Ποτέ ξανά

και 54 χρόνια μετά

η βαρεμάρα ξεφτίζει την σημασία, ενώ φασισμός και φασίστες και υπάρχουν και -ως πρόσφατα- ήταν και στην Βουλή!!!

 

 

 

Κατερίνη. Παρασκευή 21ης Απριλίου του 1967.
Από τα χαράματα, το ραδιόφωνο έπαιζε εμβατήρια, αλλά ο Βάσιας Αμανατίδης, ο γραμματέας των «Λαμπράκηδων» Κατερίνης, δεν είχε ανοίξει ραδιόφωνο. Όλα τα προηγούμενα βράδια έγραφε συνθήματα στους τοίχους («114» και «δεν θα περάσει ο στρατιωτικός νόμος»), ελπίζοντας να αποτρέψει τον εφιάλτη.
Ήταν ακόμη πρωί, είχε κινήσει για δουλειά, όταν σε ένα σταυροδρόμι κάπου στο κέντρο της πόλης, σταμάτησε το τζιπ της Ασφάλειας, κατέβηκαν τέσσερις, τον άρπαξαν βίαια, με ξύλο και βρισιές, τον φόρτωσαν στο τζιπ και τον οδήγησαν στα κρατητήρια, στο παλιό Γυμνάσιο Κατερίνης.
Δυο άνθρωποι ήταν όλοι κι όλοι εκείνη την ώρα στο κρατητήριο. Μέχρι να βραδιάσει, είχαν στοιβαχτεί δεκάδες.
Ο γραμματέας της ΕΔΑ και πρώην βουλευτής Χαρίλαος Μπούσιος, η Νόπη Κωτακίδου, η μοναδική γυναίκα κρατούμενη και άλλοι πολλοί, «συνήθεις ύποπτοι», άνθρωποι που μόλις είχαν γυρίσει από φυλακές και εξορίες. Όπως ο μπάρμπα Δημητρός από τη Νέα Ζωή, που είχε πάντα έτοιμο, κρεμασμένο στην πόρτα της αποθήκης, το κρεβάτι εκστρατείας, «για παν ενδεχόμενο», όπως μου έλεγε.
Πρωί-πρωί του Σαββάτου, έφεραν και τον μπάρμπα Αντώνη τον Κουτσιμάνη, που είχε φάει τα νιάτα του και τη ζωή του όλη στις φυλακές και το έφερε βαρέως που δεν τον είχαν συλλάβει από τους πρώτους-πρώτους.
Πρωί Σαββάτου μπόρεσε και η κυρά Ελισάβετ, η μάνα του Βάσια, να δει το γιό της. Είχε χάσει ήδη ένα γιό, δεκαοχτάχρονο παλικάρι, που ‘χαν δολοφονήσει οι δωσίλογοι στην κατοχή και τον άντρα της που ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ.
Κυριακή πρωί μετέφεραν τους κρατούμενους στο 1ο Δημοτικό Σχολείο.
Η Κατερίνη ετοιμαζόταν για την Μεγάλη Εβδομάδα. Μεσοβδόμαδα πέρασε κι ο Μητροπολίτης, να τους ευλογήσει…
Την Κυριακή του Πάσχα, βρέθηκαν στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Κολινδρού. Την επομένη, Πρωτομαγιά, τους μετέφεραν με κλειστά καμιόνια στον Πλαταμώνα, τους στοιβάξανε στα αμπάρια αρματαγωγού πλοίου και τους ξεφόρτωσαν στη Γιούρα και μετά στη Λέρο, στις εγκαταστάσεις των περιβόητων Σχολών της Φρειδερίκης.
Χιλιάδες Έλληνες συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν από την «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Ανάμεσά τους και γέροι, όπως ο μπάρμπα Στέλιος ο Δεληγιώργης, από την Κατερίνη που τον άρπαξαν, με ανοιχτή εγχείρηση, από το κρεβάτι της κλινικής, για να τον ρίξουν στα κρατητήρια και τα ξερονήσια …
(… όπως μου τα διηγήθηκε πριν χρόνια ο Βάσιας Αμανατίδης …)

 

 

Για την φετινή 54η μαύρη επέτειο του πραξιμοπήματος του 1967, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εξέδωσε -ως συνήθως- ανακοίνωση, αλλά …  ανάρτηση στο twitter και η ΝΔ στην ανακοίνωσή της έγραψε “Χούντα” και όχι “χούντα”…

 

 

Κατερίνα Σακελλαροπούλου
Πρόεδρος της Δημοκρατίας 

Πέντε και πλέον δεκαετίες μετά τη μελανή σελίδα της 21.4.67, είμαστε υπερήφανοι για τις κατακτήσεις της δημοκρατίας μας. Η Ελλάδα είναι ένα σύγχρονο κράτος δικαίου με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και με ομαλή λειτουργία των θεσμών, ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις.

 

 

Αθήνα, 21 Απριλίου 2021

Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, για την επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

«Η 21η Απριλίου είναι η μαύρη επέτειος ενός καθεστώτος που προκάλεσε πληγές και τραγωδίες. Η Χούντα καταπάτησε τα δημοκρατικά δικαιώματα, βασάνισε και δολοφόνησε πολίτες για τις απόψεις τους, ανέκοψε την πρόοδο της χώρας και, βέβαια, προκάλεσε τον ακρωτηριασμό της Κύπρου.

Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών είναι μια διαρκής υπόμνηση των δεινών που μπορεί να φέρει ο ακραίος διχασμός που θρέφεται από τον λαϊκισμό και την έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων. 54 χρόνια μετά, η προστασία και η διαρκής ενδυνάμωση της Δημοκρατίας παραμένει υπόθεση όλων μας. Κάθε μέρα, οι Έλληνες ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε το «ποτέ ξανά» από σύνθημα, πραγματικότητα».

 

21/4/2021

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία,
για τη συμπλήρωση 54 χρόνων από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου

Η 21η Απριλίου του 1967 υπήρξε ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας δεινών που κράτησε 7 χρόνια. Η δικτατορία έπεσε αφού δεν άντεξε στο βάρος της προδοσίας της Κύπρου και των λαϊκών αντιδράσεων. Το στρατιωτικό καθεστώς άφησε πίσω του μια Ελλάδα ρημαγμένη, που έπρεπε την επόμενη ημέρα να ανασυντάξει τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, να αναζητήσει την κοινωνική ισότητα στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών αξιών και να σταθεροποιήσει την οικονομία που είχε καταρρεύσει.
Οφείλουμε να θυμόμαστε πάντα τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν, που βασανίστηκαν στα κολαστήρια του ΕΑΤ – ΕΣΑ, που εξορίστηκαν στα ξερονήσια, που έχασαν τη ζωή τους ή υπέστησαν μόνιμες σωματικές και ψυχικές βλάβες. Εκείνους που αυτοεξορίστηκαν συμβάλλοντας στη διεθνή καταδίκη της χούντας, αλλά και τους δημοκρατικούς στρατιωτικούς που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τους δικτάτορες.
Οφείλουμε, επίσης, να μην ξεχνάμε ποτέ και τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των εγκλημάτων, των πρωταιτίων, αλλά και των πολιτικών απογόνων τους. Πριν από λίγους μήνες η καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή αποτέλεσε, πέρα από την απόδοση Δικαιοσύνης, και ένας φόρος τιμής της Δημοκρατίας σε όσους αγωνίστηκαν γι’ αυτήν κατά τη διάρκεια της Επταετίας.
Κάτω από διαφορετικές συνθήκες, οι αγώνες υπέρ των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων παραμένουν εδώ, δεν τελειώνουν ποτέ. Το πρόσφατο παρελθόν με την κοινοβουλευτική ανάδειξη ενός ναζιστικού μορφώματος έδειξε ότι όσο σταθερή παραμένει η Δημοκρατία στη χώρα μας από τη Μεταπολίτευση και μετά, τόσο εύθραυστη μπορεί να αποδειχθεί σε δύσκολες στιγμές κρίσης.
Γι’ αυτό και στην παρούσα πρωτοφανή υγειονομική και κοινωνική κρίση δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός. Δεν επιτρέπεται ο περιορισμός δημοκρατικών δικαιωμάτων να δικαιολογείται στο όνομα μιας στρατηγικής τύπου «νόμος και τάξη». Η συνεχής επαγρύπνηση, η ευαισθησία και η ενσυναίσθηση συνολικά του προοδευτικού δημοκρατικού κόσμου και της Αριστεράς αποτελεί διαχρονική θωράκιση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.