γιατί κάποιος πρέπει να κάνει ΚΑΙ απολογισμό (της ήττας του ηγέτη) όταν όλοι οι άλλοι κάνουν απονομές (για την νίκη των αντιπάλων του)
Η τρίτη χρονιά της δημαρχιακής θητείας Δημόπουλου στο Δίον-Όλυμπος άρχισε με μια συντριπτική ήττα.
Ένα ανύπαρκτο θέμα που «έχτισε» και προώθησε μόνος του, αποτέλεσε την αφορμή να εξαντλήσει την μέθοδο της «επιμονής και πίεσης μέχρι τέλους» και –μετά πολλές παρόμοιες επιλογές στο παρελθόν- να γνωρίσει τη γεύση της πικρής ήττας. Αποφασισμένος να μην αλλάξει γραμμή πλεύσης μετά τις ανεξαρτητοποιήσεις του Σεπτεμβρίου, αλλά να παραμείνει σταθερά στην ίδια ρότα και να επιδείξει την δύναμη που ο ίδιος θεωρεί ότι κατέχει ακόμα, βρέθηκε να αποχωρεί συνολικά ηττημένος. Γιατί η ήττα δεν αφορά μόνο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το συγκεκριμένο –πολύ σοβαρό- «Θέμα των 11 της ΔΕΑΔΟ», αλλά το γεγονός ότι στο θέμα αυτό και πάλι διάλεξε να επιβάλλει την στήριξή του από την ομάδα του με το απόλυτο «έτσι θέλω» και εισέπραξε ένα σκέτο «θέλε», ως απάντηση και για τα μελλούμενα.
Η προσυνεδρίαση της διοικούσας παράταξης (που δεν απείχε χρονικά από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου παρά λίγα λεπτά) ήταν ένα γεγονός που κρατιέται με αποτελεσματικότητα ομερτά μακριά από το ρεπορτάζ γιατί ήταν πραγματικά δραματική και πολλά απ’ όσα περιλάμβανε ήταν άξια μιας τέτοιας ομερτά: κανείς δεν θέλει να αναλάβει τη διαρροή στοιχείων που αποδεικνύουν ότι η παράταξη, η διοικούσα παράταξη, δεν υπάρχει πια. Πλειοψηφία άνετη έπαψε να υπάρχει τον Αύγουστο του 2016 και οι επιλογές του επικεφαλής συνεχίζουν την πορεία προς την εξαφάνιση κάθε είδους πλειοψηφίας, ακόμη και της πιο ισχνής. Στο ξεκίνημα του 2017 και στον τέταρτο μήνα της τρίτης χρονιάς Δημόπουλου στον δημαρχιακό θώκο, οι μόνοι πιστοί στον ηγέτη είναι:
Αστέριος Γαλάνης Γιώργος Ζτάνης Σάκης Καλαϊτζής 
Θόδωρος Σιώκας Ιωάννης Πούλιος Ευαγγελία Σαλιώρα-Μπακάλη 
Τρία ακόμη στελέχη που θα μπορούσαν να παραμείνουν δεμένα στο μόνιππο που καλπάζει προς το γκρεμό, έχουν αρκετές φιλοδοξίες για την προσωπική τους μελλοντική πορεία ή προσωπικές πολιτικές προτεραιότητες που ήδη τους απομακρύνουν από το σκληρό –εναπομείναντα- πυρήνα της πάλαι ποτέ «Ολύμπιας Συμμαχίας».
Οι απώλειες στο πεδίο της «μάχης» του Δημοτικού Συμβουλίου της 20ης.12.2016 θα μπορούσαν να είναι και περισσότερες και διαφορετικές και μόνο μια τυχαία σύμπτωση (αποτέλεσμα των πολλών διακοπών της διαδικασίας για την κατάρτιση κειμένων προς ψήφιση) απέτρεψε τα χειρότερα. Αλλά το σκηνικό έχει πλέον αλλάξει και τα ευχαριστήρια μετά την συνεδρίαση δεν θα αυξήσουν τους έξι πιστούς, ούτε κατ’ έναν.
Όσον αφορά τη ΝΔ, το κόμμα από το οποίο –κυρίως- άντλησε η «Ολύμπια Συμμαχία» τα στελέχη της, η ΔΗΜΤΟ (Δίου-Ολύμπου) εξακολουθεί να είναι πιστή στη ΝΟΔΕ και οι δυο μαζί στο μηχανισμό εξουσίας που προέκρινε τη συγκεκριμένη στελέχωση των δύο αυτών οργάνων και όχι κάποια άλλη. Το «Θέμα των 11» και ο χειρισμός του από τον επικεφαλής και πλήρως υπεύθυνο, έχει αναγκάσει τα στελέχη του Λιτοχώρου να «τραβήξουν» το όποιο υποστηρικτικό χαλί κάτω από τον δημαρχιακό θώκο.
Στον παρόντα απολογισμό, σημαντική θέση θα έπρεπε να κατέχει και ότι αφορά την αντιπολίτευση, συνολικά και ανά παράταξη. Αν βέβαια υπήρχε κάτι ανάλογο για να τροφοδοτήσει τόση έκταση στο παρόν κείμενο. Τρεις μήνες και κάμποσες συνεδριάσεις μετά, με ένα αποτέλεσμα που σίγουρα θα αμφισβητήσει η μονοπρόσωπη Γενική Συνέλευση στο εγγύς μέλλον, κανείς ως τώρα δεν έχει πει δημόσια ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν μπορούσε να απασχολήσει, όσο απασχόλησε: δεν έχει κανένα δικαίωμα αιρετός δήμαρχος (και νομικός) να θέτει ένα τεράστιο πρόβλημα με τη μορφή τελεσιγράφου απόλυσης σε 11 εργαζόμενους, ΧΩΡΙΣ να έχει διαπιστώσει πρώτα ο ίδιος (αφού είναι και νομικός) την ύπαρξη του θέματος-προβλήματος. Που ΑΝ υπήρχε δεν χρειαζόταν να γίνει αντικείμενο καμιάς συνεδρίασης του ΔΣ της ΔΕΑΔΟ και του Δημοτικού Συμβουλίου, έρευνας και παροχής νομικών συμβουλών δύο ειδικών (που πληρώθηκαν για τη δουλειά τους), ενασχόλησης των δημοτών, κατατρομοκράτησης εργαζομένων -πιθανώς και άλλων- και –ειδικά αυτό- παραπλάνησης της Κοινής Γνώμης και της δημοσιότητας σε ανύπαρκτο θέμα και σε βάρος πάρα πολλών άλλων υπαρκτών και σοβαρότατων. Κι όλα αυτά, για έναν δήμαρχο που διαπιστωμένα πια χρησιμοποιεί πολλά και διαφορετικά μέτρα και σταθμά για ίδιες και ταυτόσημες ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΕΣ παρανομίες (βλέπε πχ παρανομίες στους κοινόχρηστους χώρους). Παρά τη φθορά και την αναποτελεσματικότητα –αν όχι πολλά χειρότερα- Δημόπουλου, η αντιπολίτευση εξακολουθεί να σύρεται πίσω από τη δική του ατζέντα, ενώ εισήλθαμε στον τρίτο χρόνο και όλα πια έχουν διαφανεί, ως και σοβαρές «αμαρτίες» έχουν αποκαλυφθεί… Μερικές ανακοινώσεις και η παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν αρκεί, αλλά βεβαίως και οι αιρετοί μας έχουν το απόλυτο δικαίωμα στις επιλογές τους, όπως και ο Τύπος το απόλυτο δικαίωμα της καταγραφής και της κριτικής.
Ένα τρίτο στοιχείο-συστατικό αυτού εδώ του απολογισμού είναι η ενασχόληση των βουλευτών Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ –λιγότερο ή περισσότερο- με το «Θέμα των 11 της ΔΕΑΔΟ». Ενασχόληση επιβεβλημένη που εκδηλώθηκε όμως με τρομερή καθυστέρηση. Άλλες κοινωνικές ομάδες είχαν σχεδόν αυτόματα την βουλευτική αρωγή και μάλιστα υφιστάμενες πραγματικό κίνδυνο και όχι μια ακόμη δημαρχιακή αυθαιρεσία. Ήταν όμως ακριβώς αυτό που κινητοποίησε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας καθυστερημένα: ο χρόνος που απαιτήθηκε για να πειστούν οι τρεις κοινοβουλευτικοί ότι πράγματι ένας αιρετός του νομού αυθαιρετεί επανειλημμένα. Πολύ περισσότερο, να αποφασισθεί η εμπλοκή βουλευτών σε κατώτερο βαθμό αυτο-διοίκησης. Αλλά, κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Σε ότι αφορά ειδικά την βουλεύτρια Μπέττυ Σκούφα, η άποψη του γράφοντος είναι ήδη δημοσιευμένη. Κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν και την άποψη «υπερβολική» και εμένα «υπερβολικό» και τους ευχαριστώ για το διαχωρισμό. Σε ότι αφορά την άποψη (και το χαρακτήρα μου) δεν έχω να αντιλέξω το παραμικρό. Ναι, είναι υπερβολικό όταν το σύμπαν όλο βολεύεται με έτοιμα κείμενα και έτοιμες φωτογραφίες, να επιμένει κάποιος να δημιουργεί τα δικά του (κείμενα και φωτογραφίες), με όλο τον κόπο και την ευθύνη της επιλογής αυτής. Αλλά, είναι πολύ συνειδητή, πολλά χρόνια τώρα. Κι έτσι θα είναι. Κι αν αλλάξει ποτέ, πρώτοι εσείς θα το μάθετε. Θα το καταλάβετε πριν καν το ξεστομίσω… Έτσι δεν είναι;
Θα συμπληρώσω μόνο ένα τελευταίο στα όσα ήδη εντόπισα: είναι ανεπίτρεπτο να αναπτύσσει κάποιος –αιρετός ή όχι- πολιτικούς και νομικούς προβληματισμούς για πιθανές παρανομίες του παρελθόντος, στα πλαίσια μιας συζήτησης που αφορά ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, ένα μόνο ψήγμα παρελθόντος, το οποίο είναι δυστυχώς η πιθανή παράνομη απασχόληση (από ποιον;) 11 ανθρώπων, ΧΩΡΙΣ πριν να έχει διαπιστώσει ΠΛΗΡΩΣ την ορθότητα της θέσης του. Αν είναι να διαβούμε κάτι, ας είναι ο Ρουβίκωνας, το να διασχίσουμε τον όποιο άσχετο χείμαρρο, δεν αλλάζει καμιά Ιστορία.
Τέλος, υπάρχει η ΔΕΑΔΟ και όλα όσα την αφορούν. Και τείνουν πια να είναι επανάληψη ήδη τετελεσμένων. Ο με τόσο κόπο προστρέξας σε βοήθεια Κ. Κουριάτης παραιτήθηκε κι αυτός, χωρίς ο ηγέτης να εισακούσει τη –λογική- έκκλησή του για αλλαγή προέδρου στο ΔΣ της ΔΕΑΔΟ και ειρήνευση. Μια έκκληση που δεν μπορούσε να εισακουστεί, απλώς γιατί δεν υπάρχουν πια υποψηφιότητες για την προεδρία του ΔΣ. Ακόμη κι η θέση του Κ. Κουριάτη θα συμπληρωθεί με κάποιον εσαεί μουγγό, πρόθυμο να ψηφίζει ότι ο πρόεδρος-δήμαρχος κελεύει. Όχι με κάποιον που θα αποδειχθεί χρήσιμος για την επιχείρηση και το δήμο. Κι όταν έρθει η ώρα του πικρού απολογισμού και της λύσης της εταιρείας; Ε τότε θα είναι όλοι οι μουγγοί … πραγματικοί θιασώτες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και μια τρύπα μυθικών διαστάσεων θα κοσμεί τους πρόποδες του μυθικού βουνού (που «του πάει» κιόλας…) και θα ‘χει αφήσει πίσω της ψίχουλα για κέρδος δημόσιο, σε αντίθεση με το ιδιωτικό. Αυτή είναι η μοίρα εταιρειών που έχουν διευθυντή σε άδεια εν μέσω τρομερής κρίσης και απολυμένο διευθυντή με συμφωνία αξίας πολλών εκατοντάδων ευρώ που δεν μπορεί να την εφαρμόσει γιατί εκπαραθυρώθηκε και απολύθηκε (με καθυστέρηση δύο ετών)…
Και αν η κα Σκούφα είναι λογικό να αγνοεί την «Υπόθεση Φελώνη», όλοι οι άλλοι την γνωρίζουμε καλά. Και οι συνάδελφοί του διάλεξαν –και μετά την περιπέτειά τους- να μην σταθούν αλληλέγγυοι, να μην υποστηρίξουν ότι είναι η δεύτερη αυθαιρεσία η επιδιωκόμενη σε βάρος τους, με πρώτη αυτή κατά του διευθυντή και είναι θύματα οργανωμένης προσπάθειας. Αλλά είπαμε: ελεύθερες οι επιλογές. Όλων μας. Αν οι εργαζόμενοι, πρώτοι αυτοί διαλέγουν να μην είναι όλοι “στο ίδιο τσουβάλι”, κανείς δεν μπορεί να τους επιβάλλει το αντίθετο. Ούτε άλλος να χρεωθεί στο μέλλον την όποια ευθύνη.
Παρά τα τεράστια προβλήματα των τελευταίων επτά (ή 196) ετών, αυτή την ελευθερία την έχουμε ακόμη, όσο την έχουμε. Της επιλογής. Κι είναι τόσο μεγάλη αυτή η ελευθερία που ανεχόμαστε να μειώνεται συνεχώς. Και πέρσι και πρόπερσι και το 2014… Και με το καλό, ΚΑΙ φέτος.
Καλή χρονιά.
Χωρίς σε καμία περίπτωση η ευχή μου να είναι δεσμευτική για τους αποδέκτες της.
Η επιλογή είναι πάντα δική σας.-
