Καλώς την

(ξανά)

νυχτερινές συναντήσεις και επί του πεδίου διαπιστώσεις

 

 

 

 

Τα φώτα μου έπεσαν πάνω της την ώρα που ετοιμαζόταν -με χαρακτηριστική άνεση- να διασχίσει την Αγίου Νικολάου, από την κεντρική είσοδο της αυλής του Δημαρχείου!!!

Έμεινε για μια στιγμή και με κοίταξε, γύρισε πίσω και στράφηκε προς το Ναυτικό Μουσείο, το ξανασκέφτηκε και -μέσα απ’ τα παρτέρια- πήγε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Φωτογράφιζα στα τυφλά -οι πρώτες χωρίς φλας-, ελπίζοντας πως κάποια σκιά του νυχτερινού επισκέπτη θα αιχμαλωτίσω. Πρόλαβα να την δω να διασχίζει την αυλή προς την Βιβλιοθήκη και σκέφτηκα ότι μπορεί να την προλάβω στη μέση του δρόμου, αλλά με την κάμερα έτοιμη αυτή τη φορά. Ο δρόμος ήταν άδειος…

Μπήκα στην πίσω είσοδο του Δημαρχείου για να κάνω μανούβρα και να φύγω. Όταν τα φώτα έπεσαν στην κορυφή της ανηφόρας, την είδα εκεί, άνετη, καθισμένη στα πίσω της πόδια να με κοιτάει χωρίς να ανησυχεί για κάτι. Μόνο όταν η κάμερα βγήκε απ’ το παράθυρο έκανε να φύγει πάλι, αλλά χωρίς φόβο, απλώς με την επιβαλλόμενη ετοιμότητα. Και αν δεν την τρόμαζε το φλας, μπορεί να έμενε εκεί να με κοιτάει σα να μου λέει “τώρα, τι θες εσύ, βραδιάτικα;;;”

Να ‘ναι η ίδια που διέσχιζε πριν δυο χρονια την Αγίου Νικολάου;

Είναι φορές -τα βράδια- που έχω την αίσθηση ότι οι γάτες περιμένουν κάποια αλεπού να ξεσκεπάσει τους κουβάδες, να τους ρίξει στο έδαφος, να σκίσει τις χοντρές σακούλες με τα σκουπίδια. Κυκλοφορούν παντού. Το δειλινό, η ύπαιθρος ως και τα όρια του δικού μας κόσμου, γεμίζει από δαύτες. Η συγκεκριμένη πρέπει να ‘χε πρώτο σταθμό της περιπολίας της, το κοντέινερ της ανακύκλωσης στο Δημαρχείο και επόμενους σταθμούς τους κάδους στην Αγίου Νικολάου. Έχουν μάθει και …τους χρόνους αντίδρασης των σκύλων και τους “παίζουν” όπως ξέρουν: πονηρά.

Πέρυσι την άνοιξη, είδα ένα -σχετικά, νεαρό- αγριογούρουνο να προσπαθεί να τραφεί από κάδο απορριμμάτων στην έξοδο του Νέου προς τον Παλιό Παντελεήμονα. Γύρισε, με κοίταξε κι εξαφανίστηκε, πριν προλάβω να πιάσω καν την κάμερα.

Μας συνήθισαν.

Τα σκουπίδια μας είναι τόσα και παντού που προτιμούν την εύκολη λεία, απ΄ το κοπιώδες ψάξιμο.

Οπότε, ας μην βιαστούν οι …ένοπλοι να ζητήσουν να επιτραπεί το κυνήγι και στην Αγίου Νικολάου, ας μην ουρλιάξουν ότι κινδυνεύουμε και πρέπει να επιτεθούμε.

Όχι.

Να μαζέψουμε τα σκουπίδια μας πρέπει.

Να γίνουμε υπεύθυνοι και γι’ αυτά που θεωρούμε κατώτερα όντα και άδικα καταστρέφουμε.

Όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

Αργήσαμε καμιά 500αριά χρόνια.

Ε φτάνει τόσο…