Σε τι διαφέρεις απ’ το Δημόπουλο, ακριβώς;

ποιο ύφος διοίκησης ξεπέρασε ακριβώς τα ανεκτά όρια;

Το τελευταίο πράγμα που ξεχνά η μνήμη είναι οι ενοχές – Κώστας Μόντης, 1914-2004, Ελληνοκύπριος συγγραφέας & ποιητής

 

 

 

 

Θυμάμαι τη μία και μοναδική φορά που ήρθες στο Δημοτικό Συμβούλιο, όχι να παρακολουθήσεις, αλλά κάτι να πεις. Ως δημότης και πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Και στέλεχος της ΝΔ.

Μαζί με πολλούς άλλους συνδημότες και σύσσωμη την τοπική ηγεσία της ΝΔ.

Σας έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο, η αντίθεσή σας στα σχέδια του τότε δημάρχου, Κων. Δημόπουλου, για την ανάπλαση της κεντρικής οδού της πρωτεύουσας του Δήμου και όχι μόνο, αφού η ανάπλαση αυτή άλλαζε και το πάρκινγκ της πλατείας και την κίνηση στο κέντρο και πολλά.

Και αντιδράσατε.

Και ήρθες κι εσύ και αντέδρασες.

Την προηγούμενη φορά που είχατε έρθει -με μικρότερο κλιμάκιο- δεν ήταν για αντίδραση, αλλά για σωτηρία: για να προσφέρετε ένα στέλεχος απαραίτητο για την διοίκηση της ΔΕΑΔΟ που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ο Δημόπουλος. Και το προσφέρατε.

Αντιδράσατε και αντέδρασες τότε στην ανάπλαση της Αγίου Νικολάου και πολλοί είπαν ότι φτάσατε στην αντίδραση γιατί κινδύνευαν -κυριολεκτικά- οι αυλές σας. Όποιος και να ‘ταν ο πραγματικός λόγος… ήρθατε.

Και αντιδράσατε.

Και καταφέρατε να μην συνεχιστεί το έργο. Να ακυρωθεί. Και την παρουσία σας εκεί την κατέγραψε αυτός που είναι σε όλες τις συνεδριάσεις, πλην τριών. Αυτός που έφτασε από θεατής και δημότης και δημοσιογράφος, να εναντιώνεται και να κάνει φασαρία, κάθε που ο τότε δήμαρχος αυθαιρετούσε και παρανομούσε. Μόνος του. Χωρίς εσάς. Για τέσσερα απ’ τα πέντε χρόνια Δημόπουλου.

Ξέρεις ποια είναι μια άλλη μεγάλη διαφορά όλων αυτών των ίδιων καταστάσεων;;;

Ο Δημόπουλος, όποιες προθέσεις και σχέδια να είχε, κινδύνευαν-δεν κινδύνευαν οι αυλές σας, ήταν-δεν ήταν καταστροφική ή σωτήρια η ανάπλαση, έφερε ένα σχέδιο, έφερε και τον μελετητή και παρουσίασε στο Δημοτικό Συμβούλιο την ανάπλαση που ήθελε να κάνει.

Εσύ δεν ενημέρωσες για τίποτα το σημαντικό.

Δεν έδειξες ένα σκαρίφημα, έστω σε χαρτοπετσέτα.

Κάτι.

Το τι θα συμβεί μόνο εσύ το ξέρεις.

Εσύ το ανέθεσες ήδη, χωρίς να τολμήσεις να πεις δυο κουβέντες για το τι και πως θα είναι αυτό.

Τα think tank σου (κλαίω) μιλάνε για αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και συ είπες μόνο “η ελάχιστη κατασκευή χωρίς εξοπλισμό, καμιά 60αριά χιλιάδες”…

Δεν χρειάζεται να το πω, προκύπτει απ’ την πραγματικότητα:

Η ευθύνη είναι όλη δική σου και είναι ήδη με την υπογραφή σου.

Τελειωμένα πράματα δηλαδή… και δείγμα φιλοσοφίας διοίκησης με ισχυρές προθέσεις σύνθεσης: άγνωστων προθέσεων, στελεχών, συμφερόντων “και βάλε”.

 

 

komvosΨΘ96Ω9Δ-8ΞΩ

 

 

 

Καλορίζικη

 

 

Το Λιτόχωρο αποφάσισε

 

 

Ευχαριστήριο (για την ακύρωση)