Η Ελλάδα απεργεί

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζεται η προετοιμασία για την αυριανή μεγάλη μέρα της εργατικής τάξης. Τα μέλη του Συνδικάτου μας μαζί με εργαζόμενους και από άλλους κλάδους δίνουνε ώρα με την ώρα τη μάχη της προετοιμασίας της απεργίας με τη φιλοδοξία αυτή να είναι πραγματικά μια αφετηρία και μια κλιμάκωση μαζικών διεκδικήσεων.

Αύριο, 9 Νοέμβρη,  Κανείς για δουλειά, όλοι στην απεργία και τη συγκέντρωση στις 10:30πμ στην Κεντρική Πλατεία της Κατερίνης! Να μην πληρώσει ξανά ο λαός.

Με περιοδείες και εξορμήσεις με το απεργιακό κάλεσμα σε χώρους δουλειάς, άτομο το άτομο, συνεχίζουμε μέχρι την τελευταία στιγμή.

8/11/22

08.11.2022

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΑΘΗΝΑ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ,

ΣΤΙΣ 11:00 ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Την Τετάρτη 9 Νοέμβρη συμμετέχουμε στη γενική απεργία που προκήρυξαν ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ και ενώνουμε τη φωνή μας με τα συνδικάτα. Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες,  συνταξιούχοι, νέοι και νέες δίνουμε βροντερό παρών στις κινητοποιήσεις και απαιτούμε να μπει ένα τέλος στις πολιτικές που φτωχοποιούν τον κόσμο της εργασίας και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία προς όφελος των λίγων και των ημέτερων.

Διαδηλώνουμε όλοι και όλες μαζί  και βάζουμε  τέλος:

• στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη συρρίκνωση των συλλογικών συμβάσεων, τα ωράρια λάστιχο, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις ανεξέλεγκτες απολύσεις.
• στην ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία και την υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών.
• στην απαξίωση της υγείας και ασφάλειας στην εργασία και την ακραία ενταντικοποίηση της εργασίας που οδηγούν σε  συνεχόμενα εργατικά δυστυχήματα.

 Βάζουμε τέλος:

• στη φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα καθηλωμένα εισοδήματα και την ανεξέλεγκτη ακρίβεια.
• στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ , στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
• στην κυβερνητική στήριξη της  αισχροκέρδειας των εταιρειών ενέργειας και  του πλουτισμού των λίγων σε βάρος των κοινωνίας.
• στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, με τις  απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους  και   τους υπέρογκους μισθούς στα γαλάζια   golden boys .
• στα φαινόμενα πλουτισμού κυβερνητικών στελεχών από τη λεηλασία της κοινωνίας.

Βάζουμε τέλος:

• στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και στην αστυνομική αυθαιρεσία
•  στις παρακολουθήσεις και στον έλεγχο της ενημέρωσης.
• στην περιστολή της ίδιας της δημοκρατίας

Υψώνουμε τη φωνή μας και διεκδικούμε:

• Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης.
• Κατώτατο μισθό 800 ευρώ,  τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, συλλογικές συμβάσεις παντού.
• Ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και συνεχείς ελέγχους για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της αισχροκέρδειας.
• Μέτρα στήριξης της κοινωνίας απέναντι στην ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια.
• Στήριξη  ανέργων και  ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
• Διαφάνεια , δημοκρατία και δικαιοσύνη παντού.

Την Τετάρτη 9 Νοέμβρη, όλοι και όλες μαζί  αγωνιζόμαστε για αξιοπρεπή ζωή και εργασία. Για δημοκρατία και δικαιοσύνη. Για να μπει επιτέλους τέλος στην πιο ακραία αντικοινωνική  πολιτική   που γνώρισε ο τόπος από την μεταπολίτευση.

Ανακοίνωση ΚΚΕ: Οι εργαζόμενοι στην αναμέτρηση για τη ζωή και τα δικαιώματά τους.

Με τη μεγάλη μέρα της απεργιακής μάχης να πλησιάζει, η αναμέτρηση δυναμώνει. Μια αναμέτρηση που διεξάγεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, για τον εργατόκοσμο και τη νεολαία, για τη φτωχολογιά, τους μικρούς επαγγελματίες, τους αγρότες.

«Πεδίο» αυτής της αναμέτρησης είναι οι χώροι δουλειάς, εκεί που ο εργαζόμενος βγάζει το ψωμί του, που ζει την εκμετάλλευση και την καταπίεση, τους κινδύνους στον πάγκο εργασίας και στη σκαλωσιά, στο κλαρκ… Εκεί που βλέπει ότι ο δικός του ιδρώτας, ο «παγωμένος» του μισθός μετατρέπεται σε ιστορικά ρεκόρ για μια σειρά από κλάδους, όπου οι κυρίαρχοι όμιλοι δεν προλαβαίνουν να καταγράψουν τα κέρδη τους. «Πεδία μάχης» γίνονται οι γειτονιές, εκεί που η λαϊκή οικογένεια στενάζει από τις επιπτώσεις μιας πολιτικής που αφήνει σχολεία και παιδικούς σταθμούς στο έλεός τους, τις δομές Υγείας ξεχαρβαλωμένες, τις συγκοινωνίες να γίνονται «Γολγοθάς». Εκεί που ο εργατόκοσμος ψάχνει να βγάλει «άσους» από το μανίκι μπας και βγει κι αυτή η βδομάδα, που ζει τον εφιάλτη των λογαριασμών κάθε μήνα, του σούπερ μάρκετ, του βενζινάδικου, εκεί που έρχεται αντιμέτωπος με μια κοροϊδία που του σερβίρεται όχι με τη «σέσουλα» αλλά με τα «καλάθια».

Η αναμέτρηση, λοιπόν, αυτή αφορά τους πάντες! Και τον οργανωμένο, τον συνδικαλισμένο εργάτη, κι εκείνον που μέχρι σήμερα δεν το έχει πάρει απόφαση. Αφορά όσους τα τελευταία χρόνια μπήκαν στον αγώνα, μπορεί να δοκίμασαν και απογοητεύσεις και σήμερα σκέφτονται αν «αξίζει τον κόπο». Αφορά τους εργαζόμενους σε κλάδους που με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους έδειξαν τη δύναμη του αγώνα, κατάφεραν να αποσπάσουν αυξήσεις σε μισθούς, ΣΣΕ κ.λπ., γίνονται και οι ίδιοι πια «υποκινητές» αγώνων σε άλλους χώρους δίνοντας το παράδειγμα.

Αφορά όποιον προβληματίζεται για το αν «βγαίνει κάτι με μια απεργία», αλλά και όποιον βλέπει την ανάγκη της κλιμάκωσης, του να δώσει η μάχη της Τετάρτης τη θέση της στις επόμενες, ακόμα πιο σκληρές ταξικές αναμετρήσεις.
Νεκρώνει κάθε χώρος δουλειάς!

Αυτό δείχνει άλλωστε και η ελπιδοφόρα προσπάθεια που είναι σε εξέλιξη με τον συντονισμό του αγωνιστικού βηματισμού ανάμεσα σε εργατικά σωματεία, συνδικαλιστικές οργανώσεις αυτοαπασχολούμενων, αγροτικούς συλλόγους και ομοσπονδίες σε μια σειρά από περιοχές.

Τα μηνύματα για την επιτυχία της μεγάλης μάχης είναι ελπιδοφόρα. Η δυσαρέσκεια που φουντώνει και γίνεται η καύσιμη ύλη για να εκφραστεί αγωνιστικά ένα ακόμα μεγαλύτερο τμήμα της εργατικής τάξης και του λαού. Μια σειρά από χώροι άλλωστε στέλνουν «προμήνυμα» κλιμάκωσης: Είναι τα μεγάλα εργοτάξια όπου, όπως φαίνεται και σε αυτήν τη μάχη, δεν θα σηκωθεί ούτε φτυάρι από τους οικοδόμους. Είναι τα βαπόρια που θα μείνουν δεμένα, οι ναυτεργάτες που θα μείνουν κι αυτήν τη φορά στους καταπέλτες. Είναι η Ζώνη του Περάματος που οι καθημερινές συγκεντρώσεις δείχνουν ότι οι μεταλλεργάτες ετοιμάζονται ξανά να στείλουν ηχηρό μήνυμα με την καθολική τους απεργιακή κινητοποίηση. Είναι τα εργοστάσια τροφίμων, φαρμάκου, άλλες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που θα «νεκρώσουν». Είναι, με μια κουβέντα, κάθε χώρος δουλειάς όπου στις 9 Νοέμβρη θα λάμψει η δύναμη της εργατικής τάξης, θα δείξει στην πράξη ποιος παράγει όλο τον πλούτο…
Αναμέτρηση με εργοδοσία, κράτος και κυβερνήσεις

Οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους τον ίδιο αντίπαλο με αυτόν που τους τσακίζει κάθε ανάγκη, που η επίθεσή του κλιμακώνεται τους τελευταίους μήνες.

Πρώτον, την ίδια την εργοδοσία, τόσο στον κάθε συγκεκριμένο χώρο δουλειάς, όσο και συνολικά στην κοινωνία. Κόντρα στους καπιταλιστές, τους μετόχους των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που αποδεικνύονται ο μεγαλύτερος «βραχνάς» για τις ανάγκες των εκατομμυρίων του εργαζόμενου λαού οργανώνεται κάθε απεργία, όπως και η μεγάλη μάχη της 9ης Νοέμβρη. Κόντρα σε εκείνους που για να «αναβαθμίσουν» τη θέση και τα κέρδη τους μετατρέπουν σε «ναρκοπέδιο» τη ζωή των εργαζομένων: Κρατάνε τους μισθούς στον «πάτο», επιβάλλουν ωράρια – λάστιχο, τους εκθέτουν σε θανάσιμους κινδύνους στους χώρους δουλειάς και σαν «κερασάκι» τούς βάζουν και στη μέση των διασταυρούμενων πυρών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Εχουν όμως απέναντί τους και ένα κράτος – «ακοίμητο φρουρό» των μονοπωλίων, της μεγαλοεργοδοσίας. Που για τα συμφέροντά τους κινητοποιεί κάθε δύναμή του: Από τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό που ρουφάει το λαϊκό εισόδημα για να «ταΐζει» τους ομίλους μέχρι τους κάθε λογής μηχανισμούς για την παροχή «ζεστού» χρήματος, με πιο εμβληματικό το Ταμείο Ανάκαμψης των δεκάδων δισ. ευρώ και του «σούπερ μνημονίου». Από τα ΜΑΤ στις πύλες των εργοστασίων, για να χτυπάνε τους απεργούς και να «φυλάνε» τους απεργοσπάστες, μέχρι την αποψιλωμένη Επιθεώρηση Εργασίας ώστε «απερίσπαστη» η εργοδοσία να ξεσαλώνει στους χώρους δουλειάς με αποτέλεσμα τους πάνω από 50 θανάτους μέσα σε 10 μήνες.

Δίνουν τη μάχη με την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, τους συνδικαλιστές τους μέσα στο εργατικό κίνημα, που έχουν πάρει «εργολαβία» τη θωράκιση της εργοδοσίας και του κράτους της από τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια του λαού. Αφού πρώτα με τους αντεργατικούς τους νόμους διαμόρφωσαν το πλαίσιο για το ξεζούμισμα των εργαζομένων, για να εξασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρχουν μισθοί και άλλα δικαιώματα που θα αμφισβητούν έστω και μια «τρίχα» από τα κέρδη και τα προνόμια του κεφαλαίου, αφού διαμόρφωσαν με την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση» τον σημερινό εφιάλτη της ενεργειακής φτώχειας, τώρα «συναγωνίζονται» για το ποιος μπορεί πιο εύκολα να κρατήσει στον «πάτο» τις απαιτήσεις. Αφού έσυραν τον λαό, και τη χώρα, στον βούρκο των ανταγωνισμών και της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τώρα τον καλούν να πληρώνει και τις συνέπειες, π.χ. των κυρώσεων κ.ο.κ. Είτε απειλούν ανοιχτά τον λαό να μη διεκδικεί, να σκύψει το κεφάλι είτε του συστήνουν «να σέβεται τα δημοσιονομικά όρια». Είτε τον καλούν να λέει «ευχαριστώ» για τα ψίχουλα είτε να «αναμένει» τις κάλπες μπας και εκφράσει εκεί τη δυσαρέσκειά του, να απέχει από αγώνες και διεκδικήσεις.

Η μάχη λοιπόν δεν τελειώνει την Τετάρτη αλλά κορυφώνεται και δίνει τη θέση της στις επόμενες σκληρές αναμετρήσεις.

Γιατί, από την επόμενη μέρα, με την ορμή της επιτυχημένης απεργίας, μπορούν να μετρηθούν νέα βήματα οργάνωσης και συντονισμού τόσο τοπικά και κλαδικά όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο ανάμεσα στα σωματεία, στους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, στους αγρότες και τη νεολαία.

Την Τετάρτη κανείς για δουλειά! Ολοι στους δρόμους, όλοι στις συγκεντρώσεις!