World Environment Day 2016

ούτε πράξεις, ούτε λόγια -πια-...

…αλλά το παραμύθι συνεχίζουν να το “πουλάνε” κι η Πιερία να κοιμάται… ύπνο θεϊκά μακάριο.

Η μέρα που μόλις πέρασε σαν πολλές άλλες ασήμαντες μέρες κάθε χρονιάς, η Κυριακή 5.6.2016, δεν ήταν μια ασήμαντη μέρα. Ήταν η 44η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Η φετινή αφιερώθηκε –από τον ΟΗΕ που θεσμοθέτησε κι αυτή την Παγκόσμια Ημέρα το 1972- στον αγώνα της ανθρωπότητας κατά του παράνομου εμπορίου άγριων ζώων.

 

Στην Πιερία, στην γη του Ολύμπου, η μέρα κύλισε σα μια ακόμα ημέρα.
Εκδηλώσεις υπήρχαν πολλές και διάφορες, θεμιτές και χρήσιμες, αναγκαίες και επιβαλλόμενες, περιττές και ανούσιες κάποιες.

Σε ότι όμως αφορά το περιβάλλον και την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος… δεν συνέβη τίποτα. Εκτός κι αν μια-δυο σχολικές εκδηλώσεις και άλλες τόσες θλιβερά τετριμμένες ανακοινώσεις που δεν λένε τίποτα και δεν αφορούν καμία πράξη, είναι αρκετές.

 

Όλοι αυτοί που δεκαετίες τώρα κοιμίζουν την Πιερία και το Δήμο μας με την χρεωκοπημένη ρητορεία για το παγκόσμια χρυσοφόρο brand name και τα μύρια όσα περί τουρισμού, ανάπτυξης και μελλοντικής σίτισης με χρυσά κουτάλια, θα πρέπει να σταματήσουν να τσαμπουνάνε όλα αυτά τα ανέξοδα που διανέμουν χρόνια τώρα και να σκύψουν το κεφάλι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Κι είναι όλη δική τους. Είναι άνθρωποι του ίδιου πολιτικού-κομματικού, επαγγελματικού και κοινωνικού χώρου, με τις ίδιες αντιλήψεις για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, που επιζούν δεκαετίες τώρα, «πουλώντας»  το ίδιο παραμύθι. Οι μόνες τους επιδόσεις είναι ότι ο τόπος μας, αυτός ο τόπος που οι ίδιοι περιγράφουν ως απαράμιλλης ομορφιάς, σε λίγο, θα ‘χει χτιστεί απ’ το κύμα της θάλασσας ως την κορυφή του μυθικού/θεϊκού/μοναδικού/brand name βουνού και δεν θα υπάρχει πλέον κανένα άλλοθι για την αποτυχία τους, ούτε λόγος να υποστηρίξει κανείς τους ότι ο τόπος μας είναι απαράμιλλης ομορφιάς.

Αν όσα λένε τα πίστευαν, η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος θα ήταν για όλη την Πιερία μια ακόμη εθνική γιορτή και στον εορτασμό θα συμμετείχε όλος ο πλανήτης γιατί άλλον Όλυμπο δεν έχει ο πλανήτης κι ας υπάρχουν δεκάδες και στη Γη και σε άλλους πλανήτες. Απ’ τον τελευταίο τοπικό σύμβουλο ως τον κορυφαίο αιρετό του τόπου μας (τον περιφερειάρχη; τους βουλευτές;) κανείς δεν έβγαλε κουβέντα για την Παγκόσμια Ημέρα, πλην ενός εκ των τριών δημάρχων. Έχει ο τόπος μας λόγους να συνδέεται με μια τέτοια Παγκόσμια Ημέρα ή στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ψελλίσουμε κάτι παρόμοιο γιατί τον καταντήσαμε σαν τα μούτρα μας και τον κάνουμε, κάθε λεπτό, ακόμη χειρότερο; Οι σχετικοί με τις δομές του ΟΗΕ που ‘χουν πια και ομίλους, η πρέσβειρα της UNESCO, έχουν σκεφτεί ποτέ ότι μια Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος είναι –δεκαετίες τώρα- μια ευκαιρία απολογισμού για τις προσπάθειες προστασίας αυτού που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν με μύρια όσα φανταχτερά επίθετα; Όλοι αυτοί που μιλάνε για brand name γνωρίζουν αν υπάρχει αποτελεσματικότερη εκστρατεία προβολής από τις προσπάθειες των κατοίκων ενός τόπου να τον προστατεύσουν, να εφαρμόσουν ταυτόχρονα μέτρα αειφορίας στην παραγωγή και την εκμετάλλευση; Το πιθανότερο είναι ότι δεν το γνωρίζουν και πουλάνε ξαπλώστρα-φραπέ-ομπρέλα, τσιμέντο ως το κύμα (σε λίγο ως την κορυφή και δρόμους για να πας χωρίς να ιδρώσεις), οικισμούς και ξενοδοχεία …βιοκλιματικά (σε βιότοπους) και γέφυρες που ενώνουν την απάτη με την ασυδοσία, την ανεκτή από νομοφύλακες και ειδικούς.  Κι ακριβώς για όλα τα παραπάνω… η σημερινή μέρα κύλισε όπως κύλισε: στα βουβά. Τι να πούμε αυτοί που κατέστρεψαν και καταστρέφουν τούτη την μοναδική γη;

Αλλά και στην άλλη πλευρά, σ’ αυτούς που «λιώνουν» από οικολογία, που αγαπάνε τη Φύση και τρελαίνονται για δράση μέσα στη Φύση, στους της αντίπερα πολιτικής όχθης (την Αριστερά) οι ευθύνες είναι τεράστιες πια. Ειδικά στην Αριστερά των καιρών μας. Αυτήν με το γονίδιο του μικροαστού και την αντανακλαστική αναζήτηση της δημοσιοϋπαλληλικής ασφάλειας. Αυτήν που διαλέγει να συμβιώνει σιωπηλά μ’ όσους σταθερά και απαρέγκλιτα καταστρέφουν τον τόπο μας και το περιβάλλον του, την Φύση που τάχα θέλουν να πλασάρουν και να εκμεταλλευτούν …με την καλή την έννοια! Που ενώ οι απέναντί τους έφτασαν να «κάνουν την πάπια» σε μια μέσα σαν τη σημερινή, αυτοί ακόμη χάσκουν μπροστά στο ξοφλημένο σάπιο παρελθόν, επειδή ακόμη φοράει καθώς πρέπει κοστούμια και ταΐζει δέκα λιβανιστήρια, με «μαύρο» χρήμα. Λένε οτι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, αλλά στην Πιερία είναι πολύ ψηλά τα πόδια του, ίσα με 2918 μέτρα ύψος…

Δεν εννοώ να εκδίδανε όλοι τους κι από μια ανακοίνωση, όχι. Να έπρατταν λέω, όσα αρμόζουν σε τόπο με τόσο μοναδική Φύση. Να ήταν καθημερινό άγχος τους πως θα συντηρηθεί όλη αυτή η ομορφιά που κληρονομήσαμε και δεν θα κληρονομήσουν οι επόμενοι.

 

Και του χρόνου.-