και δεν τολμάτε καν να το αντικρούσετε – ενώ “πουλάτε παραμύθι” δημόσια και για την υπόληψή σας και για την ανάπτυξή μας
Αποφασίζουν οι αιρετοί δύο βαθμών, σε χρόνο -τυπικά- οριακά προεκλογικό (αλλά ουσιαστικά, πλήρως προεκλογικό), να κάνουν ένα έργο. Κάνουν τα χαρτιά, κάνουν τα κονέ, λένε και χίλιες σάχλες να το “ντύσουν” με το παραμύθι που μας πουλάνε χρόνια, βάνουνε και μπόλικη ωφέλεια, κοτσάρουν και ένα “αγροτικός” στη βιτρίνα, κανονίζουν τα “κουκιά” και το εγκρίνουν με ψήφους-δόξα και τιμή. Συμπληρώνουν κι από κάτω το μπουγιουρντί. Που δεν πληρώνουν αυτοί απ’ την τσέπη τους, αλλά αυτοί απ’ την τσέπη μας.
Ξεκινάει το έργο, με όλες τις εγκρίσεις και τα ψέματα τα επίσημα, τα έγγραφα τα σφραγισμένα, με υπογραφές και με ανακοινώσεις αλλά στην πορεία σταματάει. Μπλοκάρεται για λίγο. Διότι υπηρεσία (κρατικιά, νόμιμη, αρμόδια, εμπλεκόμενη σε όλα τα παραπάνω), μετά από καταγγελία, ανακαλύπτει προβλήματα, κατόπιν επισκέψεως επιτόπου. Η υπηρεσία αυτή έχει και το ρεκόρ να είναι η μόνη που διαθέτει το “επιτόπου”. ΟΛΟΙ οι άλλοι, οι αιρετοί, οι υπηρεσιακοί, οι με σφραγίδες και υπογραφές και προϋπολογισμού στην τσέπη ολωνών μας, από “επιτόπου” δεν ξέρουν το παραμικρό. Ουδέν. Τίποτις. Νούλα, if you know what I’m saying… Ρωτάς τον αιρετό και ξεκινάει απ’ τον “δεν ξέρω/δεν είμαι σίγουρος/άκουσα το τάδε/κτλ” και καταλήγει ότι και ξέρει και συνειδητά έβαλε το χέρι το ξερό του και το ψήφισε, ενώ ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς συμβαίνει, για ποιον και γιατί συμβαίνει. Ο αιρετός. Ο ορκισμένος να μας υπηρετεί. Η δε επέμβαση και ανάμιξη της αρμόδιας μοναδικής επιτόπου υπηρεσίας έπρεπε να είχε γίνει όταν οι με τον παρά μας αιρετοί έκαναν το ρουσφέτι και τις παρανομίες, αλλά οι αιρετοί μας φρόντισαν να μην αναμείξουν την μόνη επιτόπου υπηρεσία. Η δε έγκριση της μη επιτόπου υπηρεσίας ελέγχου των αιρετών (που δεν είναι αιρετή, αλλά υπηρεσιακή), ενέκρινε το όλο ρουσφέτι και το σωτήριο έργο, στην αρχή και χωρίς να έχει ρωτηθεί η αρμόδια επιτόπου υπηρεσία. Αλλά κι όταν η επιτόπου υπηρεσία επενέβη (δυο χρόνια μετά τις ψήφους και τις εγκρίσεις), η υπηρεσία ελέγχου -των αιρετών με τον τσαμπουκά στην τσέπη μας- δεν επανεξέτασε την αρχική της έγκριση, αφού προέκυψε σφάλμα βαρύ και σημαντικό και λόγος επανεξέτασης των πάντων και του ποσού που ενέκρινε και της μελέτης που αγίασε και του δρόμου που άνοιξε στους αιρετούς μας που το ρουσφέτι το ‘χουν κάνει προεκλογική εξασφάλιση. Που λένε 600 λέξεις δημόσια για να ευχηθούν “Καλή Χρονιά”, αλλά όταν τους πιάσεις ΔΗΜΟΣΙΑ με την γίδα στην πλάτη, όσα και να γράψεις, όσα και να ρωτήσεις… κουβέντα δεν θα πούνε. Κουβέντα. Λες και το χρήμα είναι δικό τους ή ότι τάχα φροντίζουν για την ανάπτυξή μας. Και του Ολύμπου. Κυρίως του Ολύμπου.
Είστε καρκίνος.
Είστε κατάρα.
Δεν έχετε πια καμία ντροπή, καμία τροχοπέδη.
Καλή Χρονιά.
Δεν το εύχομαι.
Το εξασφαλίζω/τοεξασφαλίζουμε γιατί εσείς συνειδητά μας χαρίζεται κακές χρονιές. Με τα λεφτά μας.
Get Ready.
ΥΓ: Εγώ και -πιθανώς και πολλοί από σας- τον πονάω/πονάμε αυτόν τον τόπο, περισσότερο από κάποιους αιρετούς που στέλνω/στέλνουμε στη διοίκηση.-
