Δεν θα τον είχαν κάνει τον διακανονισμό;

αν είχαν τα λεφτά και τα εισοδήματα;

Θα κάνετε κάτι οι της αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων -και υποθέσεων-; κάτι αποτελεσματικότερο από “την πάπια”…

Η ελληνική “Τρίτη και 13” έχει το αγγλοσαξονικό της αντίστοιχο, την “Παρασκευή και 13”.

Είναι μέρες που θεωρούνται γρουσούζικες.
Μέρες που συμβαίνουν κακά.

 

Την περασμένη Παρασκευή, 13 Απριλίου 2018, δικαστικός επιμελητής (ή επιμελητές) επέδωσε εξώδικα της ΔΕΗ στο Λιτόχωρο. Πληροφορίες θέλουν την πρώτη μέρα να μοιράστηκαν τουλάχιστον 60 -εξήντα- σε ισάριθμους καταναλωτές. Και η επίδοση συνεχίστηκε όλη την βδομάδα. Στο Λιτόχωρο και αλλού σε όλο το Δήμου Δίου-Ολύμπου, σε όλη την Πιερία. Ίσως και να συνεχίζονται ακόμη…

 

Ως τώρα, το μόνο ποσό, το μόνο μέγεθος ευρέως γνωστό είναι των οφειλών προς τη ΔΕΗ, είναι το συνολικό ποσό των ανεξόφλητων λογαριασμών. Και η ανάγκη αυτοί να πληρωθούν (που -έστω χαλαρά- υπενθυμίζει σταθερά η κυβέρνηση) και η (χαιρέκακη) υπενθύμιση της αντιπολίτευσης (προς την κυβέρνηση) ότι πρέπει να εισπραχθούν αυτά τα ποσά. Των ανεξόφλητων οφειλών.

 

Από δω και πέρα, το ποσό της συνολικής οφειλής θα αποκτά -μέρα με τη μέρα- και μια ακόμη αριθμητική παράμετρο: πόσα νοικοκυριά είναι πια καθημερινά με τον κίνδυνο της διακοπής της ηλεκτροδότησής τους.

 

Σίγουρα, μεταξύ των οφειλετών υπάρχουν και πολλοί που επιλέγουν να πληρώσουν καθυστερημένα. Ακόμη και γιατί στην Ελλάδα -παραδοσιακά πια- η μεγάλη καθυστέρηση πληρωμής των υποχρεώσεων προς το κράτος συνεπάγεται μετά κάποιο διάστημα… σημαντικές μειώσεις και διευκολύνσεις για τους οφειλέτες.

 

Η συντριπτική όμως πλειοψηφία όσων δεν προσήλθαν ως τώρα να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες διακανονισμού είναι άνθρωποι που επιβιώνουν με το απόλυτο ελάχιστο, κι είναι τόσο ελάχιστο αυτό που δεν περισσεύει ούτε 20ευρω το μήνα, ούτε καν 10ευρω, πολλώ δε μάλλον τα 100 και τα 200 της δόσης ενός συνηθισμένου διακανονισμού.

 

Μερικά -όχι πολλά- χρόνια πριν, κάποιοι μιλούσαν για το Κοινωνικό Τιμολόγιο, για την ανθρωπιστική ανάγκη που πρέπει να είναι το ελάχιστο -προς τα κάτω- όριο, για αγαθό που κανείς πολίτης δεν μπορεί να στερείται. Κάποιες φορές, δεν έλειψαν και οι χαμηλόφωνες θριαμβολογίες ότι υπάρχει ασπίδα υπέρ των αδυνάτων.

Τώρα;

 

Πόσοι δεν μπόρεσαν αντικειμενικά να διακανονίσουν την οφειλή τους; Την συγκεκριμένη ή και άλλες.

 

Δεν γνωρίζει το κράτος και η διοίκηση -και η ΔΕΗ- ποιοι έχουν και ποια εισοδήματα;

 

Πόσοι παρέλαβαν το άθλιο εξώδικο και είναι δικαιούχοι Κοινωνικού Τιμολογίου και ποιοι κατέθεταν εγγυήσεις ότι και δεν καταργήθηκε και λόγος ανησυχίας δεν υπάρχει;

 

Για ποιο λόγο σήμερα, στα 2018, τόσες χιλιάδες πολίτες δεν προσήλθαν για διακανονισμό;
Από βίτσιο; Από αντιπολιτευτική διάθεση; Ή από πλήρη και πραγματική αδυναμία;

 

Θα κληθούν να πληρώσουν και τα δικαστικά έξοδα;;;

Συμφωνούν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης με όλα αυτά;

Και με την άθλια απειλή περί διακοπής της ηλεκτροδότησης και της απαίτησης των …δικαστικών εξόδων;;;

Δέκα μέρες μετά τις πρώτες επιδόσεις, όσοι ανέλαβαν την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων στον τόπο μας, δεν έχουν διακρίνει κανένα … κοινωνικό πρόβλημα;;;

Ή περιμένουν να τρέξουν -μετά τις κάμερες- έξω από σπίτια ταμπουρωμένων που απειλούν να αυτοπυρποληθούν, όπως στο παρελθόν;

Επέλεξαν να διεκδικήσουν την εκπροσώπηση των πολιτών και να έχουν παράλληλη, ειδικότερη δράση κατά των κοινωνικών προβλημάτων. Αν πρόβλημα που αφορά δύο ή 12 άτομα στην Πιερία είναι ικανό να τους κινητοποιήσει στα 2016, τι θα κάνουν για τα 2 ή τα 5 ή τα 12 χιλιάδες. Όχι άτομα. Νοικοκυριά. Την “πάπια”;;;