Ριξ’ το στο γυαλό

και που θα πάει; θα βρέξει

ένας, μόνος, με μετρήσιμα αποτελέσματα – χωρίς καμία οργάνωση με έξοδα, παραστατικά, επιχορηγήσεις, στηρίξεις, δάφνες και διθυράμβους – ένας μόνος, μ’ ένα πριόνι

 

 

Αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες δεν είναι έργο καμιάς υπηρεσίας, κανενός φορέα, ούτε του Δήμου, ούτε της Περιφέρειας, ούτε κάποιας πολυπληθούς ομάδας εθελοντών, ούτε του στρατού…

Έργο ενός ανθρώπου είναι, αποτέλεσμα της δύναμης των χεριών του και της βοήθειας ενός κοφτερού πριονιού. Ενός που μόνος αποφάσισε να ομορφύνει, όσο μπορεί, τον κόσμο γύρω του…

Ξεκίνησε από ένα σημείο ορατό σε όλους τους επισκέπτες μας. Στο δρόμο από το Λιτόχωρο προς τον Όλυμπο, προς τα Πριόνια. Ένας άλλος, πριν μήνες, έπιασε και καθάρισε (μόνος) το δρόμο από το Λιτόχωρο προς το Δίον, ως τη διασταύρωση με το δρόμο της Γρίτσας. Μόνος. Με το δικό του κόπο και τη δύναμή του. Ευτυχώς εκείνος απλώς δεν έλαβε καμία δημόσια ευαρέσκεια. Δεν απειλήθηκε από κανέναν με δίωξη…

Την διαφορά μεταξύ του χώρου όπως ήταν πριν καθαριστεί η βλάστηση από τα χαμηλά κλαδιά και της εικόνας πριν την μικρή αυτή επέμβαση, μπορείτε να τη δείτε στις φωτογραφίες. Μας είναι τόσο γνώριμη η παλιά εικόνα που η νέα σοκάρει ευχάριστα τους περισσότερους. Πιθανώς η επέμβαση αυτή να δημιουργήσει κι ένα νέο χώρο αναψυχής, στο κοντινό μέλλον.

Κι όμως…

Το εθελοντικό αυτό έργο προσφοράς, σταμάτησε.

Δεν στόμωσε το πριόνι.

Δεν κουράστηκε ο εθελοντής.

Απειλήθηκε με δίωξη.

Και σταμάτησε.

Ενώ δεκάδες άλλες καταστροφικές παρεμβάσεις μένουν ανεξέλεγκτες, ατιμώρητες, να πληθαίνουν και τίποτα θετικό να προσφέρουν.

Να ‘μαστε καλά, να ‘ρθει η ανάπτυξις, να πιάσουν τόπο και τα χρυσά κουτάλια στα μπαούλα όσων τα απέκτησαν πριν έρθει και από την ενασχόλησή τους να την ευαγγελίζονται.