κλιμάκιο τεσσάρων στελεχών
Μύρισε εκλογές!
της Μαρίας Μίχου
π. Βουλευτή Πιερίας,
μέλους ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
Η ατμόσφαιρα των εκλογών είναι διάχυτη. Με παροχές κατόπιν εορτής, στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, εν μέσω τεράστιων σκανδάλων και διαφθοράς, ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να πείσει τον ελληνικό λαό ότι διαθέτει λύσεις για προβλήματα τα οποία παραμένουν άλυτα στα επτά χρόνια της διακυβέρνησής του. Μία χρονική περίοδος, κατά την οποία οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ για φοροελαφρύνσεις(από την υπεραπόδοση φόρων όπως πρέπει να επισημάνουμε),που ήδη από την άνοιξη του 2025 είχαν καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες δεν έπεισαν κανέναν.Κι αυτό, αφενός γιατί θα κριθούν τελικά στην πράξη μετά από καιρό, αφετέρου επειδή η συνεχής αφαίμαξη από την ακρίβεια και τους υψηλούς έμμεσους φόρους έχει ήδη προκαλέσει τόσο μεγάλη μείωση του πραγματικού εισοδήματος, ώστε οι όποιες ελαφρύνσεις φαντάζουν σταγόνα στον ωκεανό.
Φοροελαφρύνσεις χωρίς αντίκρυσμα
Τα οφέλη των 50 έως 150 ευρώ τον μήνα από τη μείωση της άμεσης φορολογίας σε εισοδήματα από 20.000 έως 50.000 ευρώ έχουν ήδη εξανεμιστεί από το κύμα ακρίβειας. Επί επτά χρόνια, η κυβέρνηση διατήρησε την άμεση φορολογία σε υψηλά επίπεδα, επιβαρύνοντας το μέσο εισόδημα, ενώ παράλληλα η ακρίβεια παρέμενε ανεξέλεγκτη. Τώρα, ανακοινώνονται περιορισμένες ελαφρύνσεις για συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων.
Ο κος Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι για ένα εισόδημα έως 20.000 ευρώ με δύο παιδιά, το όφελος θα φτάσει τα 600 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή μόλις 50 ευρώ τον μήνα. Είναι, όμως, ρεαλιστικό να επιβιώσει μια οικογένεια με δύο παιδιά με αυτό το εισόδημα; Ακόμη και για ένα πιο ρεαλιστικό εισόδημα των 30.000 ευρώ, το όφελος θα είναι 1.200 ευρώ, δηλαδή 100 ευρώ τον μήνα. Αν και εφόσον αυτό το ποσό φτάσει τελικά στην ελληνική οικογένεια, θα αποτελέσει μια εξαιρετικά μικρή ανακούφιση, και σίγουρα όχι μία ουσιαστική λύση.
Ανάπτυξη για τους λίγους στην Ελλάδα της ανασφάλειας
Χωρίς καίριες παρεμβάσεις για τον έλεγχο της ακρίβειας – και κυρίως για τη μείωση των τιμών σε καταναλωτικά αγαθά, ενέργεια και ενοίκια – είναι αμφίβολο αν αυτές οι εξαγγελίες θα έχουν πρακτικό αποτέλεσμα. Εν ολίγοις, δεν παρουσιάστηκε κάποιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, ενώ η μείωση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα από ενοίκια, με την ελπίδα να δηλωθούν οι πραγματικές αξίες, παραμένει μια αμφιλεγόμενη κίνηση.
Η πραγματική αύξηση των μισθών, η δικαιότερη φορολογία, η καταπολέμηση της ακρίβειας, ο έλεγχος των υπερκερδών των ολιγοπωλίων, η εντατικοποίηση των ελέγχων κατά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η μείωση ή μηδενισμός του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά, τα μέτρα για φθηνή στέγη, καθώς και η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων (όπως ορθά ζήτησε και η ΓΣΕΕ), ήταν αναγκαία αιτήματα που έπρεπε να εισακουστούν.
Η κυβέρνηση μιλάει για «ισχυρή ανάπτυξη, σταθερότητα, θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, και βελτίωση της εξωστρέφειας της οικονομίας». Ωστόσο, η πραγματική εικόνα τη διαψεύδει: οι μισθοί δεν επαρκούν, οι λογαριασμοί εξανεμίζουν το εισόδημα, και τα ενοίκια πολλές φορές απορροφούν ακόμα και τον μισό μισθό. Η γενικευμένη αίσθηση ανασφάλειας είναι πλέον πραγματικότητα. Αν αυτή είναι η ανάπτυξη, τότε είναι ανάπτυξη για τους λίγους, όχι για την κοινωνία. Η Ελλάδα των καλών μακροοικονομικών δεικτών είναι μια Ελλάδα-βιτρίνα. Η πραγματική Ελλάδα είναι η Ελλάδα των χαμηλών μισθών, της εξαντλητικής εργασίας, των εργατικών ατυχημάτων, και της αβεβαιότητας. Είναι μια χώρα που μετράει τον χρόνο της σε ώρες δουλειάς και όχι σε ποιότητα ζωής.
