Στο στρατό, μετράνε αντίστροφα τις μέρες ως την απόλυση, προσθέτοντας -στον αριθμό των ακέραιων ημερών που απομένουν- το «κι απόψε». Αύριο τα ερωτήματα για το ρεπορτάζ θα ‘ναι όλα απαντημένα από τον πλέον αρμόδιο κι ενδιαφερόμενο και με τον κατηγορηματικότερο τρόπο.
Σε πέντε περίπου ώρες θα έχουν συμπληρωθεί πέντε (5) μέρες μετά την αποκάλυψη της ΕτΟ ότι πόρισμα της Mazars ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Ανάλογες περιστάσεις έχω ζήσει πάμπολλες στην επαγγελματική μου ζωή και θυμάμαι πάντα όσους –το ίδιο στριμωγμένοι στην γωνία από μια αδιαμφισβήτητη αποκάλυψη τρομερών ευθυνών- βρήκαν το κουράγιο –έστω και κατ’ ιδίαν- να επιβεβαιώσουν ότι έλαβαν τα στοιχεία που έγιναν ρεπορτάζ και δημοσίευμα και ταυτόχρονα να σκύψουν σιωπηλά το κεφάλι ή να βρυχηθούν «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε και θα σε κλείσω φυλακή, θα σου πάρω τα πάντα, θα , θα , θα ΘΑ». Θυμάμαι πολύ καλά και τι συνέβη όταν πρώτος και μόνος στα τέλη της δεκαετίας του ’90 έγραψα ότι υπάρχει «μαύρη τρύπα» πολλών εκατομμυρίων τότε δραχμών, στα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, στηριγμένος άκριτα στο γεγονός ότι η εφημερίδα μου ήταν αθηναϊκή και πανελλήνιας κυκλοφορίας, «βγήκε» χαράματα στο –Δημοτικό- ραδιόφωνο και περιέγραψε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι είναι στόχος κάποιου πληρωμένου δημοσιογράφου που ήρθε για σαββατοκύριακο στη συμπρωτεύουσα και έθεσε σε κίνηση το σενάριο της εξόντωσής του. Οι συνάδελφοι γελούσαν με σπάνια άνεση, όταν ώρες μετά παρακάθισαν στην εβδομαδιαία συνέντευξη Τύπου του και ο ιπτάμενος μουρμούριζε μανιωδώς ένα πολύ ενοχλητικό «ας ‘ούμε» που ξέραμε όλοι ότι του συμβαίνει όταν τα ‘χει εντελώς χαμένα… με μένα, δυο καρέκλες μακριά, να του λέω «ζω στη Θεσσαλονίκη από το ’84, κε δήμαρχε». Κι άλλα πολλά συνέβησαν, θλιβερά και τρισάθλια ως πολύ αργότερα που καταδικάστηκε σε ποινή ρεκόρ για τη «μαύρη τρύπα» που εν τω μεταξύ είχε γίνει εκατομμυρίων ευρώ. Ως τελευταία τραγική εικόνα, στην δίκη που τέλειωσε με την καταδίκη σε ισόβια, κατέθεσε συνάδελφος που διαβεβαίωσε το δικαστήριο ότι ο δήμαρχος δεν γνώριζε τα της «μαύρης τρύπα» και όλα έγιναν εν αγνοία του. Κατά σύμπτωση επιλεγμένη, ο συνάδελφος (του πολιτικού ρεπορτάζ, εγώ ήμουν του ελεύθερου και του δικαστικού, τότε) δούλευε στην ίδια μένα εφημερίδα, στο ίδιο γραφείο της Θεσσαλονίκης και ήταν ένας από τους τρείς προτελευταίους που έδωσε το ΟΚ για να δημοσιευτούν τα στοιχεία. Δεν του κράτησα καμία κακία γιατί ήδη είχε υπάρξει αιρετός και γνώριζα τα κουσούρια του…
Τα θυμάμαι όλα αυτά, αυτές τις πέντε μέρες αναμονής, από την 21η Απριλίου (φτου-φτου) 2016, τη μέρα που δημοσίευσα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΡΣ. Θα μπορούσα να βάλω πολύ πιο εντυπωσιακούς τίτλους και γλώσσα να χρησιμοποιήσω πολύ πιο πικρή και τις δυνατότητές μου στην πίκρα τις γνωρίζετε ήδη. Και δεν κάνω καμία επίδειξη δυνάμεων, μα καμία, γιατί …τα οικονομικά της εφημερίδας μας δεν φτάνουν για δικηγόρο, παράβολα, και όλα ατά τα πεταμένα λεφτά. Είχα όμως δασκάλους άξιους στη δουλειά που μου έμαθαν ότι οι εντυπωσιακοί, «σκληροί» τίτλοι μπαίνουν όταν τα στοιχεία δεν είναι συντριπτικά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι. Και αρκεί η απλότητα για να αποδώσει πλήρως το γεγονός: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΡΣ.
Σε λιγότερο από πέντε ώρες συμπληρώνονται πέντε (5) μέρες σιωπής γύρω απ’ το θέμα. Συνολικής σιωπής. Και σεις οι αναγνώστες, μουδιασμένοι, δε λέτε πολλά, ενώ για άλλα -μηδαμινής σημασίας- μπορεί να σχολιάζετε κατά ριπάς δια ζώσης και στο fb. Η δική σας σιωπή τρέφεται με την σιωπή άλλων και το ξέρω: με την σιωπή των δευτεραγωνιστών της όλης υπόθεσης: της αντιπολίτευσης, από την αξιωματική ως την ελάσσονα. Όλη την αντιπολίτευση. Που μετέχει όλες αυτές τις πέντε μέρες στο άθλιο παρασκήνιο της εν εξελίξει υπόθεσης –όχι όλοι το ίδια έντονα και με την ίδια πρόθεση-, αλλά –πέντε μέρες μετά- ΟΛΗ η αντιπολίτευση δεν βρήκε κουράγιο, λογική και ελάχιστη εμπειρία να πει εκείνο το τόσο απλό και τόσο τετριμμένο που διαχωρίζει όμως καίρια και αποτελεσματικά τη θέση της από τον καταγγελλόμενο άρχοντα, χωρίς να εκφράζει κρίση για τα καταγγελλόμενα, τον καταγγελλόμενο και τον καταγγέλλοντα. Κι αυτό δεν είναι άλλο, απ’ το : ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΥΝ ΘΕΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ ΣΕ ΒΑΘΟΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΙΟΛΑΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ. Και να είχε δηλωθεί αυτό όχι σήμερα και πέντε μέρες μετά, αλλά αμέσως μετά το δημοσίευμα.
Και το δημοσίευμα δεν ρωτά. Το δημοσίευμα δεν «κρύβει» καμία αμφιβολία. Το δημοσίευμα είναι τόσο συγκεκριμένο που μπορεί να αμφισβητηθεί ή να επιβεβαιωθεί με ένα απλό «όχι» ή ένα «ναι». Δεν θα αλλάξει τίποτα με την άποψη του δημάρχου. Απλά θα έχουμε όλοι καταθέσει τα εχέγγυά μας ότι κατέχουμε την ελάχιστη απαραίτητη ευγένεια για να ασχολούμαστε με τα κοινά, απ΄ τη θέση του καθενός. Και για να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι μουδιασμένοι συνάνθρωποί μας ποιος πετάει το γάντι και ποιος το σηκώνει. Και να δούμε αμέσως μετά και τις ευθύνες για όλα.
Το παρασκήνιο σχεδόν ποτέ δεν με ενδιέφερε δημοσιογραφικά, παρά μόνον όταν καθόριζε το προσκήνιο. Και τέτοιο υπάρχει τόσο που ξεχειλίζει ήδη κλειστά γραφεία και τηλεφωνικές επικοινωνίες. Και διακρίνεται ήδη για την παντελή έλλειψη πολιτικής και ανθρώπινης ευγένειας και ποιότητας.
Υπάρχουν πράματα που δεν θα δεχτώ ποτέ και ποτέ ως τώρα δεν δέχτηκα.-
