και του πως καταπίνεις την δεύτερη, ενώ σε απασχολεί ο πρώτος
Δεν σε βλέπω να αναρωτιέσαι πως καταπίνεις την κάμηλο και διυλίζεις τον κώνωπα, κε Τεκερλέκη μου. Και να ‘χες καταπιεί μία (κάμηλο) …να το προσπεράσω. Αλλά κατάπιες και καταπίνεις πάμπολλες κι έχουν αρχίσει οι κώνωπες και με στέλνουν καταγγελίες περί μεροληψίας και δεν μπορώ παρά να τους δώσω μία κάποια σημασία, κε Τεκερλέκη μου…
Δε θέλω να σε χαλάσω τον ύπνο επί του καναπέως και εκ του ορθίως, αλλά πάλι τσάκωσες τον κώνωπα και κατάπιες την καμήλα. Αν και δύσκολα καταπίνει κανείς μια καμήλα, σωστά; Δεν το καταφέρνεις μόνος σου, αγαπητέ αγλέουρα, έχεις κάθε δυνατή βοήθεια, από ειδικούς στο να κάνουν το άσπρο, μαύρο και την καμήλα κώνωπα. Allow me to explain my self:
Αν η ….κυβερνησιμότητα είναι έμβιο ον, τι είναι; Κώνωψ ή κάμηλος; Δεν μπορεί παρά να είναι κώνωψ, ως υποδεέστερο. Και κάμηλος είναι το -λογικά- μεγαλύτερο, το μέγα, το άπαν, φίλτατε κε Τεκερλέκη μου. Γιατί το μέγα, το πρωταρχικό, το ουσιώδες ΚΑΙ σωτήριο δεν μπορεί παρά να είναι η Δημοκρατία. Το πολίτευμα που ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ κατανέμει τις επιλογές όλων μας, με βάση την πραγματική ποσότητα και -με βάση αυτή την αναλογικότητα- παραχωρεί το δικαίωμα διακυβέρνησης, είτε αυτόνομα, είτε συνεργατικά. Αν το κύριο και το μέγα και το άπαν ήταν η κυβερνησιμότητα, υπάρχουν “πολιτεύματα” και καθεστώτα που εξασφαλίζουν πλήρη και απόλυτη κυβερνησιμότητα: στην νότια Αμερική τα λένε “χούντα”, στην βόρεια “στρατιωτικό καθεστώς”, στην Ελλάδα “δικτατορία”. Συμφωνείτε -φαντάζομαι- πως η πορεία των σύγχρονων κοινωνιών δεν μπορεί να είναι προς την Δημοκρατία και όχι προς την απόλυτη κυβερνησιμότητα. Αν έχετε δε αντιρρήσεις και εμμονές ότι η πλήρης Δημοκρατία επιφέρει χάος και ακυβερνησία, καλύτερα να κρατήσετε τις εμμονές αυτές εντός των συνόρων μας, γιατί εκτός αυτών… θα σας κοιτάξουν παράξενα και οι Ελβετοί και οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί και οι Γάλλοι και οι Καναδοί και -ειδικά- οι Αμερικανοί που έφτασαν την αναλογικότητα σε επίπεδο… δειγματοληψίας!!! Τόσο πολύ την εμπιστεύονται την πλήρη αναλογικότητα τα πρότυπά μας, κε Τεκερλέκη μου…
Έτσι λοιπόν, αυτοί που βλέπετε κι ακούτε (και κατά τις προσταγές τους πάτε και ψηφίζετε και υπακούτε επί τετραετίαν), σας έπεισαν ότι ο κώνωψ είναι που πρέπει να εξαιρεθεί από την κατάποση -κοινώς, φάγωμα- και μ’ αυτόν βαλθήκατε να ασχολείστε, ενώ ανοίξατε το ρημάδι σαν τρύπα του μετρό και ήδη χώσατε ως τον οισοφάγο την κάμηλο της Δημοκρατίας, το υπομονετικό και λιτοδίαιτο αυτό ζωντανό, το μόνο σίγουρο μέσο για να διασχίσουμε την Έρημο του Φασισμού και της Απόλυτης Διαφθοράς, των Αντικατοπτρισμών και της Ατομικότητας. Πρέπει όμως να την διασχίσουμε την Έρημο αυτή, κε Τεκερλέκη μου… είμαστε στη μέση της και κοντεύουμε να ψοφήσουμε και πρέπει να την διασχίσουμε, με την ικμάδα έστω των όποιων δυνάμεών μας. Κι εσύ πορεύεσαι με την σκνίπα της κυβερνησιμότητας στο χέρι, κε Τεκερλέκη μου και μια στιγμή δεν βρήκες να αναρωτηθείς “γιατί όλοι αυτοί που εκ των προτέρων τάσσονταν κατά της απλής αναλογικής, την ίδια ώρα μάχονταν και πάλευαν να ‘ναι υποψήφιοι με την αναλογική την απλή, ως εκλογικό σύστημα που θα τους αναδείξει”. Κι όλο ξεμακραίνει ο ορίζοντας και η άκρη της Ερήμου και περνάνε τα χρόνια κι οι δεκαετίες, με σένα να διυλίζεις κώνωπες και σκνίπες κυβερνησιμότητας, τρέφοντας κοινοβουλευτικούς δικτάτορες, καταπίνοντας καμήλους και ελέφαντες Δημοκρατίας, σα να ‘ναι για φάγωμα και σπατάλη το μόνο πολίτευμα που αρμόζει σε πραγματικούς πολίτες, αγαπητέ και φίλτατε κε Τεκερλέκη μου…
Και εις άλλα με υγεία (πάνω απ’ όλα) κι ο θεός να μας έχει καλά.
Και με το καλό να φτάσεις ανυποψίαστος να επιλέξεις και πάλι με τα χεράκια σου και την απόλυτη κυβερνησιμότητα που θα καταργεί κάθε Δημοκρατία, άπαξ και δια παντός. Μπορεί να συμβεί και όταν κοιμάσαι, βαρυστομαχιασμένος απ΄ τις καμήλες.-
ΥΓ: ο κος Τεκερλέκης είναι εντελώς φανταστικό πρόσωπο και όνομα που μου “κόλλησε” από την αναφορά του σε κάποια ελληνική ταινία, πιθανώς του Βέγγου. Αν κάποιος θυμάται περισσότερα… ευπρόσδεκτος.
