Σαν “ζωντανό παράδειγμα”

(που είναι και το πιο αποτελεσματικό

και το επέλεξε και η κυβέρνηση, η οποία -έστω και δια της υπερβολής- προσπαθεί να πετύχει επικοινωνιακά, ό,τι δεν πέτυχε στο πραγματικό πεδίο)

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            Συμπληρώσαμε ήδη ένα εξάμηνο ζωής με τον Covid-19.

Ξεχνώντας γρήγορα τα αρνητικά και τα δύσκολα, η περίοδος του εγκλεισμού είναι ήδη μακρυνή στο μυαλό μας και μια ανάμνηση σε αποδρομή. Δυστυχώς, η επέλαση της πανδημίας συνεχίζεται και -παρά την αισιοδοξία Τραμπ, Πούτιν και Κικίλια- το εμβόλιο και η θεραπεία αργούν να φανούν σε ένα σίγουρο σημείο του χρονικού ορίζοντα. Εφαρμόσαμε ήδη μερικές “συνταγές” διοίκησης σε καιρό πανδημίας, σε όλα τα επίπεδα, αλλά και η καθημερινότητά μας αναπροσαρμόστηκε αρκετές φορές σε μέτρα και απόπειρες προστασίας, με αποτελέσματα αμφισβητούμενα.

Από την τηλεφωνική/δια περιφοράς συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μας, περάσαμε στην τηλεδιάσκεψη που δεν ευδοκίμησε, αποδεικνύοντας ότι οι άρχοντες και οι αιρετοί μας, από Fb πάνε καλά, αλλά από γνώση της τρέχουσας τεχνολογίας, είναι χειρότεροι κι από μετεξεταστέοι. Μετά ήρθε η συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών που μετράει ήδη δύο δείγματα. Ως “συνταγή”, είναι μεν λειψή, αφού είναι συνεδρίαση χωρίς την παρουσία πολιτών, αλλά μεταξύ των πανδημικών επιλογών είναι ό,τι καλύτερο και εξασφαλίζει την δυνατότητα των μελών του σώματος να εξασκούν όλα τα δικαιώματα και να τιμούν όλες τις δυνατότητες μιας κανονικής συνεδρίασης: την κατάθεση απόψεων, την συνδιαλλαγή, την ευγενή άμιλλα πολιτικών και θέσεων και τελικό αποτέλεσμα απόλυτα σεβαστό, αφού προηγήθηκαν όλα τα παραπάνω.

Η δια περιφοράς συνεδρίαση υπηρέτησε τις ανάγκες διοίκησης με τις τότε συνθήκες και άνωθεν επιταγές, αλλά ο συνδυασμός της με σημαντικές και μακροχρόνια καθοριστικές προτάσεις, δημιούργησαν πάμπολλα παράπονα της αντιπολίτευσης. Αργότερα, διοίκηση και αντιπολίτευση, ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί, συμφώνησαν ότι η συνεδρίαση δια περιφοράς είναι μόνο η έσχατη λύση έναντι αξεπέραστου προβλήματος και καλό θα είναι τα σημαντικά να λαμβάνουν τον χρόνο και την θέση τους. Δηλαδή να συζητούνται ζωντανά και ενδελεχώς. Οι τελευταίες πληροφορίες της ΕτΟ καταγράφουν την πρόθεση της δημαρχίας Γερολιόλιου -δυστυχώς- να επιστρέψει στην τηλεφωνική/δια περιφοράς συνεδρίαση.

Το πισωγύρισμα αυτό θα γίνει -αν γίνει- λόγω της επανάκαμψης του θανατηφόρου κινδύνου, της εξάπλωσης της πανδημίας με αριθμούς και ρυθμό ανησυχητικότερα από ό,τι είχαμε μπροστά μας τον περασμένο Μάρτιο. ΚΑΙ για αυτόν τον λόγο, η επόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μας πρέπει να είναι ζωντανή. Έστω κεκλεισμένων των θυρών και με ΟΛΟΥΣ τους συμμετέχοντες να τηρούν τα μέτρα, ΟΛΑ τα μέτρα, σε ΟΛΗ την διάρκεια της συνεδρίασης.

Μ’ αυτό τον απλό και δοκιμασμένο τρόπο συνεδρίασης, θα πετύχουμε δύο σημαντικούς στόχους:

  • αν στα θέματα της ημερήσιας διάταξης συμπεριλαμβάνονται σημαντικά και όχι διαδικαστικά θέματα, κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει την διοίκηση ότι εκμεταλλεύεται την πανδημία, προκειμένου να αποφύγει τον όποιο αντίλογο και την κριτική και -κυρίως-

  • έστω και καθυστερημένα, οι άρχοντες μας θα έχουν την ευκαιρία και να συζητήσουν τα όσα αφορούν την πανδημία και την αναζωπύρωση του κινδύνου, να εξετάσουν την κατάσταση στην νότια Πιερία, να προβληματιστούν για τα μέτρα και ίσως και να τα συμπληρώσουν με τοπικά κριτήρια, να αναλάβουν ευθύνες και -επιτέλους- να απαιτήσουν από τους δημότες την προσήλωση στα μέτρα προστασίας, δίνοντας οι ίδιοι ένα ΖΩΝΤΑΝΟ παράδειγμα, ότι ο άνθρωπος έχει την λογική να αντιμάχεται και αυτό τον κίνδυνο και οι αιρετοί μας είναι οι πρώτοι που μπορούν να συζητούν -έστω- για μερικές ώρες με την μάσκα, ώστε να πείσουν και τους δημότες να πράξουν ανάλογα και με την ανάλογη υπευθυνότητα. Τους δημότες που δεν χρησιμοποιούν μάσκα, τους φωτισμένους που δεν αναγνωρίζουν τον ιό, τους επιχειρηματίες που δεν αραίωσαν τα τραπεζοκαθίσματά τους, ενώ νοίκιασαν φτηνά έξτρα δημοτικό χώρο, τους επισκέπτες και φιλοξενούμενους που ξαφνικά βρίσκονται με την αίσθηση μιας περιοχής εκτός Ελλάδας.

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε.