που μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά, ομοθυμαδόν
Έχετε βέβαια τον καημό σας με το σκουπίδι και το απόρριμμα και το μπάχαλον που άφησε όπισθεν της η αλλαγή ροής (του τόπου απαξάπαντος), η έλλειψις προσωπικού και μέσων και τόσα άλλα να ασχοληθείτε, αλλά και το θέμα των ξερών χόρτων, των αγρόχορτων και των πάσης φύσης και μεγέθους ζιζανίων δεν πρέπει να το ξεχνάτε, κε δήμαρχε. Βέβαια.
Διότι το αγριόχορτον, ειδικά το ξερόν -εκ θέρους μακρού και θερμού-, είναι και ακαλαίσθητον και επικίνδυνον και από της ανευθυνότητος τινών εξ ημών θεριεμένο και ακόμα πιο επικίνδυνον. Δια πυρκαγιάν, άσε την ακαλαισθησία που χάνεται μέσα στη γενικότερη απουσία πάσης αισθητικής -που λέει κι ο Χονδρόπουλος-. Και άμα πιάσει και καίγεται το ξερόν, θα καεί και το χλωρόν, ως είναι γνωστόν εξ αρχαιοτάτων χρόνων και όπως καίονται αμφότερα και μαζί τα ξερά και τα χλωρά, αδύνατος καθίσταται η κατάσβεσις, εις αστικάς, ημιαστικάς ή και αγροτικάς, εξοχικάς περιοχάς. Βέβαια.
Δικαιολογημένον το ενδιαφέρον του δημοσίου ανδρός, έστω και στην ολοκλήρωσιν της αλλαγής ροής, χρήσιμος δε η επίμονος υπόμνησις, την οποία δεν πρέπει να αστοχήσετε ποσώς, αν και είμεθα βέβαιοι για την αντανακλαστικήν εγρήγορσή σας σε θέματα κινδύνων αστικών τε και αγροτικών. Βέβαια.
Μπορεί αι πρώται βροχαί και τα ξεπλύματα να δημιουργούν την ελπίς μείωσης του κινδύνου, αλλά σημειώσατε ότι το ξερόν όσο και να νοτίσει δεν ξαναχλωραίνει και άπαξ και περάτωσε η βροχόπτωσις, επανέρχεται η ξηρότης του και γίνεται δαυλί αμέσως και ανεπιστρεπτί. Με δεδομένο δε ότι μαζί με τα ξερά καίγονται -με φλόμον μέγαν- και τα χλωρά, ότι γούνα άλλη δεν μας απέμεινε να καεί, πρέπει να μην αστοχήσετε, κε δήμαρχε. Κυρίως γιατί αν ο πρώτος αστοχνάει… βάλε με το νου τους πόσο θα αστοχήσουσι οι επόμενοι.
Αυτά.
Και καλά δεξίματα.
