και κανείς δεν λέει κάτι… ούτε στην Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
Η μέρα που μόλις πέρασε, η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, θα έπρεπε να είναι λόγος και αφορμή ιδιαίτερου εορτασμού στην Κατερίνη και -γιατί όχι;- στην Πιερία, αλλά δεν είναι. Πέρασε, όπως πολλά χρόνια τώρα, “στα ψιλά”, αν και στα ΜΚΔ και στα Μέσα της χώρας, οι σχετικές με την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου αναφορές, κατέλαβαν μεγάλο τμήμα της ειδησεογραφίας της 13ης Φεβρουαρίου 20223.
Γιατί ειδικά χθες θα μπορούσε να γιορτάζει η Κατερίνη, ο Δήμος της, η διοίκησή του και οι παρατάξεις του και το Δημοτικό της Ραδιόφωνο; Μα γιατί το πολύπαθο ΔΡΚ ήταν το πρώτο Δημοτικό Ραδιόφωνο της χώρας, πολλά χρόνια πριν, έστω κι αν προηγήθηκε κατά μόνο μερικούς μήνες των γνωστότερων δημοτικών Ραδιοφώνων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αλλά και γιατί κατορθώνει να επιβιώνει, έστω και φυτοζωόντας, έστω αναμεταδίδοντας περισσότερο μουσική, παρά οτιδήποτε άλλο.
Παρά την έλλειψη του απαραίτητου ενδιαφέροντος πολλών διοικήσεων, επί μεγάλο χρονικό διάστημα, το ΔΡΚ συνεχίζει να υπάρχει, με μεσοδιαστήματα αναστολής λειτουργίας, ξεπερνώντας “τρικυμίες” και στραπάτσα, άντεξε προσωπικές επιδιώξεις μετά …υπερεκμταλλεύσεως και με μαθήματα “στου κασίδη το κεφάλι”, αναξιοκομματοκρατίες, άντλησε απαραίτητα για την συντήρηση και τα τρέχοντα απ’ όπου μπόρεσε, πιθανώς γιατί κανείς δήμαρχος και διοίκηση δεν τόλμησαν να αναλάβουν την ευθύνη και να επωμιστούν την αμαρτία της κατάργησής του. Του κλεισίματος του πρώτου Δημοτικού Ραδιοφώνου της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα, δεν καταβλήθηκε ποτέ προσπάθεια να βοηθηθεί -έστω και λίγο- από πηγές που υπάρχουν και ρέουν άφθονο χρήμα σαν νερό, από ιδιώτες μικρότερου ή μεγαλύτερου οικονομικού βεληνεκούς και μεγέθους, όπως η αγορά του νομού και οι ενώσεις της, ο τουρισμός και οι θεράποντές του και -κυρίως- ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας που -κυριολεκτικά- διατρέχει την Πιερία απ’ άκρου εις άκρον και εισπράττει τον οβολό των πολιτών (και της Πιερίας) αναγκαστικά, με τιμολόγιο και αναπόδραστα, σε τέσσερα σημεία πέριξ του περικυκλωμένου νομού: την “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου”. Αντιθέτως, η εταιρεία με τα σίγουρα έσοδα, στηρίζει σταθερά και αδιάλειπτα ένα ιδιωτικό ραδιόφωνο της πόλης που στις μεγάλες του επιτυχίες συμπεριλαμβάνεται και η απροβλημάτιστη υποστήριξη στην “ΧΑ”, ως και με ωριαία και πολυδιαφημισμένη προεκλογική συνέντευξη του αρχηγού της, πριν έρθουν οι διώξεις, το εισαγγελικό “εγκληματική οργάνωση” και ενώ η κατακραυγή των πολιτών και των κομμάτων αυξανόταν γεωμετρικά. Κατακραυγή που αργότερα εξαφάνισε το ηχογράφημα από προσώπου Ίντερνετ και από την μνήμη πολλών. Ευτυχώς έμεινε το πειστήριο στο site της οργάνωσης να θυμίζει αυτό που χάθηκε “στον αέρα”, τον ερτζιανό και τον πολιτικό…
Μερικά χρόνια πριν -2 ή 3-, απευθύνθηκα -επισήμως και γραπτώς- στην “Αιγαίου”, σε μια προσπάθεια να επιβεβαιώσω την κατανομή της διαφήμισής της στην Πιερία, ποιο τμήμα της καταλήγει στο ΔΡΚ κι αν πράγματι πάει όλη (η διαφήμιση και το χρήμα) στο ένα αυτό ιδιωτικό ραδιόφωνο που διαφήμιζε την φιλοξενία του Μιχαλολιάκου στο πρόγραμμά του. Η απάντηση ήταν ότι τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν μπορούν να μου δοθούν κτλ κτλ κτλ. Απάντησα ένα σαρκαστικό “Γιατί;;;” και δεν μπήκα στον κόπο να εξηγήσω γιατί έπρεπε να μου δοθούν. Το παραμικρό δεν άλλαξε από τότε και το ΔΡΚ εξακολουθεί να φυτοζωεί και να “παίζει κασέτα”.
Και το χειρότερο; Δεν έμαθα ποτέ αιρετός και εμπλεκόμενος στα κοινά, ταπεινά τοπικός ή θριαμβευτικά παγκόσμιος, να έχει απευθύνει απορία, αίτημα και απαίτηση στην “Αιγαίου” και σε πολλούς άλλους, για την υποστήριξη του πρώτου Δημοτικού Ραδιοφώνου της χώρας. Κάνουν ήδη ουρά έξω απ’ το studio του, χάριν της προεκλογικής περιόδου -της ανοιξιάτικης και της φθινοπωρινής-, όπως ταυτόχρονα κάνουν το ίδιο και με τα ιδιωτικά και το ένα αυτό ευεργετημένο με σταθερή ροή χρήματος ραδιόφωνο της πόλης που διαθέτει Δημοτικό Ραδιόφωνο. Το ένα όμως, το πρώτο πανελληνίως, το βραβευμένο και από Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Δημοτικό, μένει φτωχό, κατά πολύ βουβό με μουσική υπόκρουση στη σιωπή του, βασανισμένο και υποβαθμισμένο πλήρως. Αυτό ίσως εξηγεί και γιατί σήμερα ποστάραν οι ακροατές και όχι οι ηγέτες για την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου…
Κι εγώ δεν έχω άλλο να του προσφέρω παρά τις ευχές μου.
Χρόνια Πολλά, Δημοτικό Ραδιόφωνο Κατερίνης,
ένας παρ’ ολίγον “κηπουρός”.-
