μικροί-μεγάλοι, άρχοντες και αρχόμενοι, ντόπιοι κι επισκέπτες, νέοι, γέροι και παιδιά, όλοι με το smartphone και την αναίδεια επί σκοπόν…
Ήρθε η Φλόγα.
Η Ολυμπιακή.
Αυτή που ανάβει όποτε χρειάζεται στην Ολυμπία και διατρέχει όλο τον πλανήτη για να καταλήξει σε ένα ακόμη Ολυμπιακό Στάδιο, σε κάποια κοντινή ή μακρινή γωνιά του πλανήτη.
Ήρθε η Φλόγα και στο Λιτόχωρο, από την Κατερίνη, στο δρόμο της για τη Νότιο Κορέα.
Διέτρεξε με τη βοήθεια τεσσάρων κορυφαίων αθλητών μας την υπό ανάπλαση κεντρική οδό Αγίου Νικολάου και κατέληξε στην κεντρική πλατεία μας, με το μνημείο του Tweety.
Ήρθε η Φλόγα.
Και την υποδέχτηκαν καμιά χίλια smartphones κι άλλοι τόσοι κορυφαίας τεχνολογίας εγωισμοί.
Ήρθε η Φλόγα και μεις που την εκτιμούμε τόσο πολύ και πρώτοι εμείς τάχα γνωρίζουμε την αξία, τη σημασία και το ρόλο της, στιγμή δεν σταματήσαμε να ασχημονούμε, ενός λεπτού ησυχία δεν κάναμε να την τιμήσουμε που είναι η δύναμη του ήλιου μας, το σύμβολο της σοφίας που κληρονομήσαμε απ’ τους προγόνους κι απ’ τους νεώτερους προγόνους απωλέσαμε, η φήμη μας η ίδια στην ανθρωπότητα…
Ήρθε η Φλόγα και δεν ησυχάσαμε μια στιγμή, δεν σταματήσαμε να μουρμουράμε, λες και ήρθε φωτομοντέλο ξεβράκωτο ή κάνα ρεντίκολο της τηλεόρασης…
Ήρθε η Φλόγα.
Κι έφυγε κι αυτή.-
