όχι σε έξι μήνες ή σε δέκα χρόνια – αύριο, εδώ, στον τόπο μας
Ναι, ο τόπος μας είναι πανέμορφος.
Σπάνια πανέμορφος, από τους λίγους που συνδυάζουν ένα ψηλό βουνό, δίπλα σε ομαλή παραλία 70+ χιλιομέτρων.
Έχει όλων των ειδών τους βιότοπους, φυσικής προέλευσης οάσεις ομορφιάς, όλων των ειδών.
Του αξίζει η πρόοδος και η ανάπτυξη και χρόνια τώρα την περιμένουμε, την επιζητούμε και δεν έρχεται.
Ναι, ο τόπος μας είναι παραμελημένος.
Εγκαταλελειμμένος.
Ούτε καν στην τύχη του.
Και παραμελημένος είναι και παράλογα επιβαρυμένος από μας, από την ζωή μας, την δράση μας, τα λάθη μας. Ειδικά τα λάθη μας.
Ναι, ο τόπος μας έχει μείνει πίσω.
Πολύ πίσω.
Για πολλούς λόγους.
Πιθανώς, επειδή συνηθίσαμε να λέμε και να περιμένουμε όσα θέλουμε να συμβούν
να τα κάνουν άλλοι ή να πέσουν απ’ τον ουρανό.
Κι έτσι, ο τόπος μας έμεινε πίσω.
Και συνεχίζει να μένει πίσω, ενώ κοντινοί τόποι που ήταν πιο πίσω κι απ’ τον δικό μας,
έχουν φύγει μπροστά, σε ελάχιστα χρόνια.
Υπάρχει όμως τρόπος να καλύψουμε την απόσταση και τον χαμένο χρόνο και να κάνουμε ταυτόχρονα πολλά βήματα μπροστά. Στο κάτω-κάτω, όταν δεν έχεις τίποτα ήδη, μπορείς να αποκτήσεις ότι πιο σύγχρονο και θετικό.
Μπορούμε να κάνουμε πολλά για τον τόπο μας και ταυτόχρονα και για μας, γιατί και μεις μέρος του τόπου είμαστε. Να μην περιμένουμε ούτε μια μέρα ακόμη να τα πράξουν άλλοι ή να πέσουν απ’ τον ουρανό.
Να μετατρέψουμε τις κατάρες σε ευλογία και το κενό σε πλούτο απτό και σωτήριο.
Και να δουλέψουμε.
Να πράξουμε και να παράξουμε.
Χωρίς να περιμένουμε εργοδότες να μας δώσουν δουλειά και επενδυτές να φέρουν την ανάπτυξη.
Και να δουλέψουμε για τον τόπο μας και για μας, κυριολεκτικά.
Εμείς να ‘χουμε την απόφαση και την ευθύνη, εμείς να διαχειριζόμαστε την πράξη και την παραγωγή και όλος ο τόπος μας και μεις να γευόμαστε την ευλογία των κόπων μας.
Το πρώτο βήμα θα γίνει το απόγευμα του Σαββάτου, 25.1.2020, στις 6μμ,
στο αμφιθέατρο του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου.
Θα ‘μαστε εκεί όσοι δεν περιμένουμε πια κανέναν και τίποτα να κάνει την ζωή και τον τόπο μας καλύτερα, παρά μόνο τα δικά μας χέρια, η δική μας θέληση κι απόφαση και όσα η υπόλοιπη ανθρωπότητα ήδη κάνει, ενώ εμείς περιμένουμε την ανάπτυξη να μας την φέρουν ή να πέσει απ’ τον ουρανό.
Μην αργήσετε.
Αργήσαμε ήδη πολύ.
Στις 6.-
