αναγνώστου τινός, μονίμου και πατριώτου (τα παράπονα)
Το ομολογώ.
Είμαι προκατειλημμένος.
Είμαι οπαδός του αρνητικού.
Έχω υποπέσει στο πλέον θανάσιμο των δημοσιογραφικών αμαρτημάτων και … χαμπάρι δεν πήρα, ο άθλιος!!!
Εντοπίζω μόνο λάθη, με έλκουν τα πιθανά σκάνδαλα, βλέπω μόνο τα κακά και ….. και –μην σας κουράζω περισσότερο- δεν αποδίδω τα του καίσαρος τω καίσαρι.
Με επανέφερε στο σωστό δρόμο αναγνώστης φανατικός που –κατ’ ομολογίαν του- διαβάζει την ΕτΟ καθημερινά γιατί είναι η μόνη εφημερίδα στο Δίον-Όλυμπος. Δεν υπάρχει –όπως μου είπε- μια σωστή πατριωτική φωνή και έτσι αναγκαστικά διαβάζει εμένα «τον μοσχοβίτη, με προβιά λιτοχωρίτη παραπονούμενου και σκανδαλολογούντα…»
Ο συνομιλητής μου, μου επεσήμανε ότι ένα -έστω- καλό δεν εντόπισα ως τώρα και γω ο άθλιος –μέσα στην πλάνη μου- απαίτησα με αυθάδεια αποδείξεις που να τεκμηριώνουν το συμπέρασμα. Κι εκεί «έφαγα την ήττα»…
Σε διάστημα βραχύν, μεταξύ τριών πανηγύρεων και της 14ης Σεπτεμβρίου -ήτοι του Σταυρού-, άξιος αντιδήμαρχος ετοίμασε τα σχολεία του τόπου, τα οποία τυγχάνουν υπό την υμετέραν αρμοδιότηταν και δεν ευρέθη εις τις ένας δημοσιογραφίζων να καταγράψει και να αναδείξει άθλον που εξέλειπε από τον δημόσιον βίον μας, μου είπε ο αναγνώστης και … «μ’ άφησε κόκκαλον»!!!
Και «μ’ άφησε κόκκαλον», όχι μόνο για τον χειρισμό της καθομιλουμένης καθαρεύουσας, αλλά –κυρίως- γιατί εντόπισε και την αστοχία μου και τον άθλο που προσπέρασα σαν να ήταν κάτι συνηθισμένο να καταφέρνει δημόσιος λειτουργός να βάψει και να ευπρεπίσει τόσα σχολεία, ενώ τα κονδύλια του Δήμου μας επαρκούν ίσα-ίσα να καθαρίζουμε κάνα δρόμο δασικό, μην πάρουμε φωτιά και καούμε, στο μεσοκαλόκαιρο…
Μου επέβαλλε δε (ο συνομιλητής μου και φανατικός αναγνώστης και κριτής μου) να: «καταγράψω τας αόκνους προσπαθείας του περί ου ο λόγος, να δημοσιεύσω πάραυτα τα πλήρη στοιχεία που ο ίδιος -από ιδιαίτερη σεμνότητα- δεν παρέδωσε στην αισχρήν δημοσιότητα της προπαγάνδας των αντιχρίστων και να κάνω μνείαν όσων συμμετείχαν στον ευαγή σκοπόν, από διευθυντού, δημοσίου άρχοντος, εθελοντού, ως υστάτου μάστορος και ελαιοχρωματιστού».
Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το άλλοθι των δημοσιεύσεων στο Facebook και το γεγονός ότι εκεί υπάρχουν πολλά στοιχεία που ο ίδιος ο αντιδήμαρχος δημοσίευσε για τον άθλο, αλλά η προσπάθεια οδήγησε σε νέα ήττα: «Αύτα τοιούτα αναγνώσματα, όπως το φέϊςν νμπουκν είναι δια τα αντίχριστα μιάσματα της Νέας Τάξης, όπως και του λόγου σου…» μου πέταξε στα μούτρα και έκλεισε το τηλέφωνο.
Οπότε κε Καλαϊτζή… τι να σας πω… απολογούμαι.
Παρακαλώ να με εφοδιάσετε με όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να κάνω κι εγώ, καθυστερημένα και με το βάρος της ενοχής ασήκωτο στους δημοσιογραφικούς μου ώμους, το καθήκον του λειτουργήματός μου, «το οποίον είναι -εισέτι και από γενέσεως κόσμου- πατριωτικόν και μόνον εις αναλόγους χείρας και νόας θα έπρεπε να επιτρέπεται τοιαύτην ενασχόλησις», κατά το συνομιλητή/αναγνώστη/κριτή μου.
Θα ‘μουν κι εγώ ευτυχισμένος να «τη βολεύαμε» με το Facebook, αλλά… ο αναγνώστης το ξεκαθάρισε. Αυτά είναι … του αντιχρίστου και της Νέας Τάξης.
Αυτά.
Συγγνώμη –και πάλι-.-
