απορίες (ρητορικές) των πολιτών κατά της μπόχας – καμία απάντηση από την Αντιπεριφέρεια
Είναι υποστελεχωμένο το Τμήμα Περιβάλλοντος?
Να το δεχτούμε.
Είναι ο επιχειρηματίας δαιμόνιος ώστε να είναι άγνωστος ο πραγματικός κύκλος εργασιών της επιχείρησής του? Πολύ πιθανόν.
Έχει αποδεχθεί, η Π.Ε. Πιερίας την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών της κι ως εκ τούτου, την αναποτελεσματικότητά της στο να διασφαλίζει την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων για έργα και δραστηριότητες?
Προφανώς!
Πλέον, η ρύπανση σε ρέματα και κανάλια της περιοχής μας, δεν άπτεται απλά της προστασίας, αλλά της αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Ποια άλλη αρμοδιότητα έχει το προαναφερόμενο Τμήμα? Ελέγχου των Μελετών Περιβαλλοντικών Όρων που υποβάλλονται προς έγκριση. Είναι αποδοτικό ως προς την αρμοδιότητα του αυτή? Σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Ακόμα κι αν, ο αιτών επιχειρηματίας, έχει απασχολήσει πολλάκις την υπηρεσία, εκθέτοντας και την ίδια, με την υποτροπή του σε σοβαρές περιβαλλοντικές παραβάσεις? Αναγκαστικά και επί του συγκεκριμένου αιτήματος, όταν τα στοιχεία της μελέτης είναι σύμφωνα με τους κανόνες?
Ποιος ο ρόλος ενός αιρετού προϊστάμενου, ως προς τα παραπάνω? Να παρεμβαίνει αν παραστεί η ανάγκη και να δίνει κατευθύνσεις για ιεράρχηση των υποθέσεων, προτάσσοντας εκείνες που είναι κρίσιμες για τον τόπο. Να διεκδικεί την ενδυνάμωση των υπηρεσιών σε προσωπικό και μέσα. Να συζητά τα προβλήματα που αδυνατεί η υπηρεσία να επιλύσει, δημόσια και με άλλες υπηρεσίες και φορείς, επιδιώκοντας συνέργειες. Κι αν, ο υπάλληλος είναι δέσμιος της αρμοδιότητάς του, ο αιρετός προϊστάμενος, έχει τη διακριτική ευχέρεια, με μόνη δέσμευσή του αυτήν για το δημόσιο συμφέρον, να εκτιμήσει ή να αξιολογήσει, ολιστικά, τα πραγματικά δεδομένα. Δύναται ο αιρετός, σε εναρμόνιση με τον κανόνα του δικαίου, να μεταθέτει χρονικά, την προώθηση των αιτημάτων και την έκδοση διοικητικών πράξεων, όταν μάλιστα έχει ο ίδιος επιβάλει κυρώσεις στον αιτούντα πολίτη, μέχρις ότου συμμορφωθεί ο θιγόμενος, στους νόμους. Θα ήταν, ίσως, ακόμα πιο αποτελεσματικός ο περιορισμός αυτός, από τα ίδια τα πρόστιμα.
Δυστυχώς όμως, δεν καθίσταται σαφής, κατανοητή και αδιαμφισβήτητη η βούληση της Αντιπεριφέρειας, προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ενάντιο, μάλλον, προκύπτει από έγγραφα σαν το ακόλουθο, το οποίο, ενώ δεν πρόκειται για Διοικητική Πράξη ή άλλη Απόφαση, αλλά για ενδιάμεσο έγγραφο της έρευνας που διενεργεί το Τμήμα Περιβ/ντος, το υπογράφει η ίδια η Αντιπεριφερειάρχης, επιβεβαιώνοντας τη ρύπανση του ρέματος σε “ιδιαίτερα υψηλές τιμές κοπρανωδών κολωβακτηριοειδών”. Ίσως γιατί κανένας υπάλληλος δεν θα συμμεριζόταν την “αστοχία-ατύχημα” ενός βιολογικού καθαρισμού, ως πιθανή αιτία στο επίμαχο ρέμα στην αντιπλημμυρική τάφρο, όπου η ρύπανση συμβαίνει κατά συρροή κι εξακολούθηση. Και γι’ αυτήν την “αστοχία-ατύχημα” -κατά την ίδια- καλεί η Αντιπεριφερειάρχης τους δύο ύποπτους για τη ρύπανση να το επιβεβαιώσουν (ο ένας εκ των οποίων, πολλάκις ρυπαντής, αφού εις βάρος του είχε επιβληθεί 4 φορές πρόστιμο).
Η αιρετή αντιπεριφέρεια Πιερίας, κατά δήλωσή της, στοχεύει στη διαμόρφωση μιας τοπικής δυναμικής και ανταγωνιστικής οικονομίας στον πρωτογενή τομέα. Όμως, έτσι όπως οδεύει η ανάπτυξη -ανεξέλεγκτη από τη διοίκηση- δεν είναι διόλου φιλική προς το περιβάλλον και την κοινωνία και παρεκκλίνει όλο και περισσότερο από τα “ιδεώδη και τις βασικές αξίες της ελληνικής σκέψης”. Αδιάψευστος μάρτυρας, η εικόνα της αντιπλημμυρικής τάφρου του Πέλεκα και των ρεμάτων της περιοχής που περιβάλλουν την πόλη. Θα έλεγε κανείς ότι διαφεύγει της Αντιπεριφέρειας, η μόνη ουσιαστική επιστασία που της αναλογεί. Στον δρόμο αυτόν της “Βιώσιμης Ανάπτυξης & της Καινοτομίας” που φέρεται να σχεδιάζει, θα πρέπει να χαραχθεί διπλή γραμμή, ώστε να προπορεύεται πάντα, το «όχημα», του δημόσιου συμφέροντος. Θα πρέπει να λαμβάνεται τακτική μέριμνα για «σωστικές ενέργειες», ώστε η οικονομία, το περιβάλλον, η δημόσια υγεία και η κοινωνική δικαιοσύνη, να συνυπάρχουν και να αλληλοϋποστηρίζονται.
prost2
