in memoriam to his complete superiority E.M.H.
Σαν σήμερα, 58 χρόνια πριν, το Ketchum του Idaho έχανε έναν ακόμη κάτοικό του, αλλά ήδη η δημογραφική του κατρακύλα ήταν δεδομένη και μη αναστρέψιμη. Ο εκλιπών είχε αράξει εκεί αφού έζησε μια απίστευτα πλήρη ζωή, άντεξε τέσσερις συζύγους, τουλάχιστον τρεις πολέμους, τους δύο δε απ’ αυτούς περισσότερο τους περιέγραψε, παρά τους πολέμησε, αν και δεν ξεχώριζε απ’ τον όποιο φαντάρο στο όρυγμα, το αποβατικό σκάφος ή το νοσοκομείο.
Ο εκλιπών “έφυγε” πλήρως με δική του βούληση και πράξη, 19 μέρες πριν συμπληρώσει τα 62 του. Έζησε παντού σχεδόν στον πλανήτη, επέζησε -μεταξύ πάρα πολλών άλλων- ακόμη κι από δύο διαδοχικές συντριβές των αεροπλάνων που τον μετέφεραν στο τελευταίο σαφάρι του στην Αφρική. Άφησε πίσω του ρεπορτάζ-πρότυπα απλησίαστα για την παγκόσμια δημοσιογραφία (συμπεριλαμβανομένων απ’ τα καλικαντζαράκια της δουλειάς ως πραγματικά αξιοσημείωτους γραφιάδες), ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας, άπειρα μικρά σημειώματα σε χαρτοπετσέτες και σουβέρ εστιατορίων και μπαρ, μια απίστευτη ταινία-ντοκιμαντέρ (με τα δύο συστατικά εξίσου μοναδικά) για τον Ισπανικό Εμφύλιο (εκτός απ’ το βιβλίο που έγινε παγκόσμιο μνημείο) και κι έναν μύθο που για πλάκα ξεπερνά το Χόλιγουντ με όλες του τις μυθοπλαστικές δυνατότητες. Δημοσιογραφούσε και ταυτόχρονα λογοτεχνούσε στα διαλείμματα, κάνοντας ταυτόχρονα και παράλληλα πολλά σημαντικά -και μη- και ξεπέρασε πάμπολλους αποκλειστικά συγγραφείς που “αρρωσταίνουν” οι ίδιοι κι όλος ο πλανήτης ως να ολοκληρώσουν μικρότερης εμβέλειας και αξίας πονήματα.
Μου τον θύμισε σήμερα ο Νώντας και μάλιστα μου θύμισε το μεγαλύτερό του επίτευγμα, αυτό που αποδεικνύει το μέγεθος του ανδρός. Το να γράψεις εκατοντάδες σελίδες, νουβέλες και θεωρίες, ρεπορτάζ της πεντάρας ή του δισεκατομμυρίου, είναι το -αναλογικά- εύκολο. Ο πρωτομάστορας όμως δεν μπορεί παρά να είναι αυτός που θα πει μια πλήρη ιστορία με τον μικρότερο αριθμό λέξεων. Και σ’ αυτό το πρωτάθλημα ο Hemingway ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής, όπως ένας από τους πολλούς μύθους της ζωής του καταγράφει: κέρδισε κάποτε μερικές δεκάδες δολάρια, πίνοντας με συναδέλφους σ’ ένα μπαρ, προκαλώντας τους σε κάτι ανάλογο. Σφίχτηκαν όλοι, έκαναν το καλύτερό τους και τελικά ο πρώτος Μεγάλος Ερνέστο της Κούβας τσέπωσε το στοίχημα, γράφοντας στη χαρτοπετσέτα έξι λέξεις: For sale: baby shoes, never worn.
Θ’ αρχίσουμε με daiquiri απόψε, Νώντα.
Και θα συνεχίσουμε κάνοντας διάλειμμα απ’ την θλιβερή τούτη προεκλογική πραγματικότητα, μιμούμενοι το μόνο εφικτό σε μας, απ’ τα όσα απίστευτα έκανε η Αρκούδα της τότε, νυν και αεί παγκόσμιας δημοσιογραφίας.-
