Αμάν πια (ή πλέον)….

με τούτη την αντι-αναπτυξιακήν Φύσιν!!!

εμείς να χτίζουμε κι Αυτή να γκρεμίζει…

Φαινόμενον λίαν κατολισθητικόν σημειούτε πέραν της εβδομάδος.

Ζημίαι πολλαί.

Θεός έβαλε χέριν Του, θύματα μηδέν.

Περίοικοι τσίταν.

Αρχαί, δασάρχαι, προσωπάρχαι, δημάρχαι, ποιμενάρχαι, αρμόδιοι, επιστήμονες ειδικοί, εκπρόσωποι Θεού: ΑΦΑΝΤΟΙ.

Πήγαν, είδαν και απήλθον σούμπιτοι και -προ της αναχωρήσεως προς Αθήναν και αλλαχού- χρησμόν μέγαν ανέκραξαν «εδώ απαιτούνται ειδικοί (γεωλόγοι; θεολόγοι; φυσιολόγοι; φυσιοδίφαι; Φυσιολάτραι;)

Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης: ραγισμένοι (σαν την καρδιά μας).

Χωματουργικά (βαριά) κάργα.

Δρόμος στενός.

Ανηφορικός ωσάν Γολγοθάς.

Σε ρέμα.

Δρόμος έμπροσθεν: ραγισμένος μόνιμα (σαν την καρδιά μας).

Λοιπά πιερικά και θεσσαλικά Μέσα και «Μέσα»: μούγκαν εις την στρούγκαν.

Περίοικοι τσίταν.

Ταμπέλαι νομιμοποιήσεως κάργαν.

Περαστικοί έκπληκτοι (όσοι ακούσουν τους ψιθύρους και αγλαίσουν άνωθεν προς το βουνόν).

 

Εμένα: δεν με «κόφτει». Εξοχικό σε πλαγιά ή στον άμμο, δεν έχω.

Και ότι η Φύσις τυγχάνει ικανή να απαλείψει παν αμάρτημα και εξάμβλωμα ανθρώπινον και αυτό το γνωρίζω.
Επικουρικώς δε και λίγα γράμματα.

(Περίοικοι τσίταν).-