η Μαρία Ευθυμίου μίλησε στην Ε τ Ο μετά ένα … μεγάλο μάθημα για τον μικρό μας κόσμο
Η Μαρία Δ. Ευθυμίου είναι ένας παθιασμένος άνθρωπος-ιστορικός-καθηγήτρια πανεπιστημίου.
Μπορεί να μιλά, να εξιστορεί με ζωντάνια και γλαφυρά για δύο ώρες, χωρίς να πιει μια γουλιά νερό, ζώντας και εστιάζοντας πλήρως σ΄ ένα μάθημα Ιστορίας για το ευρύ κοινό. Μάρτυρας του γεγονότος και του πάθους της, το ευρύ -στα όρια των μέτρων κατά της πανδημίας- κοινό που ανταπέδωσε το πάθος της Μαρίας Ευθυμίου με μια ασυνήθιστη προσήλωση.
Η Μαρία Δ. Ευθυμίου έχει στόχο.
Πολιτικό στόχο.
Με την πρωταρχική και κύρια έννοια του όρου.
Ως πολίτης, όχι ως πολιτικός, μέλος ή στέλεχος κόμματος.
Ως πολίτης που για τον στόχο αυτό αλωνίζει -πολλούς μήνες τώρα- την Ελλάδα και παλεύει τον στόχο αυτό. Όπως πολλοί με παρόμοιους στόχους όργωσαν την Ελλάδα, στο πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν.
Στόχος της, να γίνουμε πιο στοχαστικοί, όπως λέει. Περισσότερο υπεύθυνοι και λιγότερο παρορμητικοί, εκεί που πρέπει. Να πάψουμε να αντιλαμβανόμαστε τον πολίτη -τον εαυτό μας- και το κράτος ως δύο έννοιες άσχετες και διαφορετικές, ενώ είναι το ένα και το αυτό.
Η Μαρία Δ. Ευθυμίου μίλησε στο Λιτόχωρο για τις συνέχειες και τις ασυνέχειες του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία τους. Για όσα καλά και κακά μας έτυχαν ή δημιουργήσαμε τότε -200 χρόνια πριν- και συνεχίζουν να υπάρχουν ή έπαψαν να υφίστανται. Θεωρεί ότι στα κακά της περιόδου 1821-29 τα χειρότερα ήταν οι εμφύλιοι. Και μέχρι σήμερα, το χειρότερο όλων των κακών που πλάσαμε με την ορμή που μας διακρίνει, ήταν ο Εμφύλιος του 1943-49. Κι ότι είναι ώρα να πάμε μπροστά. Και το πιστεύει κι αυτό με πάθος και στοιχεία, όπως φαίνεται στην μικρή συνέντευξή της στην Ε τ Ο.
Κι αφού αυτή είναι η άποψη της για τον μεγάλο Εμφύλιο… δεν μπορεί παρά να ξανάρθει στο Λιτόχωρο. Και μάλιστα… όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Η ομιλία της Μαρίας Ευθυμίου στο Λιτόχωρο κόντεψε τις δύο ώρες. Δείτε μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα ως να δημοσιευτεί σε συνέχειες, προσεχώς.
Η συνέντευξη
(ευχαριστούμε το ξενοδοχείο “Μυρτώ” για την φιλοξενία)
Και το δελτίο Τύπου του Δήμου Δίου-Ολύμπου
Δήμος Δίου-Ολύμπου:
Ομιλία της καθηγήτριας Μαρίας Ευθυμίου αφιερωμένη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821
στο ανοιχτό θέατρο του πάρκου Λιτοχώρου
Ο Δήμος Δίου-Ολύμπου είχε την τιμή να υποδεχτεί την κα Μαρία Ευθυμίου, καθηγήτρια ιστορίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το βράδυ του Σαββάτου 21 Αυγούστου 2021. Η ομιλία της κυρίας Ευθυμίου, με θέμα «Η Επανάσταση του 1821. Συνέχειες και ασυνέχειες», αποτέλεσε την κεντρική εκδήλωση του Δήμου, στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η κα Ευθυμίου ξενάγησε το ακροατήριο, με τρόπο μοναδικό και παραστατικό, στην περίοδο πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους, επισημαίνοντας παράλληλα τις συνέχειες και ασυνέχειες που παρατηρούνται στη νοοτροπία και τον τρόπο διαχείρισης κρίσεων του Ελληνικού έθνους, από τότε έως σήμερα.
Κατά τον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Δίου-Ολύμπου Βαγγέλης Γερολιόλιος, καλωσόρισε την κα Ευθυμίου στις υπώρειες του εμβληματικού Ολύμπου και υπογράμμισε την σπάνια ικανότητά της, ως πανεπιστημιακής καθηγήτριας, να μεταφέρει και να προσφέρει απλόχερα την επιστήμη έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου, διδάσκοντας ιστορία σε χιλιάδες Ελλήνων, ως μια ευκαιρία αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η φιλόλογος κα Ουρανία Κατσαμάκα, εντεταλμένη σύμβουλος Πολιτισμού, Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Απασχόλησης και Καινοτομίας του Δήμου Δίου-Ολύμπου. Υποδεχόμενη την κα Ευθυμίου στο βήμα σημείωσε ότι «η Μαρία Ευθυμίου εκπροσωπεί και αντιπροσωπεύει την “Ελλάδα της φλόγας” και όχι την “Ελλάδα της στάχτης”, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει στο τελευταίο βιβλίο της, «Ρίζες και θεμέλια», ο δημοσιογράφος Μάκης Προβατάς. Με τις ομιλίες της απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, κάθε ηλικίας, αλλά έχει το βλέμμα στραμμένο ιδιαίτερα στα νέα παιδιά. Γιατί μαθαίνοντας την ιστορία της χώρας τους, θα μπορέσουν να σκεφτούν γι’ αυτήν και όχι απλά να συλλογίζονται χωρίς στόχο. Μιλάει για την Ιστορία με πάθος, με ψυχή, γιατί γι’ αυτήν μόνο έτσι πρέπει να την προσεγγίζει κανείς».
