Για την 46η επέτειο

Στα 46 χρόνια από την κατάρρευση της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας, το ΚΚΕ τιμάει όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, διώχτηκαν από την Χούντα, όλους όσοι με κάθε μέσο συνέβαλαν στην πάλη κατά τη δικτατορίας. Είμαστε περήφανοι γιατί καρδιά αυτού του αγώνα ήταν τα χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που, με την πάλη τους και με ανείπωτες θυσίες, έκαναν κατορθωτό, μετά από 27 χρόνια σκληρής παρανομίας, το ΚΚΕ να επιβάλει την de facto νομιμοποίησή του.
Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και η επάνοδος του Κ. Καραμανλή, ως επικεφαλής της ονομαζόμενης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», ήταν προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στην χούντα και στην άλλη αστική πτέρυγα, των αντιχουντικών πολιτικών δυνάμεων, με την παρέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ο συμβιβασμός πραγματοποιήθηκε μπροστά στον κοινό φόβο τους για ανεξέλεγκτες εξελίξεις από την άνοδο του λαϊκού κινήματος, που ενισχύθηκε και απ’ το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου με το χουντικό πραξικόπημα αρχικά και την τουρκική εισβολή και κατοχή στη συνέχεια. Είχε προηγηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και το γεγονός ότι έπεσε στο κενό η απόπειρα «μασκαρέματος» της χούντας, η «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη”, στην οποία αντιτάχθηκε το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τη στάση οπορτουνιστικών δυνάμεων.
Σήμερα, 46 χρόνια μετά, αποδεικνύεται καθημερινά πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας, που –όποτε χρειαστεί– καταργεί δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, που έχουν κατακτηθεί με ποταμούς αίματος. Σε καιρούς αστικής δημοκρατίας θεσπίστηκε το ιδιώνυμο (1929) και ο Α.Ν 509 (1947), που αμφότερα στρέφονταν ενάντια στο λαϊκό κίνημα και πρώτιστα ενάντια στους κομμουνιστές. Τελευταίο παράδειγμα ο κατάπτυστος νόμος κατά των διαδηλώσεων. Η αστική εξουσία προτάσσει πότε το μαστίγιο πότε το καρότο, προκειμένου να επιβάλλει τα συμφέροντα μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών.
Το αστικό κράτος όχι μόνο “δε στέκει πάνω από όλες τις τάξεις”, αλλά αντίθετα είναι βαθιά ταξικό, άρα αντικειμενικά εχθρικό για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα χιλιοειπωμένα των αστικών κομμάτων περί “ελευθεριών” και “δημοκρατίας” σκοντάφτουν στην ίδια την σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, στην ένταση της εργοδοτικής, αλλά και της κρατικής τρομοκρατίας. Διαψεύδονται από τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης, από την όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με άμεσες επιπτώσεις στην ειρήνη και την ζωή του λαού μας και των άλλων λαών της περιοχής, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Είναι το ίδιο κράτος που με αμεσότητα, ταχύτητα κι αποτελεσματικότητα διευθετεί τις εκκρεμότητες υπέρ του κεφαλαίου, ενώ την ίδια στιγμή ολιγωρεί και υστερεί σε μέσα, προσωπικό και υποδομές για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού και των εργαζομένων. Είναι το ίδιο κράτος που νομοθετεί την διάλυση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, όπως της απεργίας ή τον περιορισμό των διαδηλώσεων, την στιγμή που αφήνει ασύδοτη την μεγάλη εργοδοσία και την κρατική καταστολή και βία.
Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, όσες κυβερνήσεις και αν αλλάζουν, με όποιες διακηρύξεις και αν εκλέγονται, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται για να αποσπούν την στήριξη και την ανοχή τμημάτων του λαού.
Αυτό το συμπέρασμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σήμερα, που όλες οι μηχανές του αστικού πολιτικού συστήματος και σε όλα τα επίπεδα δουλεύουν για να θωρακίσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πίσω από τη στρατηγική του κεφαλαίου -παρά τις διαφορές στις αποχρώσεις- στοιχίζονται όλα τα αστικά κόμματα, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντάς την ως “εθνικό συμφέρον”!
Αυτά τα κόμματα υλοποίησαν κι υλοποιούν όλα τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με το ξήλωμα εργασιακών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, με την ένταση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, ενώ ετοιμάζονται να φορτώσουν μια ακόμη καπιταλιστική κρίση στις πλάτες του λαού. Νέος κύκλος αντεργατικών μεταρρυθμίσεων κρύβεται πίσω από τις επιχορηγήσεις και τα δάνεια του “Ταμείου Ανάκαμψης”.
Την ίδια στιγμή, η αστική τάξη της Ελλάδας εμπλέκεται στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς που εξελίσσονται στην περιοχή, έχοντας τον ρόλο του “μεντεσέ” των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. Αυτή η εμπλοκή εντείνει το παζάρι γύρω από κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και τα διάφορα σχέδια συνεκμετάλλευσης ενεργειακών πηγών με την ομπρέλα των ευρωατλαντικών “συμμάχων”.
Το ΚΚΕ τιμάει, με πράξεις, την ιστορία του λαού και την 100χρονη ηρωική του διαδρομή. Είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης, διαθέτει όλες τις δυνάμεις του για τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για να πάρει τελικά η εργατική τάξη στα δικά της χέρια τα μέσα παραγωγής και την πολιτική εξουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις αντιδραστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.