για το ύφος διοίκησης (Δημόπουλου), για τα αποτελέσμα και την ανάγκη οι πολίτες να δράσουν, για το άλυτο πρόβλημα, για την κομματική ταυτότητα, τον συνδυασμό, το τι ΔΕΝ θα κάνει, το δρυμό και την ανάπτυξη, για την προεκλογική περίοδο – ε και για άλλα πολλά
“Να μην κάνουμε μια συνέντευξη της μιας ώρας… Κουράζουν οι μεγάλες συνεντεύξεις. Άσε που θα έχουμε χρόνο ως το Μάιο να τα καλύψουμε όλα ”.
Κι έτσι, δεν είναι μια μεγάλη -χρονικά- συνέντευξη.
35 λεπτάκια.
Και χωρίς ο γράφων να ‘χει σχέδιο για το πως θα κινηθούν οι ερωτήσεις, τελικά οι απαντήσεις με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κάλυψαν όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Από την αμήχανη αρχή, το “ζεστό” μέσο και το πιο χαλαρό φινάλε. Που έβγαλε και μια είδηση σημαντική -για τους άλλους υποψηφίους-.
Μιλά και χειρονομεί.
“Χτίζει” την επόμενη τοποθέτηση, ως μαθηματικός.
Χειρονομεί, όχι έντονα, αλλά χαρακτηριστικά και με τα χέρια πάντα πάνω στο τραπέζι.
Σα να πρέπει να στηρίζεται σε κάτι σταθερό.
Κι αυτό δεν θα είναι αυτή τη φορά η κομματική ταυτότητα, όπως λέει.
Και θέλει “να πάμε σε καθεστώς ισονομίας, δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας και νοικοκυροσύνης”.
Αν στόχος του Βαγγέλη Γερολιόλιου είναι να υπάρξει χρόνος και ευκαιρίες να κριθούν οι διεκδικητές της δημαρχίας, όχι από τη σκηνική παρουσία και τα επικοινωνιακά κόλπα, να μην αναμετρηθούν -για μία ακόμη φορά- συμφέροντα στο παρασκήνιο, αλλά να αντιπαλέψουν δημόσια οι θέσεις και οι προτάσεις… μια χαρά έκανε και βιάστηκε.
