ένα ενσταντανέ στο Επιμελητήριο στη διάρκεια της επίσκεψης Τσίπρα και πως ένα τοπικό πρόβλημα είναι διεθνές και διπλωματικό και δεν έχουμε -πια- κανένα λόγο να μη μας απασχολεί

Η συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Πιερίας και εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων (όπως τους λέμε) είχε τελειώσει. Ο επισκέπτης θα αναχωρούσε για την Αθήνα και -στο ξεπροβόδισμα- μεσολάβησαν μερικές χαλαρότερες κουβέντες και ανθρώπινες εκδηλώσεις καλύτερης γνωριμίας. Κι έτσι, βρεθήκαμε στην βεράντα του τελευταίου ορόφου, με τον πρόεδρο κο Χατζηχριστοδούλου να περιγράφει τον πλήρως κρυμμένο σε σύννεφα Όλυμπο και το ότι “ο Όλυμπος θα μπορούσε να τρέφει όλη την Μακεδονία”…

Η ιδέα και η ερώτηση υπήρχε στο μυαλό μου από την ώρα που παρακολούθησα μια από τις πολλές συσκέψεις φορέων και αρχόντων στο Επιμελητήριο, την πρώτη που “στέγασε” την παραδοχή ότι ο Θερμαϊκός αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα ρύπανσης. Παρακολουθώντας ενστικτωδώς το θέμα από τα χρόνια της δουλειάς μου στη Θεσσαλονίκη, ήξερα τι συμβαίνει. Ευελπιστούσα να έχω την ευκαιρία να το θέσω στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως ερώτηση στις δύο τελευταίες συνεντεύξεις Τύπου επ’ ευκαιρία των εγκαινίων της ΔΕΘ (2019 και 2020). Να ρωτήσω δηλαδή αν ο ένας προτίθεται να αναλάβει μια πρωτοβουλία προς τους γείτονές και πελάτες μας κι αν ο δεύτερος θα την στήριζε. Αλλά μια μικρή, προσωπική, χειροποίητη εφημερίδα δεν έχει τέτοιες ευκαιρίες, ακόμη κι όταν καλείται σε ανάλογες συνεντεύξεις Τύπου. Η προχθεσινή επίσκεψη όμως και η χαλαρή ανάπαυλα πριν την ολοκλήρωσή της, ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία. Έτσι κι έγινε.

Για το αν η ρύπανση που δημιουργείται εκεί, καταλήγει εδώ, δείτε και το απόσπασμα πολυσέλιδης ειστημονικής μελέτης ειδικών επιστημόνων απ΄όλο τον κόσμο ΚΑΙ το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Δείτε τι συμβαίνει και τι δημοσιεύεται εκεί. Ρωτήστε όσους βρέθηκαν στα Σκόπια τα τελευταία 30-40 χρόνια και το πόσο μοιάζουμε -δυστυχώς- και σ’ αυτό.

Κρατώ την αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα στα όσα του εξέθεσα. Τα όσα ακολούθησαν θα τα δούμε λίγο αργότερα σε έναν συνολικότερο προβληματισμό, έναν δημόσιο προβληματισμό για το τι σημαίνει “εκμετάλλευση” και τι “αξιοποίηση”. Για το πως θέλουμε, αλλά δεν τα καταφέρνουμε, πως κι γιατί δεν μπορούμε. Πάντως -για να μείνουμε στο συγκεκριμένο θέμα-, στη Βόρεια Μακεδονία, η απορρύπανση του Αξιού-Βαρδάρη και παρόμοια έργα στην λεκάνη των Σκοπίων και αλλού σε όλη την χώρα, είναι το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έργο απαραίτητης υποδομής της χώρας. Και υλοποιείτε -και- από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης. Την ίδια ώρα εμείς… δεν τολμούμε καν να παραδεχτούμε την αλήθεια. Κι αν συνεχίσουμε να μην τολμούμε… μια μέρα ΔΕΝ θα βουτάμε να πιάσουμε τον Σταυρό. Θα τρέχουμε να τον πιάσουμε.