τα βαμμένα αυγά του Καραλή και η αξία του πραγματικά αναστάσιμου μηνύματος έναντι της φαρισαϊκής διαιώνισης των πραγμάτων ως έχουν, του status quo των “νοικοκυραίων”…
Ο ηγέτης του “βουλιάζει” στον λαϊκισμό και τον μαυρογυαλουρισμό των δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα, αν και μας υποσχέθηκε νέα ήθη και ισονομίες, ισοπολιτείες, διαφάνειες και νοικοκυροσύνες…
Την Παρασκευή πίεζε να ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου το συντομότερο δυνατόν “για να κάνουμε Πάσχα” και μόλις μπήκαμε στη Μεγάλη Βδομάδα, μας “βούλιαξε” σε μαυρογυαλούρικα δελτία Τύπου-ευχαριστήρια προς τους προϊσταμένους του και -εμμέσως- εαυτό του γιατί πράττουν τα επιβεβλημένα…
Την ώρα που οι πολιτικά συνομήλικοί του -νέοι στο Δημοτικό Συμβούλιο- κάνουν ρεκόρ σιωπής και αφωνίας ή απαράδεκτων και τραγικά ανούσιων “δηλώσεων για τις δηλώσεις” και την όποια ευκαιρία προβολής, ο Καραλής επιλέγει να διαφοροποιηθεί από τις αβάσταχτα τετριμμένες πασχαλινές ευχές και -σε έναν συμβολισμό που παραπέμπει σε νεωτερισμό και διαφοροποίηση- μας καλεί να τα σπάσουμε. τα σημερινά βαμμένα και ίσως και τα αυριανά ωμά. Τα οποία τα σπάμε αναγκαστικά για να κάνουμε ομελέτα. Ή ΔΕΝ τα σπάμε, αλλά καθόμαστε και τα κλωσάμε και “μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει”, όπως επιλέγουν και οι συνομήλικοί του πολιτικά ή οι παλιότεροι που ανακάλυψαν την χαρά της εξαργύρωσης της προσφοράς τους στα κοινά, στους δύσκολους μήνες της πανδημίας. Οι οποίοι -φυσικά- και επικροτούν το post κατά τα ειωθώτα της εποχής του Καταστροφικού Τίποτα…
Καλό Πάσχα και ακόμη καλύτερη Ανάσταση, κε Καραλή.
“Με το καλό” να έχετε και ασφαλτοστρώσεις στην Λεπτοκαρυά, μετά τον πολύ επιτυχή καθαρισμό ρεμάτων.
Και ναι… το βάψιμο δεν ήταν ποτέ αρκετό, ειδικά όταν η περίοδος του εφησυχασμού και της συγκάλυψης των προβλημάτων τερματίζεται από την διόγκωση των μεγάλων προβλημάτων κι όταν απατείται -άμεσα- γκρέμισμα και χτίσιμο απ’ την αρχή. –
