εκθέτει στο «Λιάγκα» τις upcycling δημιουργίες του
Στον Καιρό των Απόλυτων Αντιθέσεων και του Πλήρους Παραλογισμού, το σύνολο δεν ευεργετείται από την ανακύκλωση (recycling), ενώ κάποιοι λίγοι, μέρος του συνόλου, έχουν ήδη κατακτήσει την επανάχρηση (upcycling). Και μάλιστα το ανώτερο στάδιο επανάχρησης, την εικαστική δημιουργία με πρώτη ύλη ότι το σύνολο θεωρεί άχρηστο, παλιό και σκουπίδι.
Αυτό που συνδέσει το Θάνο με το ξύλο, το μέταλλο, τα παλιά εργαλεία, τις παλιές μηχανές, ότι κάποτε υπήρξε αξιόλογο για τον άνθρωπο σε καθημερινή βάση, ότι ήταν ο κόσμος του σε μια παλιότερη εποχή, δεν είναι η συλλεκτική αξία του υλικού, αλλά αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως «Συναισθηματικό Χρόνο των Υλικών». Και γι’ αυτόν «στήνει αυτί». Στην αρχή, ότι έσωζε από τη φθορά και την αναπόφευκτη εξαφάνιση, τον έκανε να γράφει. Μετά έγινε μάστορας του χρόνου και τον πάγωσε σε χειροπιαστές κάψουλες, μικρά αφηγήματα για το μάτι και το αυτί. Για το Μέλλον. Και κυρίως για το ανθρώπινο όργανο που αισθάνεται το χρόνο που ο ίδιος ο άνθρωπος δημιούργησε, με βάση τις δικές του ανάγκες, τις ανθρώπινες.
Και ευτυχώς, όλα αυτά τα εκθέτει. Σε όλους μας.
Καλές Χρονιές, Θάνο.
Χρόνους Πολλούς σε όλους μας.
Consume more than you need
This is the dream
Make you pauper
Or make you queen
I won’t die lonely
I’ll have it all prearranged
A grave that’s deep and wide enough
For me and all my mountains o’ things
Tracy Chapman – Mountains O’ Things
