στο προαύλιο των εκκλησιών μας κι είναι αυτό σημαντικό για την επιβίωση του εθίμου, αλλά παιδιά δεν τρέχουν πια από σπίτι σε σπίτι, με τα ταπεινά αγριολούλουδα στο χέρι, τη λαχτάρα για τα κάλαντα και το δωράκι και την πλήρη αναβίωσή του. Ίσως όμως και να ανακάμψει του χρόνου, κατά πως λένε όλες οι ευχές των ανθρώπων. Ως τότε, μεγάλα “παιδιά” θυμούνται τα “Γίτσια” και τους στίχους τους με τη ντοπιολαλιά που μετέτρεπε το “Τίμιο” σε … “Τίμινο” και άλλα πολλά παρόμοια, αναλόγως με την παρέα των αγοριών και το πως τα μάθαιναν απο το στόμα των παπούδων και των γιαγιάδων τους.

Ευχαριστούμε τον Χρήστο -Μπιλμπάο- Γκιάτα που μας τα θύμισε.

Και του χρόνου.