Το άκουσα αυτό που είπε χθες.
Το άκουσα πολύ καλά.
Και τον τσαμπουκά τον κατάλαβα και το θράσος και την έπαρση και το μένος.
“Εμείς μόνο με το βουνό ασχολούμαστε”.
Και δεν διαφωνώ σε τίποτα. Ούτε με τον τρόπο, ούτε με το περιεχόμενο της δήλωσης. Είναι πολύ φανερό πλέον ότι ΜΟΝΟ με το βουνό ασχολείστε. Και δεν είναι αυτή η ασχολία χόμπυ ή σπορ, πάρεργο ή εθελοντισμός: είναι κύρια και μόνη καθημερινή ασχολία, άρα -ελλείψει άλλης τέτοιας- επαγγελματική δραστηριότητα. Καλυμμένη -ως τώρα- σε παραπαίοντα αθλητικά σωματεία, ακριβώς γιατί τα άφθονα κάποτε μέλη φυλλορρόησαν μπροστά στο μένος, την επιμονή, τον τσαμπουκά και το θράσος των «πρωτοπόρων». Των «πρωτοπόρων» της μετατροπής άλλων ασχολιών σε κύριες και επαγγελματικές.
Γι αυτό και το άγχος «να πάει καλά η δουλειά» και το προαναφερθέν θράσος και μένος. Δεν είδα ανάλογο τσαμπουκά σε άλλες σου συνδιαλλαγές. Κι ακόμα περιμένω να μάθω τα νέα. Τα δικά μου τα νέα ζήτησες και τα έμαθες. Και δεν είχες κώλο να είσαι καν εκεί. Και ήσουν και είσαι μ’ όσους ανακάλυψαν ΤΩΡΑ το βουνό και ιδρώνουν κι αγκομαχούν να συνδέσουν την ύπαρξή τους με τις δραστηριότητες που αποτελούν ταυτόχρονα το δικό σου ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. Τις δικές σου επιδιώξεις. Κι έχουν αυτές οι επιδιώξεις σας άξονα κοινό το συμφέρον, το πολύ …απτό και μετρήσιμο.
Ένα θα σου πω: Μακάρι να μπορείς να το χωρέσεις αυτό και το όποιο βουνό. Ξεκίνα διατάσεις.
