Πολλοί ανεξάρτητοι

Δημοτικές εκλογές ή -αλλιώς-: πώς “ανεξάρτητα” παλληκάρια γίνανε “μαλλιά- κουβάρια”…

Πριν απ’ όλα, να ευχαριστήσω την Εφημερίδα του Ολύμπου που με την πραγματικά αδέσμευτη δημοσιογραφική της ματιά, μας βοηθά να κατανοήσουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στον τόπο μας. Πολύτιμη βοήθεια, ειδικά για όλους εμάς που ζούμε λίγο μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα μας και αδυνατούμε να παρακολουθούμε από κοντά πρόσωπα και πράγματα.

Η προεκλογική περίοδος έχει πλέον “ανοίξει” για τα καλά για τις δημοτικές εκλογές και -σιγά-σιγά- το τοπίο ξεκαθαρίζει. Στον Δήμο μας, Δίου-Ολύμπου, προϊόν συνένωσης του Καλλικράτη, δήμαρχος είναι τυπικά ακόμη ο κ. Δημόπουλος. Δεν θα ασχοληθώ με τον ίδιο και την παράταξή του. Η θητεία του σημειώνει την τέλεια αποτυχία, κάτι που αποτυπώνεται και στα δημοσιεύματα της Εφημερίδας του Ολύμπου, όπως πχ η αποτυχία απαρτίας και πλείστα άλλα δημοσιεύματα που αφορούν δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας, οι οποίοι βλέποντας το καράβι να βουλιάζει, πηδάνε να φύγουν απ’ αυτό, σαν τα ποντίκια.

Με ορμητήριο το χωριό μας, το ξακουστό Λιτόχωρο, το μεγαλύτερο πληθυσμιακά στον Δήμο μας, “ξεπηδάνε” -νομίζω- σχεδόν όλες οι υποψηφιότητες για τη διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου. Έτσι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχουμε: 1)την κ. Κουρίτα, 2)τον κ. Λάππα, 3)τον κ. Φαρμάκη, 4)τον κ. Γερολιόλιο, να με συγχωρέσετε αν υπάρχει και κάποια άλλη υποψηφιότητα που δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου.

Πριν ασχοληθώ με την κάθε επιμέρους υποψηφιότητα, επειδή ο τόπος μικρός είναι και ο καθένας ξέρει την διαδρομή του καθενός, με εξαίρεση την υποψηφιότητα της κ. Κουρίτα που καθαρά και ξάστερα κατεβαίνει με την στήριξη του ΚΚΕ, παρατηρώ ότι όλες οι άλλες υποψηφιότητες έχουν πετάξει τη φανέλα την κομματική και φόρεσαν όλοι τη φανέλα του ανεξάρτητου -φυσικά για το καλό του τόπου. Η κομματική φανέλα όμως μερικών πραγματικά είναι τόσο ξεθωριασμένη και τόσο κουρελιασμένη, που δεν ξέρω αν μπορεί να φορεθεί χωρίς να δείχνει τη γύμνια αυτού που την φοράει. Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, τα κόμματα είναι ή έπρεπε να είναι φορείς πολιτικής, άμεσα συνδεδεμένης και με τις τοπικές κοινωνίες, διότι οι πολιτικές τους παράγουν αποτελέσματα στις τοπικές κοινωνίες.

Θα ξεκινήσω με την υποψηφιότητα του Νίκου Λάππα. Είναι η υποψηφιότητα η οποία μου γεννά πραγματικά περίεργα συναισθήματα. Είναι η επιβεβαίωση της εξαίρεσης του κανόνα “το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει”. Όντας πολύ κοντά στον αείμνηστο πατέρα του, προικισμένο με φοβερή πολιτική σκέψη, αδυνατώ να κατανοήσω τους πολιτικούς ακροβατισμούς του συγκεκριμένου προσώπου που μέχρι και την τελευταία στιγμή παρέμενε στην θέση του, δίπλα σε έναν πλήρως αποτυχημένο δήμαρχο, πράγμα που παραδέχεται και ο ίδιος, στην συνέντευξη που έδωσε στην Εφημερίδα του Ολύμπου. Τη μια λοιπόν “κατεβαίνουμε” με το επίσημο χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, την άλλη βρισκόμαστε “πρώτο βιολί” στον κ. Δημόπουλο (ΝΔ) και τώρα διεκδικούμε τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, … έλα όμως που αυτή δόθηκε σε άλλο Αστέρη, οπότε φοράμε τη φανέλα την τελευταία που μας έχει μείνει, αυτήν του ανεξάρτητου.

Η υποψηφιότητα της κ. Κουρίτα είναι στα πλαίσια της κομματικής πολιτικής του ΚΚΕ, το οποίο σε κεντρικό επίπεδο δεν θα διαταράξει το στάτους του συστήματος, εκτός αν όλοι στην Ελλάδα ασπασθούν το ΚΚΕ. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, καλά είμαστε και με το ευρώ, το ιερατείο που κουβαλάει την ιστορική σφραγίδα του ΚΚΕ καλά περνά. Βέβαια, σε τοπικό επίπεδο και για διάφορα επιμέρους, μπορεί να δημιουργήσει σαματά για τα μάτια του κόσμου, για το θεαθήναι, για να βλέπουν οι υπήκοοι ότι, να… το κόμμα εδώ είναι για σας.

Ερχόμαστε στην υποψηφιότητα του Γερολιόλιου, ενός στελέχους της ΝΔ. Μιας ΝΔ την οποία όλοι γνωρίσαμε μετά το 1974, με την άφιξη στην Ελλάδα του μεταλλαγμένου Καραμανλή, μετά τη μακρόχρονη παραμονή του στην Γαλλία. Από τη λαϊκή δεξιά λοιπόν του Καραμανλή, στον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη του νεοφιλελευθερισμού. Ενδιάμεσος σταθμός, η περίοδος Σαμαρά, μετά το καταστροφικό 2010 του Γιωργάκη. Στο διάστημα από το 2010 και μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς, εκπονήθηκε και εξαγγέλθηκε από τον Σαμαρά, μέσω Ζαππείων, ένα πληρέστατο πρόγραμμα από την ΝΔ (ναι, μη γελάτε, γίνονται και τέτοια σ’ αυτήν τη χώρα) για την έξοδο από την κρίση. Η κατάληξή του όμως ήταν τραγική. Όταν ο Σαμαράς συνάντησε τη μαντάμ Μέρκελ στη Γερμανία, της είπε για το πρόγραμμα: “ε… λέμε και καμιά μπούρδα για να περνά η ώρα”. Τώρα λοιπόν και ο Γερολιόλιος, γρήγορα- γρήγορα, φορά κι αυτός τη φανέλα του ανεξάρτητου -για το καλό του τόπου, φυσικά- … τρελός δεν είναι.

Πάμε τώρα στην υποψηφιότητα Φαρμάκη. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ. Υπήρξα δίπλα του από την εποχή που -φοιτητής τότε- εμπνεόταν κι εκείνος κι εγώ από το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας-Λαϊκής Κυριαρχίας-Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Το 1981, το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, κάποια πράγματά επί Ανδρέα έγιναν, μα αν κοιτάξει κανείς στο παρελθόν, θα νομίσει πως πήραμε ένα ολόκληρο φορτηγό για να κουβαλήσουμε μια καρφίτσα. Ο εκφυλισμός, ιδίως στη μετά Ανδρέα εποχή, ήταν ραγδαίος. Του Αστέριου -νομίζω- ο εκφυλισμός ήταν διπλά ραγδαίος, αφού εν τω μεταξύ βρέθηκε και στα σαλόνια της Ευρώπης, δίπλα στον αγωνιστή του Πολυτεχνείου και μετέπειτα Υπουργό Ναυτιλίας (Σάμινα) και μετά, στην περίοδο Γιωργάκη, Υπουργό Ξυλοδαρμού του Πολίτη. Το παιδί του Πολυτεχνείου τελικά εγκατέλειψε τη μάταια τούτη χώρα για μεγαλύτερα σαλόνια, ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων, όπως η Δαμανάκη, ο Ευθυμίου, η Μπιρμπίλη. Ο Αστέριος εν τω μεταξύ, έγινε Διοικητής του νοσοκομείου Κατερίνης. Εκεί ο τοπικός κύκλος διευρύνθηκε, πράγμα που ευνοεί την υποψηφιότητα για δήμαρχος Δίου-Ολύμπου, μια που ο Δήμος πλέον είναι πολύ διευρυμένος και ο δήμαρχος χρειάζεται να έχει γνώση για πρόσωπα και πράγματα, εκτός των στενών πλαισίων του Λιτοχώρου. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά και με την πρέπουσα ευελιξία, στον διαγωνισμό μεταξύ Λάππα και Φαρμάκη για το ποιος θα πάρει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικό -νομίζω- ήταν να κερδίσει ο δεύτερος. Σε συνέντευξη δε που έδωσε στην Εφημερίδα του Ολύμπου ο εκπρόσωπος Τύπου της Ν. Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Ν. Ορνιθόπουλος, αναφέρει πως κριτήριο στήριξης αποτελεί η εγγύτητα των υποψηφίων με τις θέσεις του κόμματος (όπως πχ η Εθνική Κυριαρχία, λέω εγώ). Σε άλλη δε συνέντευξη στην Εφημερίδα του Ολύμπου, ο Αστέριος Φαρμάκης καλεί τον Λάππα να γυρίσει στο σπίτι του, στον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, αν καταλαβαίνω σωστά. Τέλεια!!! … λοιπόν, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, ο καθένας στο σπίτι του. Για το ρετάλι της Φώφης τι να λέμε τώρα. Φυσικά κι εδώ δεν λείπει, παρόλ’ αυτά, και η φανέλα του ανεξάρτητου… για να μην ξεχνιόμαστε, η φανέλα είναι φανέλα, όλα κι όλα.

Όπως όμως έγραψα στην αρχή, τα κόμματα είναι φορείς πολιτικής που έχουν άμεση σχέση με τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες είναι αδύνατο να αυτονομηθούν. Με βάση λοιπόν αυτό το σκεπτικό, ρωτώ: τι θέση θα πάρουν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι πχ

1. στην αύξηση που προσωρινά αναβλήθηκε, αλλά σίγουρα θα επανέλθει, των διοδίων. Διόδια που για να έλθει κάποιος από τη Θεσσαλονίκη στο Λιτόχωρο, θα πρέπει πρώτα να περνά από ΑΤΜ τράπεζας για ανάληψη;
2. τι θέση θα πάρουν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι για το μεταναστευτικό, το οποίο η φερόμενη ως κυβέρνηση, αντί να το αντιμετωπίσει στα πλαίσια του ΟΗΕ, έτρεξε σαν παρακατιανή να προσυπογράψει εκ των υστέρων μια συμφωνία, που την είχαν συνάψει προηγουμένως η Μέρκελ και ο Ερντογάν;
3. τι θέση έχουν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι για το Σκοπιανό; έχουμε και στο χωριό μας μουσείο του Μ. Αλεξάνδρου.
4. για το οικονομικό και τις επιπτώσεις του τι να πούμε και τι να ρωτήσουμε τους υποψηφίους. Ας είν’ καλά η «δίκαιη ανάπτυξη» της ΣΥΡΙΖΑίας Αριστεράς, με τις εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις, με τον ξενιτεμό/ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων νέων, με εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά βυθισμένα στο σκοτάδι χωρίς ρεύμα, με πωλητήριο σε όλη τη χώρα και με τη δήθεν αντιπολίτευση να απαντά ζητώντας μεγαλύτερη επιτάχυνση σε όλα αυτά.

Για όλα αυτά, είμαι ένας πολύ μπερδεμένος, αγαπητή μου Εφημερίδα του Ολύμπου, σχεδόν απελπισμένος ψηφοφόρος. Τι να επιλέξω από αυτόν τον αχταρμά; Επίσης, θα ήθελα, αγαπητή μου εφημερίδα, να σου ζητήσω μια χάρη: να κρατάτε χαμηλά την μπάλα σε ό,τι έχει να κάνει με την ομορφιά του Ολύμπου και την τουριστική του εκμετάλλευση, διότι κυκλοφορεί και ο Γερμανός υπουργός υπεύθυνος επί των Ελληνικών θεμάτων. Προσοχή λοιπόν, μη δούμε και τον Όλυμπο στο υπερταμείο εκμετάλλευσης. Μη γελάτε, δεν είναι αστείο, μέχρι στιγμής ο Λευκός Πύργος, η Ροτόντα, τα μουσεία, τα νοσοκομεία και τα σχολεία έχουν περάσει στο Γερμανικό υπερταμείο.
Γιατί όχι και ο Όλυμπος;

Με εκτίμηση, προς την Εφημερίδα του Ολύμπου

Π. Δ.
ένας απελπισμένος ψηφοφόρος.

σημΕτΟ: τα πλήρη στοιχεία του συγγραφέα του άρθρου είναι στη διάθεσής της. Επιλέγει να μην τα δημοσιεύσει και δημοσιεύει το άρθρο χωρίς καμία διόρθωση ή περικοπή, στην προσπάθειά της να υπάρξει -επιτέλους- δημόσιος διάλογος για τα δημόσια θέματα.