στην κορυφή του Ολύμπου
Οι οικογένειες Μπουασονά και Μπο Μποβί υπάρχουν πάντα στην Γενεύη και την Ελβετία.
Τα μέλη τους τιμούν όλα όσα αφορούν τους δύο άξιους και διάσημους προγόνους τους. Ο δεσμός που αισθάνονται ακόμη και σήμερα με τον Όλυμπο και την πρώτη ιστορική κατάκτηση της κορυφής του είναι συγκινητικά διαρκής και αδιάρρηκτος. Οι δύο οικογένειες έχουν τεράστιο παρελθόν προσφοράς στις επιστήμες, στην Τέχνη, στην προσφορά στον άνθρωπο.
Σήμερα συμπληρώνονται 47 χρόνια από τον θάνατο του μόνου ντόπιου από τους πρώτους τρεις κατακτητές του Μύτικα. Κι είναι η πρώτη επέτειος που μπορεί κάποιος από την είσοδο του Λιτοχώρου, από την είσοδο του Ολύμπου, να ατενίσει τις κορυφές, μετά την απομάκρυνση του κτιρίου του Αστυνομικού Τμήματος. Σε λίγο, η θέα θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο με την υπογειοποίηση του ηλεκτρικού δικτύου. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ…
Απ’ το θάνατο του Φρεντερίκ Μπουασονά πέρασαν 83 χρόνια και 65 απ’ του συνεργάτη του, συγγραφέα και ιστορικού, Ντανιέλ Μπο Μποβί. Κι είναι καιρός, στην είσοδο του Ολύμπου, τώρα που άνοιξε ο ορίζοντας και ατενίζουμε τις κορυφές, να τιμηθούν οι πρώτοι που αναρριχήθηκαν στον Μύτικα, στην σύγχρονη εποχή. Πιθανώς μ’ ένα γλυπτό που θα αφηγείται την ιστορία της κατάκτησης αυτής. Δεν είναι υπερβολικό ή περιττό έξοδο να ταξιδέψει αντιπροσωπεία μας στην Γενεύη και να συζητήσει και να ζητήσει την βοήθεια των δύο ιστορικών ελβετικών οικογενειών στον σχεδιασμό του όλο εγχειρήματος. Οι δύο οικογένειες και τηρούν αρχεία και έχουν στα μέλη τους, προγόνους και ζώντες, πολλούς ζωγράφους και ανθρώπους της Τέχνης και της Επιστήμης και είναι μόνιμα και παραδοσιακά πρωτοπόροι. Και την αισθητική τους να συνεισφέρουν μόνο, πολύ κερδισμένοι θα βρεθούμε. Και φυσικά να κληθούν στα αποκαλυπτήρια του μνημείου. Σίγουρα, θα μας συγχωρήσουν την μικρή καθυστέρηση και γνωρίζουν πολύ καλά τους Έλληνες και το “κάλλιο αργά, παρά ποτέ”. Μακάρι να προλάβουμε και την 50η επέτειο από τον θάνατου του μπαρμπα-Χρήστου. Και να ξαναχτιστεί έτσι η γέφυρα Ολύμπου και Ελβετίας. Για πολλούς λόγους.
Αθάνατος, μπαρμπα-Χρήστο.
Σ’ ευχαριστούμε.
Χρήστος Κάκαλος
Ο Κάκαλος ήταν κυνηγός αγριοκάτσικων και τον πήραν οδηγό η αποστολή των Ευρωπαίων που ανέβηκαν στο βουνό το 1913. Η ομάδα ξεκίνησε για τη Μονή Αγίου Διονυσίου στις 29 Ιουλίου 1913 και κατασκήνωσαν στην Πετρόστρουγκα. Στις 30 Ιουλίου ανέβηκαν στη Σκούρτα, στον Προφήτη Ηλία (“Θρόνος του Δία”) και στο Σκολιό (“Μαύρη Κορυφή”). Έπειτα από μια χιονοθύελλα στα Πριόνια, στις 31 Ιουλίου έφτασαν σε μια κορυφή που την ονόμασαν αρχικά “Κορυφή της Νίκης” (σε ανάμνηση της ελληνικής νίκης στη Μάχη του Σαρανταπόρου) και την
θεώρησαν ως την υψηλότερη (λίγο μετά μετονομάστηκε σε Ταρπηία Πέτρα). Για το λόγο αυτό έγραψαν μια κάρτα και την τοποθέτησαν σε μπουκάλι, κάτω από ένα σωρό με πέτρες. Η κάρτα βρέθηκε το 1927 και στάλθηκε στην Ελβετία (σήμερα φυλάσσεται στα γραφεία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας – Αναρρίχησης). Αργότερα οι Μπουασονά, Μποβί και Κάκαλος συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν φτάσει ακόμα στην ψηλότερη κορυφή, καθώς όταν βελτιώθηκε ο καιρός, φάνηκε μια ψηλότερη κορυφή. Στις 2 Αυγούστου, και ώρα 10 και 25΄ το πρωί κατέκτησαν την μέχρι εκείνη τη στιγμή απάτητη κορυφή του Ολύμπου. Ο Κάκαλος αναρριχήθηκε πρώτος στην κορυφή, η οποία ονομάστηκε αρχικά “Κορυφή Βενιζέλος” και αργότερα Μύτικας[3]. Η εν λόγω ανάβαση έγινε γνωστή με τη δημοσίευση (1919) του βιβλίου “La Grece Immortelle” (“Η Αθάνατη Ελλάδα”).
Ο Κάκαλος κυνηγώντας
(φωτογραφία του Φρεντ Μπουασονά,
30 Ιουλίου 1913)
Ο Χρήστος Κάκαλος ανέβηκε πολλές φορές στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας. Ως το τέλος της ζωής του, ο μπαρμπα-Χρήστος, όπως ήταν περισσότερο γνωστός, εξακολουθούσε να κάνει ορειβασία. Το 1972, λίγο πριν το θάνατό του, ανέβηκε σε ηλικία 93 ετών στον Όλυμπο.
Πέθανε τον Απρίλιο του 1976 στο Λιτόχωρο, σε ηλικία 97 ετών[4]. Στο «Οροπέδιο των Μουσών» του Ολύμπου λειτουργεί καταφύγιο που φέρει το όνομά του.
Βιβλιογραφία
- Σωτήριος Δ. Μασταγκάς, “Χρονικά Λιτοχώρου”, τόμος Α΄, Λιτόχωρο 2009, (κείμενο της Νίνας Κοκκαλίδου-Ναχμία, 7-2-1976), σελ. 221-222. Ολόκληρο το βιβλίο είναι διαθέσιμο για κατέβασμα στο Διαδίκτυο .(pdf).
- Νίκος Νέζης, “Όλυμπος Γεωγραφία, φύση, πολιτισμός, περιήγηση, ορειβασία, αναρρίχηση, τοπωνύμια, βιβλιογραφία”, Ανάβαση, Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α.), 2003, ISBN 978-960-8195-57-8.
Παραπομπές
- Βιογραφία στην ιστοσελίδα “Περιηγητές της Μακεδονίας”
- «Σαν σήμερα πέθανε ο Χρήστος Κάκαλος, ο πρώτος αλπινιστής που πάτησε στην κορυφή του Ολύμπου». ΤΑ ΝΕΑ. 2022-04-12. Ανακτήθηκε στις 2022-06-27.
- Όλυμπος 1913 – 2013, 100 χρόνια από την 1η ανάβαση, Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης, δημοσίευση 29-4-2013, ανάκτηση 10-11-2013.
Καταφύγιο Ολύμπου Α’ «Σπήλιος Αγαπητός»[νεκρός σύνδεσμος]
