ο Ροβήρος Μανθούλης “έφυγε” πλήρης ημερών και έργων, στο σινεμά, το ντοκιμαντέρ, την συγγραφή και τους αγώνες
Ροβήρος Μανθούλης, Κομοτηνή 1930 – Παρίσι 2022
Πολέμησε τον φασισμό από τα 13 του χρόνια και για 80 χρόνια. Κι από κείνες τις ανήλικες μέρες αντίστασης του ‘τυχε να ταχθεί απέναντι στο φασισμό, υπηρετώντας την Επικοινωνία και την Πληροφόρηση. Αφού αυτά είναι από τα αποτελεσματικότερα όπλα κατά της παράνοιας και φρίκης. Απ’ το χωνί στο Λόφο του Στρέφη, κατέληξε στον κινηματογράφο και το ντοκιμαντέρ και υπήρξε παγκόσμια πρωτοπόρος για περισσότερο από μισό αιώνα. Μισό αιώνα που καλύπτει το τέλος του 20ου και τις αρχές του 21ου, μια περίοδο που γέννησε και δοκίμασε πολλούς νεωτερισμούς και απέρριψε άλλους τόσους. “Έφυγε” χθες, στο Παρίσι, όχι σε μια μέρα τυχαία, αλλά στην σημαντικότερη επέτειο του ελληνικού φασισμού. Ο Ροβήρος Μανθούλης άφησε πίσω του τεράστιο έργο, κορυφαίας ποιότητας και μοναδικής ευαισθησίας. Ο πλανήτης τον ανακάλυψε όταν πολλά χρόνια πριν έκανε ντοκιμαντέρ τα αμερικάνικα μπλουζ του Νότου, στο Νότο. Σε μια εποχή που η Κου Κλουξ Κλαν κυβερνούσε ακόμη τον αμερικάνικο Νότος πολύ περισσότερο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στην Ουάσινγκτον… Υπήρξε πατέρας όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου ντοκιμαντέρ. Η Ελλάδα μπορεί και να τον γνωρίσει στο μέλλον, όταν η Πληροφορία, η Παιδεία και ο πραγματικός Πολιτισμός γίνουν πρώτιστη ανάγκη.
Βιογραφικό Ροβήρου Μανθούλη
Το συλλυπητήριο μήνυμα της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών
Ο Ροβήρος Μανθούλης υπήρξε έναν πολίτης του κόσμου, μας δίδαξε σεμνά και αθόρυβα ότι για να γίνεις καλλιτέχνης πρέπει να ζεις σαν καλλιτέχνης, να γίνεις ο ίδιος έργο τέχνης, πράγμα που τήρησε και διατήρησε μέχρι το τέλος, χωρίς να φοβάται κανένα τίμημα. Το πλούσιο έργο του και οι σπάνιες γνώσεις του γαλούχησαν πολλές γενιές καλλιτεχνών που μέχρι και σήμερα μετάλαβαν το λόγο του, ως θεία κοινωνία.
Στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή βρίσκονταν ο μοναδικός γιος του Αλέξης Μανθούλης. Κι έτσι έκλεισε ο κύκλος ζωής και δημιουργίας ενός επωνύμου Έλληνα κινηματογραφιστή, την ίδια μέρα που η τότε Δικτατορία έμελλε να εισβάλει και να ανακόψει και τη δική του καλλιτεχνική δράση στον ελλαδικό χώρο. Η χούντα -σαν σήμερα- τον βρήκε στο φεστιβάλ της Ιέρ, όπου λόγω της δήλωσης του εναντίον των συνταγματαρχών, του αφαίρεσαν την ιθαγένεια και έζησε εξόριστος στο Παρίσι.
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών υποκλίνεται στην μνήμη του.
