κι εμείς ναι…. τρισευτυχισμένοι – πετάμε απ’ την χαρά μας που θα πάρουμε 180.000 (ευρώ) για να αναβαθμιστούν δύο κοινόχρηστοι χώροι σε Νέους Πόρους και Κονταριώτισσα…
Σαν χθες, 2 Αυγούστου του 1913, ένας Λιτοχωρίτης και δύο Ελβετοί πραγματοποίησαν την πρώτη -καταγεγραμμένη- ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα ή Πάνθεον.
Ο Όλυμπος ήταν και είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας.
Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν την ιστορία της ομάδας των τριών που κατέκτησαν πρώτη φορά την κορυφή του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας. Κι είναι τόσο γοητευτική.
Και ταυτόχρονα -ίσως- είναι και γοητευτικότερη απ’ τον μύθο των 12 θεών και εξίσου μια καλή ευκαιρία διαφήμισης, προβολής.
Η χθεσινή μέρα πέρασε σαν όλες τις άλλες.
Επανάληψη των ίδιων κειμένων στα νεώτερα μπλογκς και δυο κουβέντες -κυριολεκτικά- σε μια φιλοξενία του δημάρχου μας σε κάποιο κανάλι που μίλησε για τον τουρισμό μας και τις φυσικές καλλονές μας.
Θα πρέπει κάποιος ιδιώτης να εντοπίσει στην επέτειο κατάκτησης του Ολύμπου την ευκαιρία προβολής και διαφήμισης και να προτείνει να αναλάβει το εγχείρημα, φυσικά έναντι αδράς αμοιβής. Μόνοι μας δεν μπορούμε. Το Γραφείο Τύπου του Δήμου πχ είναι απασχολημένο να προβάλλει ότι θα πάρουμε 180.00 για να αναβαθμίσουμε δύο κοινόχρηστους χώρους του Δήμου. Ο δήμαρχος να διατηρεί την αυτοπροβολή του και να συνεχίζει την τριετή προσπάθεια επανεκλογής του. Να καλωσορίζει υποψήφιους του συνδυασμού του που δεν ξέρουμε ή ξέρουμε και ποτέ δεν είπαν κάτι σημαντικό, δεν έπραξαν κάτι σημαντικό όταν έχουν εκλεγεί, διάφορους που απλά θα λένε “ναι” σε όλα που θα αποφασίσει ο δήμαρχος.
Κι όταν υπάρξει ο ιδιώτης, ο εργολάβος, αυτός που θα προτείνει παγκάκια με wi-fi ή προβολή της ιστορίας κατάκτησης του Ολύμπου, ο δήμαρχος και οι καλωσορισμένοι να πούνε “ναι”. Γι’ αυτούς γίνονται όλα. Για τους εργολάβους. ακόμη κι αυτό το παραμύθι περί Ολύμπου, τουρισμού, ανάπτυξης και προόδου γι’ αυτούς γίνεται: για τους ιδιώτες, τους επιχειρηματίες που δεν απευθύνονται στην ελεύθερη αγορά, αλλά απομυζούν το κράτος. Το αίμα-λεφτά μας. Και σ’ αυτό το παιχνίδι απαραίτητοι ενδιάμεσοι είναι ο δήμαρχος και οι καλωσορισμένοι, οι παρατρεχάμενοι, οι σύλλογοι, οι φανατικοί και φανατισμένοι και πολλοί άλλοι.
Αν τα πράματα ήταν αλλιώς θα είχαμε και τις αποδείξεις. Θα ‘χαμε μνημείο, εορτασμό της επετείου και προβολή της, θα ήξεραν πολλοί την ιστορία της 2ας Αυγούστου 1913. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Τούτο εδώ το κείμενο μπορεί να δώσει πράγματι την έμπνευση σε κάποιον εργολάβο να κονομήσει κάτι περισσότερο. Δεν θα το κάνουμε μόνοι μας. Θα το κάνει ένας τάχα ειδικός απ’ αυτούς που τους δίνει πέντε φράγκα και με το ένα σου αγοράζουν δυο βραβεία. Να ‘χεις να λες. Και να επανεκλέγεσαι.
Πρέπει να βγούμε απ’ αυτή τη σχέση που καθορίζουν νεοφιλελεύθεροι δημόσιοι υπάλληλοι, με αρμοδιότητα διαμοιρασμού κρατικού χρήματος σε κρατικοδίαιτους αεριτζήδες. Δεν πρέπει;
Ζήτω η 109η επέτειος της πρώτης καταγεγραμμένης κατάκτησης της κορυφής του Ολύμπου, από τους Κάκαλο, Μποϊσονά και Μπομποβύ. Ζήτω η ελληνοελβετική φιλία. Ζήτω η απαλλαγή από τους εξαιρετικά ανοιχτοχέρηδες ενδιάμεσους των εργολάβων. Ζήτω η Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του δημότη.
Και του χρόνου.-
