επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα – τα μηνύματα για την σημερινή επέτειο
Το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας
για τη σημερινή 47η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα
Το μήνυμα του πρωθυπουργού
Η Ελλάδα γιορτάζει, σήμερα, 47 χρόνια δημοκρατικής πορείας. Προσθέτει έτσι, μία ακόμη σελίδα στο πιο μεγάλο κεφάλαιο πολιτικής ομαλότητας της Ιστορίας της. Και, καθώς η φετινή Ημέρα της Δημοκρατίας, συμπίπτει με τους δύο αιώνες ελεύθερης ζωής του Έθνους και με τα 40 χρόνια της ευρωπαϊκής του εμπειρίας, η πατρίδα μας αποκτά τρία ορόσημα της δύσκολης διαδρομής που έχει διανύσει. Αλλά και τρεις πυξίδες για την κατεύθυνση που καλείται να ακολουθήσει στο σήμερα και το αύριο.
Η 24η Ιουλίου είναι αφιερωμένη στους πρωταγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ενταγμένη και στη συλλογική συνείδηση ως μία σταθερά αναστοχασμού. Ως πεδίο προβληματισμού για μία καλύτερη ζωή στον παρόντα χρόνο. Και ως πυροδότης νέων αναζητήσεων για μία πληρέστερη Δημοκρατία και μία ακόμη πιο ανοιχτή κοινωνία. Αποτελεί, συνεπώς, επέτειο με επίκαιρα μηνύματα το περιεχόμενο των οποίων σταθερά ανανεώνουν τα ζητούμενα των καιρών.
Στα πολλά χρόνια που κύλησαν από τον Ιούλιο του 1974, η ενότητα των Ελλήνων, η προσήλωση στους θεσμούς, οι σωστές επιλογές της κορυφής και η υπεύθυνη δράση της βάσης ήταν που οδήγησαν τη χώρα μπροστά. Αντίθετα, όταν οι αρχές αυτές παραβιάστηκαν, ο τόπος καθηλώθηκε. Έχουμε χρέος, λοιπόν, να τις επαναφέρουμε στο προσκήνιο αξιοποιώντας το απόσταγμα του παρελθόντος με τον δυναμισμό του παρόντος! Είναι ο δρόμος που επέλεξε η Ελλάδα, εδώ και δύο χρόνια.
Σήμερα, η Δημοκρατία μας είναι πιο δυνατή από ποτέ. Εξοστράκισε με δικαιοσύνη τους σκοτεινούς εχθρούς της. Έμεινε όρθια απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού και πιστή στους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού, του διαλόγου και των δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, κλείνει την πόρτα σε κάθε εθνική απειλή με την ισχυρή άμυνα και την ενεργητική της διπλωματία. Την κρατά, ωστόσο, ορθάνοιχτη στην αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της χώρας, στην ανάπτυξη και τη συνοχή της κοινωνίας της.
Ύστερα από 47 χρόνια, ο συνδυασμός της ελευθερίας με την ατομική υπευθυνότητα αναβαπτίστηκε ως νικηφόρο δίδαγμα στην πολύμηνη μάχη με την πανδημία. Τώρα όμως, μας καλεί να το μετατρέψουμε σε συλλογική στάση για την έξοδο από αυτήν. Και, καθώς η προσωπική συμπεριφορά αναδεικνύεται σε καταλύτη της κοινωνικής επιτυχίας, το μήνυμα είναι σαφές: Συνεπής πολίτης είναι ο εμβολιασμένος πολίτης!
Στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης και τα δεδομένα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν ήδη αποδείξει την ασφάλεια των εμβολίων. Όταν, λοιπόν, οι ειδικοί προειδοποιούν πως ο κορωνοϊός χτυπά, πλέον, μόνον τους ανεμβολίαστους, δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις. Η φημολογία δεν είναι ιδεολογία. Και οι ψεύτικοι φόβοι ανήκουν σε ψεύτικους κόσμους. Άρνηση στο εμβόλιο, συνεπώς, σημαίνει άρνηση στην υγεία και στην πρόοδο των πολιτών.
Η Πολιτεία εξαντλεί κάθε περιθώριο πειθούς. Οφείλει, ωστόσο, να προνοεί για την επόμενη μέρα. Να σέβεται τους λιγότερους, χωρίς όμως να στερεί ελευθερίες από τους πολύ περισσότερους. Και να τηρεί το Σύνταγμα, το οποίο αναθέτει σε όλους το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. Μόνο έτσι το τέλος της πανδημίας θα σημάνει την αρχή μιας νέας ευημερίας. Αυτής, που θα φέρει το Σχέδιο «Ελλάδα 2.0», αυξάνοντας την απασχόληση και τον δημόσιο πλούτο της χώρας.
Ενωμένοι οι Έλληνες υποδεχόμαστε και φέτος την 24η Ιουλίου, μετουσιώνοντας την εμπειρία σε εθνική αυτοπεποίθηση και ενεργό αισιοδοξία. Τα βήματά μας οδηγούν, πλέον, μόνο μπροστά. Και οι στόχοι μας κοιτούν μόνο ψηλά!
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία
για την 47η επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας
Την ημέρα της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας τιμούμε όλους εκείνους που με τους αγώνες και τις θυσίες τους οδήγησαν στην κατάρρευση ενός σκληρού δικτατορικού καθεστώτος. Όλους εκείνους που παρά τις εξορίες, τους βασανισμούς και τις φυλακίσεις πίστεψαν ότι στον τόπο αυτό είναι εφικτή η Δημοκρατία, η Ισότητα και η Δικαιοσύνη.
Το καλοκαίρι του 1974 έγινε η αρχή, μέσα σε ένα ακραία ταραχώδες κλίμα, ώστε η Ελλάδα με συνεχείς προσπάθειες και ακούραστες διεκδικήσεις στα χρόνια που ακολούθησαν να γίνει μια κανονική χώρα.
Περνώντας 47 χρόνια από τότε ο αγώνας για την εμβάθυνση των ελευθεριών, του κράτους δικαίου και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ξέρουμε ότι θα πρέπει να είναι συνεχής, χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα.
Δημοκρατία σημαίνει δικαίωμα στην Εργασία, στην δωρεάν Παιδεία και στην Υγεία. Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Δημοκρατία σημαίνει διαφάνεια, λογοδοσία, ισονομία και ελευθερία του Τύπου. Δημοκρατία σημαίνει προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Εν μέσω ιδιαίτερων συνθηκών όπως αυτές της πανδημίας η ημέρα της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας μας υπενθυμίζει ότι η μόνη πολιτική πυξίδα θα πρέπει να παραμένει πάντοτε αυτή της προστασίας των ελευθεριών και της κοινωνικής ευθύνης. Είναι καθήκον όλων μας να μην το ξεχνάμε.
Το μήνυμα της προέδρου του ΚΙΝΑΛ
47 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας τιμούμε όλους όσους αγωνίστηκαν κατά της Χούντας.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης πετύχαμε πολλά, οι αλυσιδωτές όμως κρίσεις, οικονομική και υγειονομική και η επιθετική αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, δημιουργούν νέες προκλήσεις για την πατρίδα μας.
Οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι ορατές παντού, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Αναδεικνύουν και τις ευθύνες της Κυβέρνησης για τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους και της οικονομίας που δεν αντιμετωπίζει τις ανισότητες που διευρύνθηκαν και πλήττουν την κοινωνική συνοχή.
Στην κρίσιμη μάχη για τον καθολικό εμβολιασμό, που πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει την κοινωνία μας, κρίνονται πολιτικές δυνάμεις, θεσμοί και πολίτες.
Οι ιδιαίτερες συνθήκες της περιόδου αναδεικνύουν τα θέματα για την ποιότητα της Δημοκρατίας, που αφορούν την θωράκιση του Κράτους Δικαίου, την περιφρούρηση της ανεξαρτησίας των θεσμών, την ενίσχυση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και την προάσπιση της πολυφωνίας.
Στα εθνικά θέματα απαιτείται μια νέα Εθνική Στρατηγική που θα αντικαταστήσει την πολιτική ανοχής και κατευνασμού που ενθαρρύνει τελικά την προκλητική πολιτική νέο – οθωμανισμού της Τουρκίας”.
AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για τα 47 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου
Η κατάρρευση της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας πριν 47 χρόνια όπως και η επιβολή της πριν από 54 χρόνια αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας της ανάλογα με τις εσωτερικές και διεθνείς προτεραιότητες και ανάγκες της.
Από αυτήν τη σκοπιά, αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το ΚΚΕ αποτέλεσε τη μοναδική πολιτική δύναμη που επιδίωξε την ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα και την ανατροπή της δικτατορίας των συνταγματαρχών με όρους ενός μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος. Τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήταν στην καρδιά αυτού του αγώνα, γράφοντας ορισμένες από τις πιο λαμπρές σελίδες της Ιστορίας του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, με την αταλάντευτη στάση και τις ανείπωτες θυσίες τους.
Γι’ αυτό και η σημερινή επέτειος φέρνει στη μνήμη μας όσους βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν από τη χούντα, όσους με κάθε μέσο συνέβαλαν στην πάλη κατά της δικτατορίας. Ολοι αυτοί με τη δράση και τους αγώνες τους έκαναν κατορθωτό το ΚΚΕ να επιβάλει την de facto νομιμοποίησή του, μετά από 27 χρόνια σκληρής παρανομίας. Ωστόσο, η δράση τους δεν κατέστη δυνατό να οδηγήσει σε μια συνολικότερη αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας.
Τελικά, η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και η επάνοδος του Κ. Καραμανλή, ως επικεφαλής της ονομαζόμενης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», ήταν προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στη χούντα και στις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ο συμβιβασμός πραγματοποιήθηκε μπροστά στον κοινό φόβο τους για ανεξέλεγκτες εξελίξεις από την άνοδο του λαϊκού κινήματος και από μια ελληνοτουρκική σύρραξη που θα διατάρασσε τη σταθερότητα της ιδιαίτερα σημαντικής γεωπολιτικά νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Είχε προηγηθεί ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, που «ενταφίασε» οριστικά την απόπειρα «μασκαρέματος» της χούντας, με τη «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη», την οποία είχαν στηρίξει και οπορτουνιστικές δυνάμεις της εποχής, ενώ το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο αρχικά και στη συνέχεια η τουρκική εισβολή αύξησαν την εργατική – λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη χούντα, όπως και την πιθανότητα ελληνοτουρκικού πολέμου.
Το γεγονός ότι η κατάρρευση της δικτατορίας προήλθε από πρωτοβουλία και πραγματοποιήθηκε υπό την ηγεμονία των αστικών πολιτικών δυνάμεων ευθύνεται και για το ανεκπλήρωτο των βασικών αιτημάτων του αντιδικτατορικού αγώνα. Τα μηνύματα του τελευταίου παραμένουν και σήμερα επίκαιρα, αφού τα λαϊκά προβλήματα, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση, η συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς συνεχίστηκαν και στα χρόνια της λεγόμενης «μεταπολίτευσης», ενώ οξύνονται παραπέρα στις μέρες μας.
47 χρόνια μετά αποδεικνύεται καθημερινά πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποδείχτηκε περισσότερο ευέλικτη στην ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών αντιδράσεων, συνδυαζόμενη, όποτε χρειαστεί, με την οξυμένη καταστολή και την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και δίχως η αστική τάξη να παραιτείται ποτέ από το ενδεχόμενο δικτατορικών «λύσεων». Ετσι κι αλλιώς, σε καιρούς αστικής δημοκρατίας θεσπίστηκαν το «Ιδιώνυμο» (1929) και ο ΑΝ 509 (1947), που αμφότερα στρέφονταν ενάντια στο λαϊκό κίνημα και πρώτιστα ενάντια στους κομμουνιστές.
Δεν χρειάζεται κανείς να ανατρέξει στο μακρινό παρελθόν. Μόνο τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψαν σε ιδιώνυμο αδίκημα τις διαμαρτυρίες ενάντια στους πλειστηριασμούς, επέβαλαν ασφυκτικούς περιορισμούς στην κήρυξη απεργίας και στην πραγματοποίηση διαδηλώσεων και ενσωμάτωσαν όλες τις αντεργατικές κατευθύνσεις της ευρωενωσιακής νομοθεσίας.
Αποδεικνύεται καθημερινά ότι το αστικό κράτος όχι μόνο «δεν στέκει πάνω από όλες τις τάξεις», αλλά αντίθετα είναι βαθιά ταξικό, άρα αντικειμενικά εχθρικό για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα χιλιοειπωμένα λόγια των αστικών κομμάτων περί «ελευθεριών» και «δημοκρατίας» σκοντάφτουν στην ίδια τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, στην ένταση της εργοδοτικής, αλλά και της κρατικής τρομοκρατίας. Διαψεύδονται από τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης, από την όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, με άμεσες επιπτώσεις στην ειρήνη και τη ζωή του λαού μας και των άλλων λαών της περιοχής, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, όσες μορφές διαχείρισης και αν αλλάξουν, όσες κυβερνήσεις και με όποιες διακηρύξεις και αν εκλέγονται, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται για να αποσπούν τη στήριξη και την ανοχή τμημάτων του λαού, αξιοποιώντας πότε το «μαστίγιο» και πότε το «καρότο».
Αυτό το συμπέρασμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σήμερα, που όλες οι μηχανές του αστικού πολιτικού συστήματος και σε όλα τα επίπεδα δουλεύουν για να θωρακίσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πίσω από τη στρατηγική του κεφαλαίου – παρά τις διαφορές στις αποχρώσεις – στοιχίζονται όλα τα αστικά κόμματα, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντάς την ως «εθνικό συμφέρον»!
Αυτά τα κόμματα στηρίζουν το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το νέο υπερμνημόνιο για τον λαό, στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου για τη λεγόμενη «πράσινη» και «ψηφιακή» μετάβαση που την πληρώνουν οι λαοί με νέα βάρη, νέα χαράτσια και νέα πακέτα στήριξης αποκλειστικά για τους μεγάλους ομίλους.
Την ίδια στιγμή, το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων, εκφράζοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης της Ελλάδας, εμπλέκει όλο και περισσότερο τη χώρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και διαπερνούν και τις διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες ΝΑΤΟ – ΕΕ. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της εμπλοκής αποτελούν τα παζάρια με την τουρκική αστική τάξη για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και οι συνεχιζόμενες διεργασίες στο Κυπριακό που αποσκοπούν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης του νησιού.
Η Ιστορία της περιόδου της δικτατορίας και ειδικότερα τα τραγικά γεγονότα του 1974 στην Κύπρο διδάσκουν επίσης ότι η εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς όχι μόνο δεν προσφέρει «ασφάλεια» στον λαό μας (όπως ισχυρίζεται το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων), αλλά τον μετατρέπει σε στόχο, την ίδια στιγμή που πλήττει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Για όλους τους προηγούμενους λόγους, το ΚΚΕ διδάσκεται από την Ιστορία της περιόδου, τιμάει με πράξεις τους αγωνιστές και μάρτυρες του αντιδικτατορικού αγώνα. Είναι στην πρώτη γραμμή για τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας, με πανελλαδική διάσταση, σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και στόχο να πάρει τελικά η εργατική τάξη στα δικά της χέρια τα μέσα παραγωγής και την πολιτική εξουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις αντιδραστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
