πάντα με τη σειρά που τα λάβαμε
woday18
ΔΗΜΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
07-03-2018
Το Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών του Δήμου Κατερίνης
για την 8η Μαρτίου – ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ:
Δείκτης πολιτισμού και Δημοκρατίας η προώθηση ισότητας των φύλων
Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα του παγκόσμιου εορτασμού της Γυναίκας. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον Ο.Η.Ε., ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Είναι μία ημέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας και της θέσης των γυναικών στην κοινωνία, ενώ αποτελεί επέτειο – σύμβολο των αγώνων, των θυσιών και των κατακτήσεων των γυναικών του κόσμου.
Στο πλαίσιο της προώθησης της ισότητας και με πρωτοβουλία του Δημάρχου Σάββα Χιονίδη, το Καλοκαίρι του 2013, δημιουργήθηκε στην Κατερίνη, το Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών, το οποίο απευθύνεται σε γυναίκες που έχουν υποστεί βία, καθώς και σε γυναίκες που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις, π.χ άνεργες, Α.ΜΕ. Α, μετανάστριες, πρόσφυγες, μονογονείς κ.ο.κ.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών, στελεχώνεται από Ψυχολόγο, Κοινωνικό Λειτουργό, Κοινωνιολόγο και Νομικό και παρέχει δωρεάν υπηρεσίες συμβουλευτικής υποστήριξης και πληροφόρησης, καθώς και εργασιακή συμβουλευτική. Παράλληλα, υλοποιεί δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για την πρόληψη του φαινομένου της βίας. Οι υπηρεσίες του διέπονται από τους κανόνες του απορρήτου και της εχεμύθειας.
«Η ημέρα της Γυναίκας αποτελεί τιμή στους πολλαπλούς ρόλους της, ως μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης, ενεργού μέλους της κοινωνίας, καθώς και της προσφοράς της στην οικογένεια και στο κοινωνικό σύνολο. Η ισότητα των φύλων σημαίνει ισότιμη προβολή, ενδυνάμωση, ευθύνη και συμμετοχή των γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Παράλληλα, συνιστά Δείκτη πολιτισμού και Δημοκρατίας. Το μήνυμά μας μέσα από τις ποικίλες ενημερωτικές δράσεις που υλοποιούμε στο Κέντρο μας είναι: Καμία ανοχή στη βία. Μαθαίνω – Αντιδρώ – Προστατεύομαι» επισημαίνει σε δήλωσή της με αφορμή τον εορτασμό της 8ης Μαρτίου, η αντιδήμαρχος Κατερίνης και υπεύθυνη λειτουργίας του Κέντρου, Παρθένα Μακρίδου Παρτσαλίδου.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι, το Κέντρο αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου δικτύου σε πανελλαδικό επίπεδο και υποστηρίζεται από την Γ.Γ.Ι.Φ., του Υπουργείου Εσωτερικών, έναν κυβερνητικό φορέα για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής των πολιτικών για την ισότητα μεταξύ των γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ
28ης Οκτωβρίου 40, Κατερίνη, Τ.Κ. 60132
e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr
ιστοσελίδα: http://www.pkm.gov.gr
facebook: www.facebook.com/perifereiakienotitapierias
Μήνυμα Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτελεί ορόσημο για την ισότιμη παρουσία της γυναίκας στο σπίτι, στην εργασία και στην κοινωνία, υπενθυμίζοντας τους αγώνες των γυναικών για την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται σε ανάμνηση μιας μεγαλειώδους εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Τίποτα δεν χαρίστηκε στις γυναίκες, όλα κατακτήθηκαν με κόπο. Διεκδίκησαν και πέτυχαν το δικαίωμα στην ισότητα, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, το δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία και στην οικονομική ανεξαρτησία.
Η γυναίκα είναι ο πυρήνας, η ψυχή και η «ραχοκοκαλιά» της κάθε οικογένειας, που με σθένος αγωνίζεται για τη διατήρηση των αρχών και αξιών της ελληνικής οικογένειας και προσπαθεί με θυσίες να αντεπεξέλθει σε πολλαπλούς και απαιτητικούς ρόλους, όπως είναι της μητέρας, της συζύγου και της εργαζόμενης.
Η πολιτεία οφείλει να σταθεί στο πλευρό των γυναικών, να ενισχύσει τη θέση τους και τη συμμετοχή τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής, να προωθήσει πολιτικές που θα εξαλείψουν κάθε είδους διάκριση και ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, αναβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο και το επίπεδο της ίδιας της κοινωνίας.
Η γυναίκα μπόρεσε να κυνηγήσει τα όνειρά της, να κάνει πράξη τις φιλοδοξίες της, να προσφέρει στην κοινωνία αλλά πάνω απ’ όλα στον ίδιο της τον εαυτό, κερδίζοντας επάξια την εκτίμηση και το θαυμασμό.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η «Σιδηρά Κυρία» της Βρετανικής πολιτικής σκηνής, Margaret Thatcher, είχε δηλώσει: «Αν θες κάτι να ειπωθεί, ζήτα το από έναν άντρα, αν θες κάτι να γίνει, τότε ζήτα το από μια γυναίκα.»!.
Στην Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας στηρίζουμε δράσεις που ενισχύουν το ρόλο της γυναίκας στην τοπική κοινωνία, που συμβάλλουν στην καταξίωσή τους και που προωθούν την ισότητα των φύλων.
Υπεραμυνόμαστε πολιτικές που «απαντούν» στις ανάγκες των σύγχρονων γυναικών, επιλύουν προβλήματά τους, διευρύνουν περισσότερο την κοινωνική τους συμμετοχή, δημιουργούν ευκαιρίες και προϋποθέσεις για την ενεργό συμμετοχή τους.
Ως γυναίκα, Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, Θεματική Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας και Κοινωνίας των Πολιτών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, υποστηρίζω και προωθώ δράσεις και ενέργειες που σκοπό έχουν τη βελτίωση της θέσης των γυναικών σε όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής της ζωής, δίνοντας προτεραιότητα στις άνεργες, στις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών , στις μητέρες παιδιών με αναπηρίες, στις πολύτεκνες, στις κακοποιημένες, στις γυναίκες πρόσφυγες και στην κάθε γυναίκα που δίνει καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης με υπομονή, επιμονή και αξιοπρέπεια.
Η σημερινή ημέρα ας αποτελέσει αφετηρία ανάδειξης της ανεκτίμητης προσφορά της γυναίκας στο θεσμό της οικογένειας και στην κοινωνία, τιμής στον πολυδιάστατο ρόλο και προσπάθειας για κατοχύρωση ουσιαστικής ισότητας σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής της ζωής.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις γυναίκες!
Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας
Θεματική Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας και Κοινωνίας των Πολιτών
της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
Σοφία Μαυρίδου
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ (ΜΠΕΤΤΥ) ΣΚΟΥΦΑ
Βουλεύτρια Πιερίας-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μ. Σκούφα: «Επιτακτική ανάγκη η ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών, σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων»
Ομιλία της βουλεύτριας Πιερίας
στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
«Προέρχομαι και κατάγομαι από την Κατερίνη. Και μόνο το γεγονός, ότι σε ένα χωριό της Πιερίας θα πάει ένα ερωτηματολόγιο στο καφενείο, που θα θέτει το ερώτημα, εάν πρέπει να υπάρχει ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, και μόνο με το ερώτημα αυτό, θα δημιουργηθεί ήδη ένα γεγονός, και θα αρχίσει να βαθαίνει στην κοινωνική συνείδηση το ευκταίο, που είναι όντως η ισόρροπη συμμετοχή μας σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων» τόνισε χαρακτηριστικά η βουλεύτρια Πιερίας Ελισσάβετ (Μπέττυ) Σκούφα στην ομιλία της στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που συνεδρίασε την 27/2/2018 με θέμα την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
«Δεν νοείται Δημοκρατία χωρίς ισόρροπη εκπροσώπηση όλων των πληθυσμιακών ομάδων»
Όπως ανέφερε η κα Σκούφα, η έννοια ισόρροπης συμμετοχής, για την ίδια εκφράζει ένα δημοκρατικό αίτημα και στόχο, με την έννοια ότι δεν νοείται δημοκρατικό πολίτευμα, δεν νοείται δημοκρατία, στην οποία να μην εκπροσωπούνται αναλογικά και ισόρροπα, όλες οι πληθυσμιακές ομάδες.
Αυτό το δημοκρατικό αίτημα της ισόρροπης συμμετοχής είναι ιστορικά αποτέλεσμα αγώνων. «Μου έρχεται για παράδειγμα στο μυαλό, ότι στη Λατινική Αμερική μόλις πρόσφατα κατοχυρώθηκε συνταγματικά το δικαίωμα της πολιτικής συμμετοχής των ιθαγενών, γιατί μέχρι τότε ήταν αποκλεισμένοι από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων» πρόσθεσε.
➤ Υποεκπροσώπηση των γυναικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη του 2018
Σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη του 2018 διαπιστώνουμε όλοι τη μη ισόρροπη συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων της μεγαλύτερης φυλετικά πληθυσμιακής ομάδας, δηλαδή των γυναικών. Είμαστε κατά πολύ περισσότερες επάνω στον πλανήτη. Αυτό το πράγμα και μόνο, της αριθμητικής δηλαδή υπεροχής του συγκεκριμένου γυναικείου συνόλου, θα έπρεπε a priori και de facto να μεταφράζεται και σε αυξημένο ή ισόρροπο ποσοστό συμμετοχής σε διευθυντικές, διοικητικές θέσεις σε όλους τους τομείς του ανθρώπινου βίου.
Τουναντίον, βλέπουμε μια υποεκπροσώπηση των γυναικών, η οποία κατά τη γνώμη μου, νομίζω και κατά τη γνώμη των γυναικείων φορέων, ίσως παραβιάζει και βασικό άρθρο του Συντάγματος, άρα είναι αντισυνταγματική, τη στιγμή μάλιστα που το άρθρο 4 παράγραφος 6 του Συντάγματος μιλάει για «κατοχύρωση της ισότητας των φύλων».
➤ Έρευνα για τα αίτια– προτάσεις και μέτρα
Όπως υπογράμμισε η βουλεύτρια Πιερίας, ένα βασικό εργαλείο που λείπει από τα χέρια των γυναικείων οργανώσεων (πολιτικών, συνδικαλιστικών ή όποιων άλλων), και θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο, είναι μια έρευνα στον ελλαδικό χώρο, η οποία να καταμετρά με πολύ συγκεκριμένους δείκτες, που θα απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, σε όλη την ελληνική επικράτεια, στο χωριό μέχρι το αστικό κέντρο, έρευνα που θα γίνει στα καφενεία, στα κομμωτήρια, στις πλατείες, στα σχολεία ή όπου αλλού και που θα μετρά – φυσικά απευθυνόμενη και σε γυναίκες και σε άντρες – με πολύ συγκεκριμένους δείκτες ποια είναι τα αίτια αυτής της υποεκπροσώπησης όλων των γυναικών, και πολύ συγκεκριμένα επίσης θα καταδεικνύει βάσει της άποψης του πληθυσμού, ποια θα ήταν ίσως και τα καταλληλότερα μέτρα ή προτάσεις για την εξισορρόπηση αυτής της κοινωνικής ανισότητας.
➤ Ενημέρωση από θεσμικούς φορείς και γυναικείες οργανώσεις
Τα μέλη της Επιτροπής ενημέρωσαν ένα ευρύ φάσμα θεσμικών φορέων και γυναικείων οργανώσεων. Η Φωτεινή Κούβελα, Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων, Θεοφανία Παπαδοπούλου, Πολιτική Επιστήμων – Στέλεχος του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας , Φωτεινή Βρύνα, Επικεφαλής της Δομής Τομέα Ισότητας της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, Μαρία Στρατηγάκη, Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρόνοιας και Ισότητας του Δήμου Αθηναίων, Δέσποινα Λογιάδου, Αντιπρόεδρος του Πανελλαδικού Δ.Σ. της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος , Λίλιαν Γαζή, Γενική Γραμματέας της Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών, Αθηνά Λαζαρίδου, Μέλος του Προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, Ζέττα Μακρή και Έφη Μπέκου, Πρόεδρος και Γραμματέας του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών, αντίστοιχα, Μαρία Λιάπη, Κοινωνιολόγος – Νόμιμη Εκπρόσωπος του Κέντρου Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «ΔΙΟΤΙΜΑ» και Διονυσία Βωβού, Πρόεδρος της Οργάνωσης Γυναικείων Δικαιωμάτων «ΤΟ ΜΩΒ».
➤ Δείτε εδώ την ομιλία της βουλεύτριας
Στην «εποχή των μνημονίων» οι γυναίκες καλούνται να διεκδικήσουν δυναμικά όσα τους στέρησαν βίαια οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές
Ανακοίνωση της ΛΑΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου)
Δίνουμε δυναμικό και μαζικό «παρών» στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ και συλλογικοτήτων γυναικών, στην πλ. Κλαυθμώνος, την Πέμπτη (8/3)
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, φέτος, βρίσκει για μια ακόμη χρονιά τις γυναίκες στην Ελλάδα, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση. Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι νέες, οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες, οι μετανάστριες και γενικότερα οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, υφίστανται στη μεγάλη πλειονότητα τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών υφεσιακών πολιτικών από τα μνημόνια, με τα δικαιώματα τους ήδη να έχουν επιστρέψει αρκετές δεκαετίες πίσω. Η γενικότερη, δραματική υποβάθμιση του κοινωνικού Κράτους και του πλέγματος κοινωνικής προστασίας επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα, η οποία καλείται, μεταξύ άλλων, να σηκώσει το βάρος των κοινωνικών υποχρεώσεων σε βάρος της επαγγελματικής της εξέλιξης.
161 χρόνια μετά την 8η Μαρτίου του 1857, δηλαδή μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα, μεταξύ άλλων, τη μείωση των ωρών εργασίας, τη χορήγηση ίσης αμοιβής με τους άνδρες και τη διαμόρφωση ανθρώπινων συνθηκών ζωής και δουλειάς) η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό στην «εποχή των μνημονίων». Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν σε κοινωνικό, οικονομικό και, φυσικά, εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 8 χρόνια (από την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια) τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί».
Σήμερα, που το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα σε σχέση με τους άνδρες(24,9% στις γυναίκες, 16,5% στους άνδρες) ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι τουλάχιστον 20% (και σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις φτάνει το 30%) πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους, με τη μεγάλη πλειονότητα να παίρνει μισθούς – «ρεγάλο» από 300 έως -το πολύ- 500 ευρώ. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των μακροχρόνια άνεργων γυναικών φτάνει το 67%.
Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, θίγει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας. Είναι ενδεικτικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ταυτόχρονα, την απόλυση της. Η υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και γενικότερα των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι συνέπεια των γενικότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για νομιμότητα απόλυσης ακόμα και εγκύου, σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων.
Στο ίδιο πλαίσιο, η γυναίκα υφίσταται στο μεγαλύτερο βαθμό την ενδοοικογενειακή βία καθώς και την σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, ειδικά σε περιόδους όπως η τρέχουσα, όπου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, το φαινόμενο αυτό διογκώνεται.
Επίσης, μαζί με τις Ελληνίδες, σε δραματικές συνθήκες ζουν στην Ελλάδα οι προσφυγοπούλες, τόσο οι μητέρες, όσο και οι νεότερες κοπέλες που αναγκάστηκαν, είτε μαζί με τις οικογένειες τους, είτε μόνες τους, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω των εξελισσόμενων πολέμων και αιματηρών συγκρούσεων.
Αποτέλεσμα του διαρκούς αυξανόμενου κύματος προσφύγων και μεταναστών, τόσο λόγω των πολεμικών εστιών, όσο και της φτώχειας, είναι η παράλληλη, τα τελευταία χρόνια, γιγάντωση του trafficing, το οποίο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πληγές, παγκοσμίως, με θύματα τις γυναίκες.
Τα μνημόνια σαρώνουν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις με τεράστιες συνέπειες ακόμη και σε σχέση με τον αριθμό του πληθυσμού της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια. 610.000 νέοι άνθρωποι, εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ενώ για όσες νέες παρέμειναν στην Ελλάδα, η απόκτηση παιδιού με μισθούς – φτώχειας των 300 ευρώ το μήνα, φαντάζει άπιαστο όνειρο.
Η ΛΑΕ, με αφορμή την 8η Μαρτίου 2018, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Οι γυναίκες λοιπόν, σήμερα, πρέπει να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία που είναι γεμάτη από κοινωνικούς αγώνες στους οποίους πρωτοστατήσαμε διαχρονικά και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα μας, και καταδικάζουν τόσο εμάς τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών μας.
Στις 8 Μάρτη, διοργανώνονται κινητοποιήσεις από τις γυναίκες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στο πλαίσιο αυτό, η ΛΑΕ στηρίζει και καλεί σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση που διοργανώνει η ΑΔΕΔΥ και συλλογικότητες των γυναικών, την Ημέρα της Γυναίκας, στις 6 μ.μ., την Πέμπτη 8 Μαρτίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Το Γραφείο Τύπου της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ)
7/3/2018
Βίντεο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Μέρα δεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών
Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους.
Στις 8 Μάρτη 1857, οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια ακόμα και 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από των αντρών συναδέλφων τους. Ετσι, στα αιτήματα περιλαμβάνονταν η μείωση των ωρών εργασίας στις 10 και η εξίσωση των μισθών αντρών και γυναικών. Η απεργία και οι διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από τους καπιταλιστές και την κυβέρνηση με την αστυνομία και τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών.
Η απεργία της 8ης Μάρτη 1857 αναδείχθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, καθώς έθεσε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της πάλης κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας των γυναικών, σε συνδυασμό με τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση.
Το 1910, η Κλάρα Τσέτκιν, μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου εργατικού επαναστατικού κινήματος, πρότεινε στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας,πρόταση που έγινε αποδεκτή.
Οι πρώτες απεργίες εργατριών
Ο καπιταλισμός, βάζοντας μαζικά τις γυναίκες στην παραγωγή, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να αναπτυχθούν η πάλη και οι αγώνες τους. Εξάλλου, η ανάπτυξη της βιομηχανίας επιφύλαξε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τόσο για τις γυναίκες όσο και για τα παιδιά. Σε Ευρώπη και Αμερική, γυναίκες της εργατικής τάξης δούλευαν μαζί με ανήλικα παιδιά σε εργοστάσια και ορυχεία, από τα χαράματα μέχρι το βράδυ, χωρίς καμία ώρα ξεκούρασης.
Η πρώτη γυναικεία απεργία έγινε στην αγγλική πόλη Γουόρτσεστερ το 1804, από τις εργάτριες που κατασκεύαζαν γάντια. Στις ΗΠΑ, η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία έγινε το 1820 στις βιοτεχνίες ενδυμάτων του Νιου Ινγκλαντ, με αιτήματα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και μικρότερα ωράρια. Το 1828 απήργησαν οι υφάντριες στο Ντόβερ. Το 1831 τις ακολούθησαν οι Γαλλίδες καπελούδες. Το 1834 και το 1836 έγιναν δύο ακόμη μεγάλες απεργίες από τις βαμβακεργάτριες της βιομηχανίας Λόουελ στη Μασαχουσέτη. Το 1844 οι εργάτριες της συγκεκριμένης βαμβακοβιομηχανίας ίδρυσαν το πρώτο γυναικείο εργατικό σωματείο. Η έντονη δραστηριότητά του είχε ως αποτέλεσμα τις πρώτες μεταρρυθμίσεις στις συνθήκες εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία.
Οι συνθήκες εργασίας στα κέντρα του εμπορίου ενδυμάτων στις μεγάλες πόλεις, όπως η Νέα Υόρκη, ήταν μεσαιωνικές. Συχνά εκδηλώνονταν πυρκαγιές που έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων, ο φωτισμός κάτω από τον οποίο δούλευαν ήταν ανεπαρκής, ο ήχος των μηχανημάτων εκκωφαντικός και το περιβάλλον ανθυγιεινό. Στις εργάτριες επιβάλλονταν πρόστιμα επειδή μιλούσαν, γελούσαν ή τραγουδούσαν, για τους λεκέδες από τα λάδια των μηχανών πάνω στα υφάσματα, για τα γαζιά που ήταν πολύ σφιχτά ή πολύ χαλαρά.
Το Φλεβάρη του 1910 έγινε στη Νέα Υόρκη μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 20.000 εργάτριες. Για 13 βδομάδες, γυναίκες μεταξύ 16 και 25 ετών πραγματοποιούσαν πικετοφορίες σε καθημερινή βάση. Σε αυτές δέχονταν συχνά την επίθεση των αστυνομικών. Ωστόσο η απεργία δεν διαλύθηκε, παρά μόνο όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις.
Το Μάρτη του 1911, ένα χρόνο μετά την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, 1.000.000 άντρες και γυναίκες τίμησαν την επέτειο με μαζικές συγκεντρώσεις.
Στις 8/3/1912, 23.000 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης απήργησαν και ζήτησαν για μια ακόμη φορά 10ωρο, καλύτερες συνθήκες, ίσο μισθό με τους άντρες, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου, διαδηλώνοντας με το σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα».
Στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13/4/1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά. Εκείνη τη χρονιά, οι εργοδότες αποφάσισαν να μειώσουν την αμοιβή των εργατριών από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος.
Τα επόμενα χρόνια, οι γυναίκες της εργατικής τάξης έλαβαν μέρος σε πολλές κινητοποιήσεις, δίνοντας και θύματα στον αγώνα, κάνοντας το πρώτο ουσιαστικό βήμα για τη χειραφέτηση και την ισοτιμία τους.
Το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά, ενώ η αξιοποίηση των μηχανών έφερνε ανεργία. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926, στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα περιφρούρησης της απεργίας και στις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα δύο παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8/8/1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Το 1927 σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Κωνσταντέλλη, επίσης από το Αγρίνιο. Αλλά και η Αναστασία Καρανικόλα, στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης, στις 9/5/1936.
ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΚΚΕ
